Διερωτάται η ΚΟΕ: «Γιατί τόση νομιμοφροσύνη;». Διερωτώμεθα κι εμείς: Πού απευθύνει το ερώτημα; Στο ΚΚΕ; Λάθος παραλήπτη διάλεξε. Το μήνυμα επιστρέφεται στον αποστολέα του. Εκεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κάτι παραπάνω από νομιμοφροσύνη γνωρίζουν: Στην ΕΕ και τις ντιρεκτίβες της. Στο σύστημα που θέλουν να μερεμετίσουν. Κι επειδή αυτό θέλουν πάει πολύ να παραδίδει στο ΚΚΕ μαθήματα η ΚΟΕ για το πώς «σε καιρούς κοινωνικής έντασης και πολιτικής αστάθειας» οι κομμουνιστές επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν το σύστημα, «να το τραυματίσουν, να το περιορίσουν, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να το γκρεμίσουν». Και να καταγγέλλει μάλιστα το ΚΚΕ ότι απ' «την πρακτική αυτή έχει πάρει διαζύγιο».

Εδώ γελάμε. Και τι άλλο να κάνουμε, όταν αυτά γράφονται και λέγονται και διακινούνται απ' τη συνιστώσα μιας δύναμης, η οποία αυτούς τους όρους τους έχει εξοβελίσει ακόμα κι απ' το λεξιλόγιό της. Από μια δύναμη που έχει κάνει σημαία της τον «πολίτη», που έχει αρνηθεί το ρόλο και την αποστολή της εργατικής τάξης και θεωρητικολογεί περί «νέων ιστορικών υποκειμένων». Από μια δύναμη που γνωρίζει πράγματι καλά από πλαίσια και όρια, γιατί τα συνδιαμορφώνει και προσπαθεί να πείθει την εργατική τάξη, το λαό και το κίνημά του πως αυτά είναι ιερά και απαραβίαστα.

Τέλος, για τα περί εκλογών και για το αν το ΚΚΕ θέλει ή δε θέλει να πέσει η κυβέρνηση. Η συζήτηση αυτή είναι βολική για όσους ό,τι κάνουν το κάνουν με το βλέμμα στραμμένο στην κάλπη. Ανάμεσά τους δεν είναι το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ παλεύει πάντα και παντού για την ανασύνταξη του κινήματος, την ανάπτυξη αγώνων, για να καταδικαστεί στη λαϊκή συνείδηση, άρα και στην κάλπη όποτε στηθεί, η δικομματική εναλλαγή και η πολιτική από και για την άρχουσα τάξη. Παλεύει στη βάση συγκεκριμένης πολιτικής πρότασης την οποία έχει καταθέσει στο λαό.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για ποιο πράγμα παλεύει; Για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή στην κάλπη; Τι προτείνει στο λαό; Να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ και να έρθει τι στη θέση της; Μια κυβέρνηση της «ριζοσπαστικής αριστεράς» που θα εφαρμόσει την πολιτική του αντιδραστικού κεφαλαίου;