«Πελάτης τράπεζας έκανε ανάληψη 100.000 ευρώ για να σιγουρευτεί ότι υπάρχουν (...) ο υπάλληλος φέρνει στο γκισέ μια βαλίτσα η οποία περιείχε τα 100.000 ευρώ (...) αυτός ανοίγει τη βαλίτσα, παίρνει μια δεσμίδα την εξετάζει προσεκτικά και την ξαναβάζει στη βαλίτσα. Κλείνει τη βαλίτσα, τη σπρώχνει ανακουφισμένος στον υπάλληλο και λέει: "Ωραία! Τώρα σας παρακαλώ τοποθετήστε και πάλι τα χρήματα στο λογαριασμό μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να βεβαιωθώ πως τα χρήματα υπάρχουν. Τόσα που ακούμε...» (το ρεπορτάζ στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

«Ο φόβος ότι η κρίση πέρασε στην πραγματική οικονομία οδηγώντας τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στην ύφεση, οδήγησε σε μεγάλη πτώση τα διεθνή χρηματιστήρια. Ο δείκτης Dow Jones έκλεισε με πτώση 7,87% (...) το χρηματιστήριο Αθηνών είχε κλείσει με πτώση 7,04%» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Η ανησυχία για την ύφεση έγινε ακόμα πιο έντονη μετά τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία και τα οποία δείχνουν ότι οι πωλήσεις αυτοκινήτων μειώθηκαν για τρίτο συνεχόμενο μήνα το Σεπτέμβριο κατά 8,2%» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Την ώρα που οι ηγέτες της Ευρώπης και των ΗΠΑ εγκρίνουν πακέτα διάσωσης των τραπεζών ύψους 3 τρισεκατομμυρίων ευρώ (...) τα στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν καθημερινώς την απειλή της πείνας έχουν αυξηθεί κατά 75.000.000 φθάνοντας στα 923.000.000. Στη Βρετανία η ανεργία αυξήθηκε με τον ταχύτερο ρυθμό που έχει σημειωθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90, με αποτέλεσμα η στρατιά των ανέργων να φθάσει στο 1.792.000 ανθρώπους και να απειλεί να σπάσει το φράγμα των 2.000.000 μέχρι τα Χριστούγεννα» (το ρεπορτάζ επίσης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Μέλος του επαναστατικού υποκόσμου, με τη γενειάδα, τα μακριά λαδωμένα μαλλιά, τα βρόμικα παπούτσια του κι ένα τουφέκι Μάουζερ στη ζώνη, ο Τζουγκασβίλι σύντομα άρχισε να σκορπά τον τρόμο στις πετρελαιουπόλεις του Μπακού και του Μπατούμ (...) οι τυπικοί μαρξιστές στη Ρωσία συνήθιζαν να τρομοκρατούν τους αντιπάλους τους με την απειλή των μαχητών του Καυκάσου (...) Ο Στάλιν δεν άργησε να γίνει αρχηγός τους. Ευφυής και αδίστακτος είχε ενστερνιστεί απόλυτα το ιδανικό του μαρξιστή επαναστάτη που ζει έξω από την κοινωνία και πάνω από τον ηθικό νόμο» (το νέο πόνημα κάποιου Σεμπάγκ Μοντεφιόρε / ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ).