Ομως, πριν προσπαθήσω να διατυπώσω κάποιες γενικές σκέψεις για το 16ο Συνέδριο, θα ήθελα να κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν, που δεν είναι άλλωστε άσχετη με τον προσυνεδριακό διάλογο.

Πριν από μια δεκαετία, περίπου, με Δούρειο Ιππο τον άθλιο Γκορμπατσόφ, επιτυγχάνεται η ανατροπή του Σοσιαλισμού στη μεγάλη Σοβιετική Ενωση, και στη συνέχεια και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης.

Χίλια ΤΙ και ΓΙΑΤΙ, αγανάκτηση, πίκρα και παράπονο βασανίζουν εκείνες τις μέρες όλους τους κομμουνιστές, όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους παγκόσμια, από την επικράτηση της αντεπανάστασης.

Η πατρίδα των μεγάλων ΛΕΝΙΝ και ΣΤΑΛΙΝ επιστρέφει στον καπιταλισμό. Οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης τον Οκτώβρη του 1917 επέβαλλαν τη Μεγάλη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Μετά από αιώνες μιας απάνθρωπης και κτηνώδικης ζωής, μετά από ένα μεσαίωνα υποταγής με κυρίαρχο το φεουδαρχισμό, η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ αλλάζει κυριολεκτικά την όψη της πρώην τσαρικής Ρωσίας. Τεράστια τα επιτεύγματα μέχρι το 1955 και όλα αυτά μετά από έναν πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς και τεράστιες υλικές καταστροφές.

Πρώτη η πατρίδα του ΣΤΑΛΙΝ στέλνει άνθρωπο στο διάστημα!!! Προσωπικότητες απ' όλον τον κόσμο επισκέπτονται την ακτινοβολούσα ΣΕ και εντυπωσιάζονται από τα άλματα προόδου σε όλους τους τομείς. Ανάμεσα στους επισκέπτες και Ελληνες, όπως ο Π. Παλαιολόγου, η κ. Βλάχου και πολλοί άλλοι, που ούτε λίγο, ούτε πολύ, σε γραπτά τους κείμενα ομολογούν ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκει στην κοινωνία του σοσιαλισμού.

Οι προοδευτικές δυνάμεις και ο σοσιαλισμός την περίοδο αυτή πορεύονται από ΝΙΚΗ σε ΝΙΚΗ, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι λαοί ζουν με ελπίδες και γίνεται πίστη στους ανθρώπους, πως έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις για τον εαυτό τους. Ολες οι αποικίες αποκτούν την ανεξαρτησία τους και οράματα και ιδανικά γίνονται πράξεις. ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ η περίοδος αυτή, γεμάτα ελπίδες για την ανθρωπότητα. Ομως ο Σοσιαλισμός από μια χρονική περίοδο, μετά το 1955, αρχίζει να διαβρώνεται. Ο ιμπεριαλισμός, που ποτέ δεν έπαψε να έχει σα στόχο τη διάλυση της ΣΕ και του σοσιαλισμού, βρίσκει τους συμμάχους του στο εσωτερικό της χώρας, με πρώτο και καλύτερο τον τρισάθλιο Γκορμπατσόφ.

Μεθοδευμένα και άριστα σχεδιασμένα δημιουργούνται εκφυλιστικά φαινόμενα και παρεκκλίσεις που βραχυκυκλώνουν το σύστημα για να φτάσουμε στην κατάλληλη στιγμή, όπου ο ανεκδιήγητος Μιχαήλ θα μιλήσει για «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» μέσα στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ενώ μεθοδευμένα με την κλίκα του οδηγεί στην ανατροπή το σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Κανένας ΓΡΙΦΟΣ, συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, πώς φθάσαμε στην ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Μια δεκαετία συμπληρώνεται, περίπου, από τις τραγικές εκείνες μέρες της ανατροπής. Τώρα για την ώρα, βέβαια, δεν υπάρχει πια ο φόβος του αντίπαλου συστήματος και ο καπιταλισμός δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ανεργία, φτώχεια, ναρκωτικά, πορνεία, εγκλήματα, πόλεμοι, επεμβάσεις, οικολογική καταστροφή, καταρράκωση όλων των ηθικών αξιών, σάρωμα εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων, μια κοινωνία, κυριολεκτικά, ζούγκλα. Η κατάντια στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες δεν περιγράφεται από την παλινόρθωση του καπιταλισμού! Και θέλω στο σημείο αυτό να ρωτήσω αυτόν τον Ιούδα της ανθρωπότητας. Αυτός είναι ο καινούριος κόσμος που μας έλεγε; Τίποτε δεν προκαλεί σήμερα την αγανάκτησή του και την οργή; Καθόλου φιλότιμο, καμιά ευαισθησία για την τραγική κατάσταση στην πατρίδα του, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα;

Αυτή είναι όμως η «καλοσύνη» του καπιταλισμού, χρησιμοποιεί κάθε τέχνασμα, βάζοντας κάθε φορά την ανάλογη μάσκα για να καλύψει τη βαρβαρότητά του.

Ο ίδιος πάντοτε, με οποιοδήποτε σχήμα, κεντροδεξιό, κεντροαριστερό, με Γκορ ή Μπους, με Θάτσερ ή Μπλερ και με τον έναν ή τον άλλο Κώστα, για να περιορίσουμε την κουβέντα στους δικούς μας.

Κάνει ένα βήμα πίσω όταν ζορίζεται, για να κάνει πολλά μπροστά όταν βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Το ζητούμενο είναι πώς θα αντιδράσει το Κόμμα μας, τι τρόπους θα βρει να ξεπεράσει τους πανούργους μηχανισμούς του καπιταλισμού. Οι Θέσεις της ΚΕ επικεντρώνονται και σωστά νομίζω στο Α.Α.Δ.Μ. Τα καθημερινά προβλήματα τα οποία ζει ο λαός μας - υγεία, παιδεία, ανεργία, ασφάλεια - είναι πιεστικά. Η αγωνία και το άγχος κάθε ανθρώπου για την τύχη του και το μέλλον των παιδιών του μέσα στην απεραντοσύνη της σαπίλας είναι θέματα που δεν αφορούν μόνο την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αλλά αγγίζουν όλο το λαό.

Ολα αυτά τα προβλήματα που προαναφέρω μπορούν, φυσικά, να γίνουν παράγοντες ενότητας και συσπείρωσης για το Α.Α.Δ.Μ.

Πρέπει όμως το Μέτωπο αυτό, καθαρά και ξάστερα να έχει σαν τελικό στόχο το Σοσιαλισμό, συνεπώς η θέση του κόμματος πρέπει να είναι ξεκάθαρη, ώστε να μην έχουμε παλινδρομήσεις που θα αξιοποιεί, ως συνήθως, ο αντίπαλος, κατά τρόπο μάλιστα Γκεμπελικό.

Ενα Μέτωπο όμως για να φθάσει στη λαϊκή εξουσία δεν είναι δυνατό να δημιουργηθεί ξαφνικά, αν δεν υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις και δεν παρθούν κάποια μέτρα.

Αρχικά πρέπει να τονίσω και επιμένω κάθε φορά σ' αυτό, ότι οι κομμουνιστές και ιδιαίτερα τα στελέχη, πέρα από την ιδεολογική κατάρτιση να είναι παράδειγμα στη ζωή, άψογοι από κάθε άποψη. Αν ψάξουμε να δούμε πώς δημιουργήθηκαν τα κόκκινα χωριά, θα διαπιστώσουμε ότι στα χωριά αυτά έζησαν και καθοδήγησαν κομμουνιστές, που ήταν υπόδειγμα ανθρώπου.

Ενας άλλος παράγοντας που πρέπει να βοηθήσει στην επιρροή του κόμματος και στο πλάτεμα του Μετώπου, είναι η δυνατότητα που υπάρχει για βελτιώσεις σε κάθε μέσο επικοινωνίας μας με το λαό. Βελτιώσεις, περνώντας και σε μια αντεπίθεση, στην επιχειρηματολογία μας, βελτιώσεις στον «902», στο Ριζοσπάστη, στην εκπροσώπηση του Κόμματος στις τηλεοπτικές συζητήσεις, στον τρόπο οργάνωσης των διαφόρων εκδηλώσεων. Πρέπει συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, να συσταθούν ομάδες εργασίας, που χωρίς προχειρότητα θα μελετούν και θα σχεδιάζουν όλες τις κινήσεις του Κόμματος.

Είναι αδιανόητο να βρίσκει έδαφος, πέρα βέβαια από τα υπαρκτά προβλήματα, το ψέμα, η υποκρισία, η γκεμπελική προπαγάνδα, και να μη γίνονται σεβαστές οι ιδέες που εκφράζουν το δίκιο, την αλήθεια, την ανθρωπιά. Τέλος, εκείνο που πρέπει να προσέξει, ιδιαίτερα, το κόμμα μας, είναι η νεολαία μας.

Η ΚΝΕ πρέπει να γίνει το σίγουρο και ασφαλές καταφύγιο των νέων. Μακριά από τα ναρκωτικά, τη διαφθορά, την πορνεία. Μπούσουλας η μαρξιστική διαπαιδαγώγηση, η μάθηση γενικά, κοντά πάντοτε στις σταθερές διαχρονικά αξίες, χωρίς βέβαια να αρνείται κανείς και ό,τι θετικό και σωστό προσφέρει η σημερινή εξέλιξη.

Τελειώνω με την ευχή, για κάθε επιτυχία του 16ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ. Το μήνυμα που πρέπει να περάσει, είναι ότι η ανθρωπότητα δεν έχει άλλη επιλογή από το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Τερτίπια, τεμπέλες, πρόσωπα με το ανάλογο προφίλ κάθε φορά, βλέπουμε και θα δούμε πολλά στο προσκήνιο του καπιταλισμού και της αστικής «Δημοκρατίας», η ουσία στο παρασκήνιο μένει πάντα η ίδια, με ό,τι βρόμικο έχει να επιδείξει μια κοινωνία.

Με το σοσιαλισμό μπορεί η ανθρωπότητα να νιώσει τη δικαιοσύνη, τη συναδέλφωση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, την ειρήνη.

Μόνο το σύστημα αυτό μπορεί να σκεπάσει με χαμόγελο ολόκληρο τον ΠΛΑΝΗΤΗ.