Η ιστορία του neostigmine επαναλαμβάνεται με διαφορά δεκαετίας.

Τον Απρίλη του 1996 - η ΚΟΠΕΡ - αποκλειστικός τότε προμηθευτής των ελληνικών νοσοκομείων - είχε ζητήσει διπλασιασμό της τιμής και ειδοποίησε ότι εντός τριμήνου θα διακόψει την προμήθεια, όπως και έγινε. Επίσης, έγινε εισαγωγή πάλι απ' το εξωτερικό με τιμές αυξημένες κατά 978% σε σχέση με τις τότε τιμές (βλέπε δημοσιεύματα του «Ρ» 21.1.1997 και 15.2.1997).

Μάλιστα, το θέμα έφεραν και στη Βουλή βουλευτές του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια συζήτησης Επίκαιρης Ερώτησης, για να εισπράξουν απ' την τότε ΠΑΣΟΚική ηγεσία του υπουργείου Υγείας - που κομπορρημονούσε για νοικοκύρεμα των δαπανών στο χώρο του φαρμάκου - την καταπληκτική απάντηση: «Από πότε οι βουλευτές του ΚΚΕ προσχώρησαν στην πλευρά των φαρμακοβιομηχάνων»!

Οσο το φάρμακο αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και όχι ως αγαθό θα υπόκειται στις επιδιώξεις των επιχειρηματιών και οι κυβερνήσεις - «πράσινες» ή «μπλε» - θα χορεύουν στους κανόνες της αγοράς. Είναι μια πολιτική αντίθετη με τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, οι ανάγκες των οποίων μπορούν να καλυφθούν από ένα ενιαίο κρατικό δωρεάν σύστημα Υγείας, του οποίου συστατικό στοιχείο θα είναι η ανάπτυξη κρατικής φαρμακοβιομηχανίας, υγειονομικού υλικού και βιοϊατρικής τεχνολογίας, όπως προτείνει και διεκδικεί το ΚΚΕ.