Δε θα τον ξαναδούμε... Εφυγε ξαφνικά... Αφού εκπλήρωσε με το παραπάνω όλες τις υποχρεώσεις του. Και με την ικανοποίηση ότι δεν έλειψε ποτέ από πορείες ειρήνης, εργατικές συγκεντρώσεις, εκλογικές μάχες, κινητοποιήσεις για συμπαράσταση στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Αλλά και από εξορμήσεις για τον αγαπημένο του "Ριζοσπάστη".

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ γεννήθηκε στη Μενδενίτσα Λοκρίδας το 1923. Κατοικούσε στον Πειραιά. Από τα προπολεμικά χρόνια μέλος της ΟΚΝΕ και μέλος του ΚΚΕ. Στις αρχές της Κατοχής έκρυβε Εγγλέζους, που ξέμειναν στη Λοκρίδα μετά τη μάχη στις Θερμοπύλες με τους Γερμανούς τον Απρίλη του 1941. Μαζί τους έφυγε το 1942 στη Μέση Ανατολή. Εντάχθηκε στο ελληνικό σώμα. Συμμετείχε στο Κίνημα που ξέσπασε εκεί. Πιάστηκε, μεταφέρθηκε κρατούμενος στην έρημο και κλείστηκε στο "σύρμα".

Γύρισε στην πατρίδα το 1945. Κι αμέσως ανέπτυξε δράση στην περιοχή. Διώχτηκε και κατέφυγε στον Πειραιά. Συνέχισε τη δράση του. Ολη η οικογένειά του ήταν στο ΔΣΕ. Σκοτώθηκαν ο πατέρας και δυο αδέρφια του...

Πέθανε στα Καμένα Βούρλα το Σάββατο 26 Ιούνη 1999, ενώ κολυμπούσε, προφανώς από ανακοπή καρδιάς. Και βύθισε τους δικούς του και όλους μας στο πένθος. Η κηδεία του πάνδημη προχτές Δευτέρα, στη Μενδενίτσα. Από την Οργάνωση Κορυδαλλού του ΚΚΕ, στην οποία ανήκε και από το Παράρτημα ΠΕΑΕΑ, πολλοί σύντροφοι και συναγωνιστές του ήρθαν με πούλμαν. Τον επικήδειο εκφώνησε η Πόπη Ξενικουδάκη, γραμματέας της Αχτίδας, που τόνισε: "Μας ξάφνιασες σ. Γιάννη. Εσύ ο πάντα γελαστός, ευαίσθητος, διακριτικός, δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ήθελες να δοκιμάσεις τις αντοχές μας. Αν κάτι μετριάζει τον πόνο μας, είναι γιατί ξέρουμε πως δε μετάνιωσες για το δρόμο που διάλεξες. Τον ανηφορικό αλλά όμορφο. Εμεινες προσηλωμένος στο Κόμμα σου, που ήταν η ίδια η ζωή σου".

Γ. Μ.