Κανένας Ελληνας φαντάρος δεν πρέπει να βγει από τα σύνορά μας. Αυτός ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, δε γίνεται για τις μειονότητες. Η κυβέρνηση πρέπει να αποσύρει τώρα την υπογραφή της. Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα για το ΝΑΤΟ. Ο λαός πρέπει να βγει στο δρόμο. Εμείς θα είμαστε 24 ώρες το 24ωρο "στο πόδι". Πρώτη επιτυχία μας θα είναι να ματαιώσουμε την αποστολή Ελλήνων φαντάρων στο Κόσσοβο. Δεύτερη επιτυχία, ένα κίνημα σε όλα τα Βαλκάνια ενάντια στο ΝΑΤΟ.

Οι επισημάνσεις αυτές έγιναν δεκάδες φορές στη διάρκεια του διημέρου που πέρασε. Κάθε φορά ένα διαφορετικό κοινό γινόταν κοινωνός του λόγου του ΚΚΕ. Αυτή η περιοδεία ήταν πολύ διαφορετική από τις άλλες. Ακόμα κι εκεί που η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ επέμενε να μάθει - συζητήσει και για ειδικά/τοπικά προβλήματα, η συζήτηση "ξεστράτιζε" στο κύριο... Σ' αυτό που ήταν η κυρίαρχη αγωνία του κόσμου: Πόσο κοντά μας είναι ο πόλεμος; Τελικά, είχε τόσο δίκιο το ΚΚΕ; Και τώρα τι κάνουμε; Οι συζητήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι πολιτικές προβλέψεις δεν πρόφταναν να διατυπωθούν κι ερχόταν η πραγματικότητα να τις επιβεβαιώσει. Στις δύο εβδομάδες των βομβαρδισμών πολλά έχουν αλλάξει στις συνειδήσεις. Ολο και πιο λίγοι επιχειρούν να αναπαράγουν την κυβερνητική επιχειρηματολογία περί δίκαιου πολέμου. Το άδικο δε χτυπά μόνο τη Γιουγκοσλαβία. Τρεις μέρες πριν, στην Αξιούπολη ο βενζινάς μάς έλεγε πως εννιά χρόνια τώρα, απ' όταν άρχισε το μακελειό, η οικονομία της περιοχής πάει από το κακό στο χειρότερο. Χτες, στις Σάππες μαθαίναμε πως το 45% των Ποντίων που ήρθαν από την πρώην Σοβιετική Ενωση είναι άνεργοι. Προχτές η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα,που περιόδευε αυτές τις μέρες στη Ροδόπη, υπενθύμισε: "Να μην ξεχνάμε: Ολα ξεκίνησαν όταν κατέβηκε η κόκκινη σημαία απ' το Κρεμλίνο". Η υπενθύμιση ίσως και να έμοιαζε με παράπονο, αν τα συμπεράσματα από μια τέτοια εκτίμηση δεν ήταν σήμερα τόσο απόλυτα αναγκαία, για να εξηγήσουμε τι συμβαίνει, να πάρουμε τα μέτρα μας για ό,τι έρχεται.

Ξάνθη,χτες το απόγευμα. Η περιοδεία έχει ολοκληρωθεί. Τυπικά τουλάχιστον. Μια ματιά πίσω στο διήμερο βγάζει στην επιφάνεια το ουσιαστικό πρόβλημα: Είναι πολλοί αυτοί που κλαίνε για τα θύματα του πολέμου. Δεν είναι, όμως, ακόμα αρκετοί αυτοί που διαδηλώνουν ενάντια στον ένοχο. Οι κομμουνιστές βρίσκονται για μια ακόμα φορά χρεωμένοι. Μ' ένα εξαιρετικά βαρύ φορτίο. Δεν είναι μόνο ο ποταμός παραπληροφόρησης που πρέπει να αντιμετωπίσουν. Είναι που επιβάλλεται, τώρα, κάθε στιγμή, να συνεγείρουν τον κόσμο, αυτές τις κρίσιμες ώρες για όλη την ανθρωπότητα. Η εκτίμηση έχει ήδη διατυπωθεί: Αυτός ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, είναι δυνατόν να μετατραπεί και σε παγκόσμιο! Αυτός ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει τώρα!Γι' αυτό η "περιοδεία", αυτή και κάθε άλλη, δεν μπορεί να τελειώσει. Υπήρχε μια όμορφη αίσθηση αυτές τις μέρες. Στο τέλος κάθε συζήτησης το "τι θα κάνουμε" διατυπωνόταν πολύ ουσιαστικά. Αυτός που ρώταγε εννοούσε: Εγώ και συ, εγώ και μεις, τι θα κάνουμε τώρα.Δήλωνε ένταξη αυτό το πρώτο πληθυντικό κι αυτό είναι ήδη ένα κέρδος.

Ας μας συγχωρήσει ο αναγνώστης την τάση να προσπαθούμε να περιγράψουμε μια περιοδεία μέσα από συμπεράσματα. Ομως, αυτές τις δύο μέρες συνέβαινε ακριβώς αυτό: Κάθε συζήτηση γεννούσε στο τέλος της την ανάγκη να βγουν συμπεράσματα, που θα γίνονταν πρόλογος της επόμενης. Περάσαμε από το γραφείο του διοικητή του 4ου Σώματος Στρατού, από εκεί πήγαμε στα οχυρά των συνόρων, ξανά πίσω και συζήτηση με τον πρύτανη του Πανεπιστημίου. Ζεστή κουβέντα με τους επιστήμονες της μειονότητας, ενδιάμεσα μια συνέντευξη, το βράδυ συγκέντρωση στο αμφιθέατρο της Νομικής, κουβέντα λίγο πριν με τον περιφερειάρχη, συνάντηση με το νομάρχη, με δημάρχους και εκπροσώπους φορέων, παντού η ίδια ανάγκη: Να βγουν συμπεράσματα και να υπάρξει συνέχεια.

Ας πιάσουμε το νήμα από κει που τέλειωνε το ρεπορτάζ του χτεσινού έκτακτου φύλλου του "Ρ". Το αμφιθέατρο της Νομικής κατάμεστο. Μια ομάδα συντρόφων και φίλων έχει μεταφράσει Βαλκάνιους ποιητές και τους παρουσιάζει με το "δε θα περάσει ο φασισμός" να τραγουδιέται απ' όλους όσοι βρίσκονταν εκεί.

Στο βήμα η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα.Παίρνει αφορμή απ' αυτό το πάντρεμα τέχνης και αγώνα για να πει: "Είναι πολύ ελπιδοφόρο που ένα μεγάλο μέρος καλλιτεχνών εγκατέλειψε τα μεγάλα λόγια και κατέβηκε στις πλατείες μαζί με το λαό. Και πρέπει να συνεχίσουν. Η κυβέρνηση είναι θορυβημένη, γιατί οι καλλιτέχνες βρέθηκαν με το λαό. Τους πιέζει να σταματήσουν. Να αψηφήσουν την πίεση. Τα καλύτερα βραβεία είναι αυτά που απονέμει ο λαός σ' όσους βρίσκονται μαζί του στα δύσκολα".

"Ζούμε - συνέχισε - σε μια εποχή βαρβαρότητας. Ο πόλεμος είναι διπλός. Οι λαοί της Γης δέχονται τεράστια πίεση. Για να χάσουν δικαιώματα ενός αιώνα. Οδηγούνται στη φτώχεια και στρώματα που ζούσαν ως τώρα ανεκτά. Κι ύστερα έρχεται ο θερμός πόλεμος για να μας θυμίσει πως, καπιταλισμός και ειρήνη δε συνυπάρχουν.

Προηγήθηκαν δύο γεγονότα. Το '89 το "τείχος". Το '91 κατέβηκε η κόκκινη σημαία. Είπαμε τότε πως έρχονται μαύρες μέρες. Δεν έφτανε η φωνή μας παντού. Ακουγόταν μόνο το πανηγύρι για τη νίκη της αντεπανάστασης. Ας σκεφτεί ο λαός τι του έλεγαν τότε οι άλλοι: Πόλεμος τέρμα, τώρα ευημερία, έλεγαν.

Η αφετηρία αυτού του πολέμου βρίσκεται στο γεγονός πως το 1/3 του πλανήτη πέρασε στον καπιταλισμό και ταυτόχρονα δέχτηκε χτύπημα το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Εξαπολύθηκε πόλεμος για να ξαναμοιραστούν οι αγορές. Και μοιρασιά δε γίνεται χωρίς αλλαγή και των συνόρων.

Ακουσα και υιοθετώ το σύνθημα "ήμουν αδιάφορος, έγινε πόλεμος". Τελικά δε φτάνει να βγαίνουμε στο δρόμο. Πρέπει να σκεφτούμε: Τι σήμαινε η ανατροπή του σοσιαλισμού. Και ότι ο λαός έχει τη δύναμη να νικήσει".

"Θέλουμε - είπε σε άλλα σημείο της ομιλίας της η Αλ. Παπαρήγα - να νικήσουν οι λαοί. Δε θέλουμε απλά την κατάπαυση του πολέμου. Αρκετή κλάψα υπάρχει για το κακό που κάνει ο πόλεμος. Ολοι τους, ο Ντ' Αλέμα, ο Μπλερ, ο Σρέντερ, ο Κλίντον, ο Σημίτης, όλοι εμφανίζονται πονόψυχοι. Εμείς γνωρίζουμε πως θέλουν να τσακίσουν τους λαούς. Βλέπουν αυτή τη νέα αφύπνιση που υπάρχει και θέλουν να τους τσακίσουν. Γι' αυτό όμως πρέπει να νικήσουν οι Γιουγκοσλάβοι".