Καλώς να ορίσουν οι χρονιάρες μέρες που έρχονται. Εμείς, που αμυνόμαστε με τα δόντια για να μην παραδοθούμε στην πλήρη ανέχεια, θ' ανοίξουμε ένα παραθυράκι στη μουντή ζωή μας, για να περάσουν μέσα τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Θα στολίσουμε ένα δεντράκι στο σπίτι, θα βάλουμε δυο γιρλάντες στην ψυχή μας και θα γιορτάσουμε. Ελάχιστα για μας και πιο πολύ για τα παιδιά, που το παραμύθι του μικρού Χριστού, που γεννιέται σ' ένα στάβλο, και το παραμύθι του Αϊ - Βασίλη, ο οποίος έρχεται με το έλκηθρό του από το βορρά γεμάτος δώρα, είναι ολότελα δικά τους. Γι' αυτούς τους μικρούς αγγέλους, θα φορέσουμε κι εμείς τη μάσκα της χαράς και για χάρη τους, εμείς που μετράμε δυστυχώς και τη δεκάρα, θα γίνουμε «σπάταλοι», χαρίζοντάς τους παιχνίδια, ρούχα, γλυκίσματα κι άλλα καλούδια. Και δε θα 'μαστε γενναιόδωροι μόνο στο γιο, στην κορούλα ή το εγγονάκι, αλλά και στα ξένα παιδιά. Σ' αυτά που θα μας χτυπήσουν την πόρτα, να μας πουν το «καλήν ημέραν άρχοντες...». Αχ παιδιά, μικρά και άπραγα είσαστε και δεν ξέρετε ότι οι άρχοντες αυτού του συστήματος είναι άλλοι. Οι λίγοι, που απομυζούν το δικό μας ιδρώτα και συσσωρεύουν αμύθητα πλούτη. Εδώ που ήρθατε να τραγουδήσετε, καημένα, φουκαράδες είμαστε όλοι. Είμαστε οι πολλοί, που μοχθούν και χαΐρι και προκοπή δε βλέπουν. Αλλά, άντε παιδιά, «πείτε τα» και μακάρι, όταν μεγαλώσετε, εσείς ν' αλλάξετε ό,τι στρεβλό και άδικο υπάρχει γύρω...

Οι γιορτές και τα παιδιά. Δικές τους αυτές οι ωραίες μέρες, δικές τους. Πόσα, όμως, κι από αυτά δε θα τις περάσουν, χωρίς να τα αγγίξει ούτε μια στάλα χαράς; Αλλα θα κάνουν Χριστούγεννα, απλώνοντας το χέρι στους περαστικούς των στολισμένων δρόμων κι άλλα θα κάνουν Πρωτοχρονιά, ανταμώνοντας έναν κουρελή Αγιοβασίλη με άδειο σακούλι. Κι όλο θ' ανάβουν τα δύστυχα σπίρτα σαν τη μικρούλα του Αντερσεν. Και μέσα στο σκοτάδι της ψυχής τους, θα γεννιούνται οπτασίες με φωτισμένα δωμάτια, καλοστρωμένα τραπέζια και πολύχρωμα πακέτα με δώρα. θα τουρτουρίζουν σε κάποιες άθλιες γωνιές και θα ονειρεύονται ό,τι τους ανήκει και τους το έχουν κλέψει, χωρίς τον παραμικρό οίκτο. Καληνύχτα, ψυχούλες μου, και μη σβήσετε ποτέ την τρεμάμενη φλόγα των οραμάτων σας. Κάποια μέρα, κάποια Πρωτοχρονιά ίσως, τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση και θα γίνουν όλα αληθινά!