Καταλήγοντας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στις ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων πολυεθνικών οργανισμών και υπογράμμισε:

«Πού θα αποδώσει η μικρομεσαία αγροτιά την ευθύνη; Βεβαίως, πρέπει να στείλει το χαρτί και την τιμωρία της και έξω από την Ελλάδα. Ας το πω έτσι σχηματικά, στις Βρυξέλλες. Πρέπει να το στείλει και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Αλλά η διαμαρτυρία της εκεί είναι μόνο διαμαρτυρία πολιτική. Δεν έχει πρακτικό αντίκρισμα. Το πρακτικό αντίκρισμα της διαμαρτυρίας της μπορεί να το εισπράξει εδώ, μέσα στην Ελλάδα. Κι εμείς λέμε καθαρά ότι, εάν αυτή τη στιγμή η μικρομεσαία αγροτιά δε συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να γίνει τιμωρός τόσο της Νέας Δημοκρατίας, που έκλαιγε για τα αγροτικά προβλήματα όταν ήταν αντιπολίτευση, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα πολύ λυπάται για την αγροτιά, και εάν δε στείλει την τιμωρία εκεί, τότε τα γεγονότα που θα ζήσει τα επόμενα χρόνια ίσως ακόμα δεν μπορεί να τα φανταστεί. Και, βεβαίως, να μην παρασυρθεί από καμία πολιτική που λέει ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλάζοντας τις δόσεις του φαρμάκου. Για να δούμε, λοιπόν, πού τεκμηριώνουμε εμείς τη συνυπευθυνότητα, πριν απ' όλα, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και αν θέλετε από μία επίσης ίδια σκοπιά - όχι αποδίδοντας κυβερνητικές ευθύνες - κάνουμε κριτική και στο Συνασπισμό, ο οποίος κυρίως καλλιεργεί αυταπάτες ως προς την Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Το ΠΑΣΟΚ το 2003 ψήφισε το γενικό κανονισμό της νέας ΚΑΠ και τους ειδικούς κανονισμούς για την κτηνοτροφία, το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι, τα ενεργειακά φυτά και τους ξηρούς καρπούς.

Η Νέα Δημοκρατία, συνεχίζοντας το έργο του ΠΑΣΟΚ, ψήφισε τους κανονισμούς για τα λεγόμενα μεσογειακά προϊόντα, τον καπνό, το λάδι και το βαμβάκι. Διαφώνησε βέβαια, αλλά αποδέχτηκε τον κανονισμό για τα ζαχαρότευτλα και τον εφάρμοσε με ιδιαίτερο ζήλο και αυτή την περίοδο συμμετέχει στις διαδικασίες ψήφισης των κανονισμών για το κρασί και τα οπωροκηπευτικά, με τους οποίους θα ολοκληρωθεί η νέα ΚΑΠ.

Από εκεί και πέρα, ποιοι ευθύνονται για τη βιομηχανία ζάχαρης και για τη ΒΙΑΜΥΛ, που πάει να κλείσει; Η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι το πλαίσιο της νέας ΚΑΠ καθορίστηκε με το γενικό κανονισμό που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Αρα, φταίει το ΠΑΣΟΚ. Αρα, το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για τις συνέπειες που προκαλούνται στην ελληνική γεωργία και στους μικρομεσαίους αγρότες. Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι το πλαίσιο αυτό και η προεργασία για τα μεσογειακά προϊόντα είχαν γίνει από τον Απρίλη του 2004 - όντως, τα υπέγραψε όλα το ΠΑΣΟΚ - κι έτσι, δεν έχει η Νέα Δημοκρατία κανένα περιθώριο αποτροπής των συνεπειών. Δε λέει, όμως, γιατί εφάρμοσε τη νέα ΚΑΠ - και γιατί δεν την επαναδιαπραγματεύτηκε, όπως δημαγωγικά ισχυριζόταν προεκλογικά - γιατί υπέγραψε τους αντιαγροτικούς κανονισμούς για τα μεσογειακά προϊόντα, στα οποία όντως είχε κάνει προεργασία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γιατί εφάρμοσε τον κανονισμό για τη ζάχαρη και γιατί συμφωνεί με τους κανονισμούς για το κρασί, τα οπωροκηπευτικά, όταν υπάρχει η προηγούμενη αρνητική εμπειρία.

Το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι η νέα ΚΑΠ ήταν θετική, αλλά οι αρνητικές συνέπειες οφείλονται στην κακή εφαρμογή που έκανε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν προτείνει, όμως, κανένα διαφορετικό τρόπο εφαρμογής. Ρίχνει όλη την ευθύνη για τους κανονισμούς των μεσογειακών προϊόντων στη Νέα Δημοκρατία, παραβλέποντας ότι έκανε το ίδιο την προεργασία.

Στη δημιουργία και τη λειτουργία του καρτέλ γάλακτος έχουν συμβάλει όλες οι κυβερνήσεις με τα κίνητρα συγχωνεύσεων και εξαγωγών, με το κλείσιμο και το ξεπούλημα στους ιδιώτες των συνεταιριστικών γαλακτοβιομηχανιών, με την απελευθέρωση των τιμών του καταναλωτή, με την κατάργηση των δασμών και την απελευθέρωση των εισαγωγών. Οταν εξαγοράστηκαν - ελέω κυβερνήσεων - οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις που είχαν σχέση με το γάλα, δε θα δημιουργείτο καρτέλ; Το καρτέλ δε γίνεται εκ του μηδενός. Αγοράζει η αγορά έτοιμα πακέτα, μικρομεσαία. Δεν υπάρχει κανένα καρτέλ που έγινε από το μηδέν. Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα διαμορφώθηκε από τη μικρή ιδιοκτησία.

Ευθύνες επιρρίπτει το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία γιατί συμφωνεί με τους κανονισμούς. Στις συμφωνίες τι βλέπουμε; Το ένα κόμμα, στην καλύτερη περίπτωση, κάνει την προεργασία και ολοκληρώνει το άλλο. Το ένα κόμμα αποφασίζει και συνεχίζει το άλλο.

Και τέλος, τόνισε η ομιλήτρια, εδώ υπάρχει ένα μεγάλο παιγνίδι που παίζεται σε βάρος της αγροτιάς και γενικότερα των εργαζομένων με το πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο ΚΠΣ, όπως παλιότερα και με τα ΜΟΠ. Κι εδώ παίζουν όλα τα άλλα κόμματα. Εμείς βλέπουμε ότι αυτά τα ποσά - δε θα πω σαν τα τριάντα αργύρια του Ιούδα - λειτουργούν στρατηγικά, για να περάσει η πολιτική της συγκέντρωσης της γης, της παραγωγής κλπ., για να περάσει η πολιτική του διωγμού των μικρομεσαίων, για να περάσει η πολιτική των εξαγωγών προς την Ελλάδα αγροτικών προϊόντων κλπ., για να ανέβει το εμποροβιομηχανικό κέρδος. Αυτά τα κοινοτικά ποσά είναι ποσά στρατηγικής σημασίας. Και αυτά που λέγονται, ότι δίχως αυτά τα ποσά θα χαθούμε, είναι ένα μεγάλο και πελώριο ψέμα. Αν μας πληρώνουν για να χάνουμε, δεν μπορούμε να δεχόμαστε τα χρήματα. Κι αν τα δεχτούμε, θα πρέπει να πειθαρχούμε. Κι αν υπάρξει τιμωρία, να μη φοβόμαστε, γιατί ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει στην οποιαδήποτε τιμωρία.

Δεν μπορεί να υπάρξει, λοιπόν, διαχείριση στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, της παλιάς και νέας, της ενδιάμεσης συμφωνίας κλπ. Ο καλύτερος διαχειριστής θα είναι διαχειριστής μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Ο πιο ικανός διαχειριστής θα είναι διαχειριστής μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Το θέμα συνοπτικά είναι το εξής: Η οικονομική πολιτική και η διαχείριση καθορίζεται από εκεί. Και η πολιτική στην οικονομία είναι ταξική.

Εμείς οριοθετούμε τα πράγματα και δίχως μια τέτοια οριοθέτηση, τις καλύτερες προτάσεις να κάνεις, δε θα είναι ρεαλιστικές και το κυριότερο θα κρατάς το κίνημα συνεχώς καθηλωμένο με αυταπάτες. Εμείς δεν πρόκειται να ξεχωρίσουμε ένα ζήτημα σήμερα, το ΦΠΑ ή τη βενζίνη ή όπως γίνεται στον τομέα της Παιδείας το άρθρο 16. Οχι ότι αυτά δεν είναι σημαντικά ζητήματα, αλλά η απομόνωση ενός ζητήματος ως αντιπερισπασμός στην εκάστοτε κυβέρνηση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά, σε τελευταία ανάλυση, εθελοντική προσφορά στην κυβέρνηση να κοροϊδεύει, να παραπλανά και να χειραγωγεί».