Δέος προκαλεί ο τίτλος του βιβλίου της σημερινής στήλης. Δέος, ο όγκος του (622 σελίδες). Δέος, ο μεγάλος ερευνητικός και συγγραφικός μόχθος, που απαίτησε ένα τέτοιο ιστοριογραφικό εγχείρημα. Δέος και η ανάγνωση της αταλάντευτης αγωνιστικής προσφοράς, της «οδυσσειακής» πορείας, της μορφωτικής «δίψας» του συγγραφέα του βιβλίου αυτού. Ο βίος κάποιων ανθρώπων σε αφήνουν ενεό, καθώς διαπιστώνεις τη δύναμη, το «θαύμα» της ιδεολογικής πίστης, της ψυχής και του νου τους. Τέτοιος είναι και ο βίος του συγγραφέα του πολύτιμου ιστορικού βιβλίου «Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Πελοπόννησο (1946-1949)» («Σύγχρονης Εποχή»), του 83χρονου σήμερα αξιωματικού του ΔΣ Πελοποννήσου, Αρίστου Καμαρινού. Του υπαξιωματικού του ΕΣ, που διώχτηκε από την 4η Αυγούστου. Του διακεκριμένου με «Αριστείο Ανδρείας» μαχητή στην Αλβανία. Καπετάνιου του 2ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Μεσσηνίας. Μαχητή στη μάχη της Αθήνας (Δεκέμβρης '44). Γραμματέα της ΚΟ Μεσσηνίας του ΚΚΕ, πολιτικού επιτρόπου και έπειτα ταγματάρχη του 2ου Τάγματος του Αρχηγείου Ταΰγετου του ΔΣΕ και εκ των επικεφαλής στη μάχη της Καλαμάτας. Του «νεκρού αρχισυμμορίτη», όπως τον θεωρούσε - από το φθινόπωρο του 1949 - το Γενικό Επιτελείο του Ελληνικού Στρατού, ο οποίος κρυμμένος σε καταφύγιο για τρία χρόνια, στη γενέτειρά του Καλαμάτα, άρχισε μόνος του να μαθαίνει αγγλικά και γαλλικά, έζησε παράνομος στην Αθήνα από το 1962 μέχρι το 1964, οπότε «νεκραναστημένος» - ως «Γεώργιος Παπαδόπουλος» - φυγαδεύτηκε στην ΕΣΣΔ, όπου σπούδασε Φιλοσοφία, Κοινωνιολογία και τελειοποίησε τα αγγλικά και γαλλικά του, επαναπατρίστηκε το 1978 και εξακολουθεί να υπηρετεί τα κομμουνιστικά ιδανικά του.

Η βιωματική μνήμη του, τα ξαναγραμμένα στο καταφύγιο ημερολόγιά του (τα πρωτότυπα χάθηκαν κατά τις διώξεις του), οι μαρτυρίες μαχητών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, έγγραφα -ντοκουμέντα, βιβλία - και συγγραφέων της νικήτριας παράταξης - είναι οι «πηγές» της ιστοριογραφικής κατάθεσης του Αρίστου Καμαρινού. Κατάθεση γύρω από τις πιο άγνωστες, τις περισσότερο συκοφαντημένες, τις πιο μακρόχρονες αγωνιστικές «σελίδες» του ΔΣΕ, καθώς ο εμφύλιος στην Πελοπόννησο, ουσιαστικά, άρχισε το Μάη του 1943. Γι' αυτό και το εμπλουτισμένο με πολλά φωτογραφικά ντοκουμέντα βιβλίο «παρακολουθεί» τα τρία στάδια της επεμβατικής τακτικής του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού. Πρώτο, ήταν οι αλεξιπτωτιστές πράκτορες της Ιντέλιτζες που έπεσαν στην Πελοπόννησο, με σκοπό να διαλύσουν τον ΕΛΑΣ. Δεύτερο, η στρατιωτική επέμβασή τους στην Αθήνα και ο ασφυκτικός έλεγχος της μεταβαρκιζιανής ελληνικής κυβέρνησης. Τρίτο, η ολέθρια δράση του ιμπεριαλισμού και ντόπιας πλουτοκρατίας που θέλησαν τον εμφύλιο.