«Σε ύφεση, την πρώτη ύστερα από 7 χρόνια, εισήλθε και η Ιαπωνία (...) Η συρρίκνωση της οικονομίας είναι κυρίως αποτέλεσμα της δραματικής πτώσης των εξαγωγών (...) καθώς η πτώση των εξαγωγών θα χτυπά τα επιχειρηματικά κέρδη, λένε, αρκετές μικρές επιχειρήσεις, θα οδηγηθούν σε χρεοκοπία, οι περικοπές των επιχειρηματικών δαπανών θα αυξηθούν, προκαλώντας μείωση μισθών και αύξηση της ανεργίας, που με τη σειρά τους θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο την οικονομική ανάπτυξη» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Ακόμη και δεξιοί σαν τον Σαρκοζί καβαλούν σήμερα το οπορτουνιστικό κύμα της εποχής, προκειμένου να διασωθούν από τα απόνερα της κρίσης. Δε διστάζουν να κλείσουν το μάτι στο λαό, παρουσιάζοντας σαν σχεδόν σοσιαλιστική την κρατική παρέμβαση για τη σωτηρία των τραπεζιτών. Για πόσο ένας που θέλει να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ μπορεί να τα καταφέρει να ξεγελάει τον λαό;» (η απορία του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).

«Η έρευνα καταγράφει την απόλυτη ερημιά του μέσου μισθωτού που όταν ερωτάται "αν θα ήθελε να γίνει μέλος κάποιου σωματείου ή συλλόγου εργαζομένων" απαντά μάλλον αρνητικά. Μόλις το 27% των εργαζομένων δίνει καταφατική απάντηση. Ποσοστό 43% δίνει αρνητική απάντηση, ενώ ένας στους τρεις αρνείται να απαντήσει. Το ποσοστό αυξάνεται ακόμη περισσότερο στο 48% όταν διερευνάται η συμμετοχή των εργαζομένων σε απεργίες. Μόλις ένας στους τέσσερις φαίνεται να συμμετέχει με κάποια συχνότητα, ενώ περισσότεροι από τους 6 στους 10 συμμετέχουν σπάνια ή ποτέ (...) φταίνε τα πρόσωπα, η κομματικοποίηση των συνδικάτων με τη μορφή παρατάξεων, η τακτική τους; Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα που μάλλον πονάνε αρκετά την ηγεσία της ΓΣΕΕ» (η Χρ. Κοψίνη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).