Σε νέα φάση αντιπαράθεσης με την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης περνούν οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, με την πραγματοποίηση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας την πρώτη μέρα που το νομοσχέδιο για το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων θα συζητιέται στη Βουλή, αλλά και με τις άλλες κινητοποιήσεις που προηγούνται ή θα ακολουθήσουν. Μετά την προκήρυξη της απεργίας από την Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που πάρθηκε κάτω από την ισχυρή πίεση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, τώρα η σκυτάλη του αγώνα περνάει στους ίδιους τους εργαζόμενους και στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, που με τη δράση και τις αποφάσεις τους θα πρέπει να εξασφαλίσουν την πραγματοποίηση αλλά και την επιτυχία της κινητοποίησης.

Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, για συμμετοχή όλων των συνδικάτων στη νέα 24ωρη απεργία, πρέπει να φτάσει παντού. Να παρθούν όλα εκείνα τα πρακτικά μέτρα, ώστε πιο μαζικά, πιο αποφασιστικά οι εργαζόμενοι να κάνουν την κινητοποίηση δική τους υπόθεση. Να μην επιτρέψουν κανένα πισωγύρισμα, να «πέσει στο κενό» κάθε προσπάθεια αποπροσανατολισμού απ' όπου και αν προέρχεται. H κυβέρνηση πρέπει τις επόμενες μέρες και βδομάδες να βρεθεί σε έναν ασφυκτικό πανεργατικό και πανελλαδικό κλοιό -υπογραμμίζουν στελέχη του ΠΑΜΕ - που θα την εξαναγκάσει ν' αποσύρει τα μέτρα, να μην τολμήσει να καταθέσει το αντεργατικό νομοσχέδιο.

Αλλωστε, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την προκλητική εμμονή της κυβέρνησης να νομοθετήσει τα αντεργατικά μέτρα. Βρίσκονται αντιμέτωποι με μια συνολική επίθεση, που συνεχίζεται σε όλους τους τομείς και θα προκαλέσει, αναπόφευκτα, τη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου. Αυτό αποτυπώνεται και στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό για το 2001 και στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που αποτελούν μηχανισμούς αναδιανομής του εθνικού πλούτου σε βάρος της εργατικής τάξης και υπέρ του κεφαλαίου.

Οι κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγείλει για τις 28 του Νοέμβρη η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΕΔΗΝ, η Ομοσπονδία Οικοδόμων, τα συλλαλητήρια των συνταξιούχων στις 16 του Νοέμβρη πρέπει να γίνουν ακόμα ένα βήμα, στην κατεύθυνση όξυνσης της αντιπαράθεσης και κλιμάκωσης των αγώνων που κάνουν οι εργαζόμενοι για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και τις κατακτήσεις τους. Το ΠΑΜΕ στηρίζει αυτούς τους αγώνες και παράλληλα καλεί στην πραγματοποίηση συλλαλητηρίων σε όλες τις πόλεις της χώρας.

Καλεί επίσης τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις για συμμετοχή στον παλλαϊκό γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ενώ στις 29 του Νοέμβρηδιοργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, δηλώνοντας την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και καταδικάζοντας την πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ, στα πλαίσια δράσης που έχει κηρύξει και η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ).

Οι αγώνες που οι εργαζόμενοι ανέπτυξαν όλο το προηγούμενο διάστημα, η μεγάλη επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας στις 10 του Οκτώβρη, το παλλαϊκό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 21 του Οκτώβρη και η πολύμορφη και αποφασιστική δράση του έχουν φέρει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις και κοινωνικά στρώματα αμφισβητούν την πολιτική της. Η αμφισβήτηση αυτή, όπως φάνηκε και από τη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ για τα εργασιακά, φτάνει και μέσα στις οργανωμένες του συνδικαλιστικές δυνάμεις. Το κατά παραγγελία γκάλοπ του υπουργείου Εργασίας για την απασχόληση και την ανεργία, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, ανέδειξε ότι η μεγάλη πλειοψηφία απορρίπτει τα αντεργατικά μέτρα. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσε να δώσει στήριξη στην κυβέρνηση, κατανοώντας τη δεινή θέση που βρίσκεται, αλλά και το τι πραγματικά διακυβεύεται με τη σύγκρουση γύρω από τα εργασιακά.

Το γεγονός ότι μέχρι τώρα η κυβέρνηση δεν έφερε το νομοσχέδιο για ψήφιση στη Βουλή, παρά τις επανειλημμένες διακηρύξεις της, αποδεικνύει όχι μόνο ότι οι αγώνες που έγιναν δυσκόλεψαν το έργο της, αλλά και πως η αντίσταση, η κλιμάκωση της πάλης είναι ο δρόμος που μπορεί να φράξει την αντεργατική επέλαση.

Σε αντίθετη κατεύθυνση - όπως υπογραμμίζουν στελέχη του ΠΑΜΕ - κινήθηκε μέχρι τώρα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που με μανούβρες και ελιγμούς επιχειρεί να περιορίσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, να διευκολύνει την κυβέρνηση στο έργο της. Ο «κοινωνικός διάλογος», τα παζαρέματα του παρασκηνίου, αλλά και η επιλεκτική προβολή ορισμένων «αιτημάτων» απονευρώνουν τον αγώνα και ανοίγουν την κερκόπορτα του συμβιβασμού. Πολύ περισσότερο όταν κάποια «αιτήματα», όπως φάνηκε και στην τελευταία Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, μπαίνουν σε συμψηφισμούς με τα αντεργατικά σχέδια και ιδιαίτερα με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που αποτελεί κεντρική επιδίωξη του κεφαλαίου.

Γι' αυτό η προσήλωση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων στην απαίτηση για απόρριψη όλων των μέτρων, «ένα-ένα χωριστά και όλα μαζί», η συνολική ρήξη με την πολιτική της κυβέρνησης μπορούν και να συσπειρώσουν και να ενεργοποιήσουν τους εργαζόμενους. Σε αυτή την κατεύθυνση δουλεύουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, σ' αυτή βρίσκεται και η ελπιδοφόρα προοπτική του συνδικαλιστικού κινήματος.