Για τη διοίκησή τους επιλέγεται μια απόλυτα συγκεντρωτική διαδικασία, με διορισμό από τον υπουργό των παντοκρατόρων και θεοποιημένων managers. Η χρησιμοποίηση ειδικά εκπαιδευμένου στη διοίκηση και διαχείριση των υπηρεσιών υγείας προσωπικού είναι απαραίτητη και αναγκαία. Η μεγιστοποίηση όμως των δυνατοτήτων μιας ομάδας τεχνοκρατών (στην καλύτερη περίπτωση) για το σχεδιασμό και την υλοποίηση της πολιτικής υγείας, σε συνδυασμό με την υπερσυγκέντρωση εξουσιών και αυταρχισμού θα οδηγήσει σε δράσεις με αποκλειστικό στόχο τη ρύθμιση του οικονομικού ισολογισμού, με συνέπεια την απορύθμιση των υπηρεσιών και την αποδιάρθρωση της όποιας εναπομείνουσας συνοχής διαδικασιών και προσωπικού. Αντίστοιχες επιπτώσεις - οι οποίες δε θεωρούνται αρνητικές, αλλά μάλλον προσδοκώμενοι στόχοι από τους συντάκτες του Σχεδίου - θα έχει και στη δυνατότητα που δίνεται στους managers να παρέχουν υπηρεσίες σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και «ιδιώτες υψηλών εισοδημάτων». Είναι αυτονόητο ότι η «πελατεία» αυτή θα γίνει αρκετά ελκυστική για τους αγχωμένους managers, στην προσπάθειά τους να κλείσουν τα κενά του ισολογισμού που θα έχει δημιουργήσει η εκτροπή των δημόσιων πόρων προς τις ιδιωτικές εταιρίες υπηρεσιών υγείας. Αλλά επίσης αυτονόητο είναι ότι σταδιακά η «πελατεία» αυτή θα καλύπτει ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα των υπηρεσιών, με αποτέλεσμα τον εξοστρακισμό των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες δε θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν έμμεσα μέσω των ιδιωτικών ασφαλίστρων.