Ηταν το πλακάτ που συγκλόνισε πιο πολύ, απ' όλα όσα είδαμε. Και το είδαμε στη γέφυρα του Μπράνκοβα. "Best wishes for your aniversary. Dead children of Yugoslavia" που σημαίνει: "Τις καλύτερες ευχές μας για την επέτειό σας (σ. σ.: τα 50χρονα του ΝΑΤΟ). Τα νεκρά παιδιά της Γιουγκοσλαβίας". Σ' αυτό το πλακάτ, σ' αυτά τα νεκρά παιδιά της Γιουγκοσλαβίας αλλά και σε όλα τα άλλα που δύσκολα πλέον θα μπορέσουν να ξεχάσουν τον τρομακτικό ήχο της σειρήνας που αντηχεί κάθε μέρα και κάθε βράδυ στην πατρίδα τους, χαρίζουμε ένα ποίημα. Χαρίζουμε λίγες λέξεις ψυχής, βγαλμένες απ' την καρδιά μιας Ελληνίδας μάνας. Της Μαριάνθης Χαλβατζή - Αλιφεροπούλου,που ακολούθησε τη διεθνιστική αποστολή αλληλεγγύης των 150 Ελλήνων στο Βελιγράδι. Με την υποσημείωση, πως όπου υπάρχει ψυχή, οποιοδήποτε άλλο σχόλιο περιττεύει...

Στα Σερβόπουλα

Παιδιά μου...

Τραγικά παιδιά του πολέμου και των καταφυγίων

με τα φοβισμένα μάτια

Παιδιά ξεσπιτωμένα, της προσφυγιάς και της ορφάνιας

Θέλω να σας πω παραμύθια

να γαληνέψω τα τρομαγμένα μάτια σας

να αποθέσω λίγη στοργή στις παγωμένες χουφτίτσες σας.

Τη γαλήνη της νύχτας να αποκαταστήσω

για να ονειρευτείτε ήσυχα τους καβαλάρηδες και τους γαλαξίες.

Μα δεν μπορώ

Δεν έχω ούτε μια βελόνα για να μπαλώσω πρώτα τα κουρέλια των ονείρων σας,

δεν έχω ούτε ένα ρούχο για να σκεπάσω την ξεγυμνωμένη καρδούλα σας,

ούτε μια σταλιά νερό για να ξεπλύνω το αίμα

απ' τα λερωμένα προσωπάκια σας,

δεν έχω ούτε μια μπουκιά παρηγοριά.

Παιδιά μου...

Ξεσπιτωμένα παιδιά του πολέμου και της ορφάνιας

κυνηγημένα παιδιά της προσφυγιάς

χωρίς πατρίδα και σχολειά να διδαχτείτε τα τραγούδια σας,

τους ήρωές σας και τους ποιητές σας.

Εχω μια μεγάλη πατρίδα:

Την καρδιά μου για να απαγκιάσετε.

Ξέρω ένα σοφό γεροδάσκαλο:

Το λαό μας να σας μαζέψει κάτω από τις δυνατές αετίσιες φτερούγες του.

Να σας διδάξει το δίκαιο και την ιστορία.

Ξέρω ένα κρυφό σκολειό για να σας μάθει

την πανανθρώπινη γλώσσα της επανάστασης.

Εχω ένα μαχαίρι στο σεντούκι για να οπλίσω τα πεισμωμένα χέρια σας.

Ετούτα έχω, παιδιά της προσφυγιάς και του πολέμου.

Και είναι πιότερο χρήσιμα από τα παραμύθια και τη συμπόνια.

Μια μάνα