Γρηγοριάδης Κώστας

Η παραπάνω... χειρουργικού τύπου μεταστροφή της αλήθειας, των λέξεων και των εννοιών, συνέβη χτες και προχτές στη θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ, για την Υγεία. Το ίδιο είχε γίνει την περασμένη βδομάδα στη συνδιάσκεψη για τις εργασιακές σχέσεις. Πρόκειται για μια παλιά, «αρρωστημένη» ιστορία, ταυτόσημη με την πολιτική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και συνολικά της σοσιαλδημοκρατίας: Κάθε φορά που το συγκεκριμένο κόμμα και ο συγκεκριμένος χώρος άφηνε - και αφήνει - έκθαμβη την άρχουσα τάξη με την προθυμία τού να εφαρμόζει την πολιτική της, φρόντιζε - και φροντίζει - να συγγράφει και μια ακόμα σελίδα στο κεφάλαιο αυτής της ατέλειωτης καπηλείας.

Πρόκειται για κατ' εξακολούθηση καπηλεία όρων και εννοιών, όπου η «δεξιά» πολιτική βαφτίζεται «αριστερά», ο νεοφιλελευθερισμός βαφτίζεται «σοσιαλισμός», η ενσωμάτωση στο κοινωνικό «απαρτχάιντ» της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης βαφτίζεται «ανατροπή» κλπ.

***

Η ολιγαρχία, δεν, ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι τα κυβερνητικά μέτρα που προωθούνται είναι τόσο αντιλαϊκά, ώστε πρέπει κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ να παίξουν το ρόλο του «αριστερού» άλλοθι της κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, μερικές ενέσεις «αριστεροσύνης» από τα αστικά ΜΜΕ προς τον κύριο Ακη θεωρούνται αναγκαίες. Γιατί - αν και κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να τονώνονται οι προσωπικές φιλοδοξίες του κ.Ακη - το σημαντικότερο για κείνους που τον περιγράφουν σαν τον εν Ελλάδι Λαφοντέν (σ.σ.: καλό το θεωρούν αυτό;...), είναι να κάνουν τη δουλιά τους. Και η δουλιά τους, τούτη την ώρα, είναι να εφεύρουν ποικίλα αμορτισέρ απορρόφησης της λαϊκής αγανάκτησης. Αγανάκτηση από την οποία δεν απέχουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό είναι το ουσιώδες για αυτούς, σήμερα. Οσο για την τροφοδότηση των φιλοδοξιών του κ.Τσοχατζόπουλου, πρώτον οι μακιγιέρ της εικόνας του δεν έχουν κανένα πρόβλημα αύριο να τον «μπογιατίσουν» ξανά και να τον... σκουρύνουν. Δεύτερον, ποτέ δεν «παντρεύτηκαν» κανέναν πολιτικό τους «υπάλληλο»: Ούτε το Σημίτη, ούτε τον Ακη, ούτε το Βενιζέλο, τη Βάσω ή το Λαλιώτη, για να πάμε και στη νεότερη γενιά των «διαδοχο-δελφίνων».

***

Το οξύμωρο είναι πως όλοι εντός του ΠΑΣΟΚ συμφωνούν με την προωθούμενη πολιτική, αλλά όσο πιο «δεξιά» είναι η ά ή η β' εσωκομματική πτέρυγα, τόσο πιο εξοργιστικό καθίσταται το πεδίο επί του οποίου διεξάγουν τις εσωκομματικές «κόντρες» τους. Γιατί εκείνο που ουσιαστικά έχουμε με τα παιχνίδια εξουσίας εντός του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι διεξάγονται μεταξύ... δεξιών, που διαγκωνίζονται μεταξύ τους με λάφυρο το ποιος θα αναδειχτεί καλύτερος διαπομπευτής της Αριστεράς...

Ετσι ο μεν κύριος Σημίτης δηλώνει «αριστερός ανατροπέας» (!!!) και προσωποποίηση της «αλλαγής», επειδή δεν πρόκειται να κάνει «ούτε βήμα πίσω» - όπως δήλωσε προχτές - από την απόφασή του να... αλλάξει τα φώτα του ελληνικού λαού σε κομβικούς τομείς (Παιδεία, Υγεία, κοινωνική ασφάλιση, εργασιακά). Ο άλλος, ο κ.Τσοχατζόπουλος, την ίδια ώρα που το παίζει «αριστερός» και... καταγγέλλων τη «φιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική», ταυτόχρονα δηλώνει «περήφανος» για τον προϋπολογισμό (τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου), υμνεί το αμερικανικό μοντέλο στην οικονομία και την κοινωνία (συνέντευξη προχτές στον ΑΝΤΕΝΝΑ) και ομιλεί πέραν της μιας ώρας για να πείσει ότι οι εργάτες πρέπει να δεχτούν τη μερική απασχόληση και την «ευελιξία» στις εργασιακές σχέσεις (συνδιάσκεψη ΠΑΣΟΚ, 3/11/2000)...

***

Από την άλλη, το κλίμα «διαπλοκολογίας» (που η υπόθεση Τσουκάτου έδειξε ότι αφορά και τον πρωθυπουργό) οδηγεί ορισμένους στη σκέψη ότι το πολιτικό σκηνικό διανύει μια ρευστότητα, καθώς διαβλέπουν ότι η πολιτική ζωή θα κινείται επί μακρόν στο φόντο της «σκανδαλολογίες». Αλλωστε, οι «δουλιές» είναι πολλές και τραβούν σε βάθος χρόνου (Ολυμπιάδα, ιδιωτικοποιήσεις, Γ' ΚΠΣ κλπ), συνεπώς δεν μπορούν να κλείσουν αμέσως, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η επίτευξη μιας γενικής «εκεχειρίας» μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων που αντιμάχονται. Ετσι, όλοι αυτοί, «παίρνουν θέσεις», ενόψει ενός ενδεχόμενου «ξαναμοιράσματος της τράπουλας».

Επομένως δεν τυχαίο που επανακάμπτουν τα «κεντρο-αριστερο-δεξιά» παραμύθια, που επανέρχονται σενάρια για το Σουφλιά ή τον Αβραμόπουλο, δεν είναι τυχαίο με δυο λόγια που κάποιοι ρίχνουν «ζαριές» από σήμερα, στο όνομα του «αύριο». Μόνο που αυτό το «αύριο», αν δε βάλει ο λαός τη σφραγίδα του, θα είναι χειρότερο από το χτες. Αυτό είναι το μόνο άλλωστε που «εγγυάται», η πληθώρα τόσων «σωτήρων» μαζεμένων...