Ηταν Μάρτιος του 1995, όταν τα ΜΑΤ «φιλοδώρησαν» με δακρυγόνα τους συνταξιούχους, που διαδήλωναν κοντά στην πρωθυπουργική κατοικία, για να τους αποτρέψουν να την πλησιάσουν και να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό. Το περιστατικό αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας τακτικής του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που είχε εγκαινιαστεί από πριν και συνίστατο στην προσπάθεια παρεμπόδισης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι.

Η τακτική αυτή συνεχίστηκε, παρά τις αλλαγές κυβερνήσεων και υπουργών. Ετσι, φτάσαμε στο κλείσιμο της Β. Σοφίας από «κλούβες» της ΕΛΑΣ και το αποκορύφωμα ήταν η αστυνομική απαγόρευση του αντιιμπεριαλιστικού συλλαλητηρίου την ημέρα της επίσκεψης του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπ. Κλίντον, στην Ελλάδα.

Την προσπάθεια αυτή συνεχίζει και ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, τονίζοντας ότι θα κάνει τη ζωή μαρτύριο στους διαδηλωτές... Διακηρύσσει, μάλιστα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», ότι «υπάρχει ένα κενό που πρέπει να ρυθμιστεί. Ο αστυνομικός διευθυντής δεν έχει τη νομική δυνατότητα να περιορίσει το χώρο. Χρειάζεται παρουσία του εισαγγελέα, που θα διαπιστώσει την παρακώλυση της συγκοινωνίας. Προσωπικά, θα προωθήσω νομοθετική ρύθμιση».

Ο υπουργός αναφέρεται στις μικρές συγκεντρώσεις, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι ίδιοι οι διοργανωτές τους φροντίζουν για το πρόβλημα που δημιουργείται στην κυκλοφορία, χωρίς να χρειάζεται η χρήση αστυνομικής ράβδου. Ουσιαστικά, ο υπουργός κάνει καθαρό πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τις μικρές συγκεντρώσεις, για να επιβάλει νέες απαγορεύσεις και να δώσει αυξημένες εξουσίες στον οποιοδήποτε αστυνομικό διευθυντή, που τελικά θα κρίνει αν μια συγκέντρωση είναι μικρή η μεγάλη.

Πάντως ο ίδιος, στη συνέντευξή του, δηλώνει προλετάριος... διεκδικώντας, ωστόσο, βραβείο πρωτοτυπίας, αφού για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά προλετάριος δηλώνει χειριστής χημικών και αστυνομικής ράβδου... τη στιγμή που αυτή η τακτική, που θέλει να κατοχυρώσει και νομοθετικά, έχει οδηγήσει σε καταστολή των ενοχλητικών διαδηλώσεων.