Κάτω από το "βλέμμα" της προτομής του Λένιν στο αίθριο της έδρας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στον Περισσό, με "γεμάτο" φεγγάρι, γλυκό καιρό και πολύ κέφι, οι κομμουνιστές, οι φίλοι του Κόμματος, οι συνεργαζόμενοι μαζί του στις τελευταίες εκλογές, αλλά και άλλοι καλεσμένοι του, γλέντησαν με την καρδιά τους, προχθές, την επιτυχία της εκλογικής μάχης. Περισσότερο, πάντως, επρόκειτο για μια ανάπαυλα μπροστά σε μάχες που πρέπει να κερδηθούν, αφού τα πραγματικά επινίκια για ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ ξεφεύγουν κατά πολύ από τις διαπιστώσεις - έστω και θετικές - εκλογικών ποσοστών.

Η είσοδος και το εσωτερικό αίθριο της έδρας της ΚΕ, μετατράπηκε προχθές σε χώρο συνεύρεσης ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές διαδρομές, παλιών συντρόφων, ανθρώπων που με τον τρόπο τους συμμετέχουν, όχι μόνο στη μάχη για την εκλογική άνοδο του ΚΚΕ, αλλά και στην αλλαγή της συλλογικής συνείδησης της κοινωνίας. Ακόμη και ανθρώπων που δεν έχουν καμία ιδεολογική συγγένεια με το ΚΚΕ, ούτε καν συμπαρατάσσονται μαζί του, αντίθετα βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση μαζί του. Αντιπαράθεση όμως σε ιδεολογική και πολιτική βάση, δηλαδή αντιπαράθεση θεμιτή, την οποία, όχι μόνο δεν αρνούνται οι κομμουνιστές, αλλά και την επιδιώκουν. Συνεπώς, τα ετερόκλητα - ιδεολογικά και πολιτικά - "πηγαδάκια" που μπορούσες να συναντήσεις στο προχθεσινό γλέντι μπορούσαν να αποτελέσουν και ένα καλό μάθημα ιδεολογικής διαπάλης.

Οι παρέες, υπό τους ήχους της υπέροχης ορχήστρας, με τα εδέσματα - προσφορές των αγωνιζόμενων αγροτοκτηνοτρόφων που ετοιμάστηκαν και προσφέρθηκαν πάλι από συντρόφους εθελοντικά - ένα "κέτερινγκ" ενός μελλοντικού, πιο όμορφου κόσμου, ή κατ' άλλους ένα καλό... σημειολογικό μάθημα - διαγωνίζονταν η μία την άλλη σε κέφι και κουβέντα. Το λευκό και κόκκινο κρασί δεν προλάβαινε να "ηρεμήσει" στις καράφες. Ο σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης,ο επίτιμος Πρόεδρος του Κόμματος, ήταν συνεχώς περικυκλωμένος από συνομιλητές, ενώ η συντρόφισσα γενική γραμματέας, η Αλέκα Παπαρήγα δε φάνηκε να διέπεται καθόλου από το φυσιολογικό... "εκνευρισμό" της οικοδέσποινας. Οι καλλιτέχνες και οι δημοσιογράφοι ήταν - αναμενόμενα - οι πιο κινητικοί του γλεντιού και έδιναν τον τόνο. Ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν στους περισσότερο παρατηρητικούς, σύντροφοι της "παλιάς φρουράς" που, παρά τις μετρημένες κινήσεις τους, διέκρινες στα μάτια και στο χαμόγελό τους την ικανοποίησή τους για τη γιορτή.

Για πολλούς, οι συνειρμοί ήταν αναπόφευκτοι. Οταν στη θέση των πάγκων με τα φαγητά και τα ποτά "έβλεπαν" τους πάγκους με το αρχείο του Κόμματος στην καταστροφική πλημμύρα του '94. Οταν το ίδιο αίθριο είχε μετατραπεί σε εργαστήριο διάσωσης στο οποίο συμμετείχαν και πάλι κομμουνιστές και άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Και που, παρά την άσχημη αφορμή, η διάσωση του αρχείου είχε μετατραπεί και πάλι σε γιορτή.

Είναι αλήθεια πως οι κομμουνιστές "εκμεταλλεύονται" καμιά φορά... πρωτότυπους τρόπους να συσπειρώνουν τον κόσμο!