Τα χρόνια που πέρασαν από τότε, και τα όσα στο μεταξύ μεσολάβησαν, καθιστούν πλέον σαφέστατο ότι εκείνο το βράδυ των Ιμίων σηματοδότησε τη «βήμα προς βήμα» πορεία της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, σε έναν ακόμα πιο βαθύ και πιο γκρίζο ευρωατλαντισμό, επικίνδυνο για τα συμφέροντα του τόπου.

Πρώτον, ότι η κυβέρνηση γνώριζε εκ των προτέρων και πολύ πριν από τα Ιμια πως η Τουρκία θα έθετε θέμα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο... Μόνο που δεν απάντησε (και ούτε, φυσικά, ρωτήθηκε σχετικά) τι έπραξε η κυβέρνηση για να μην οδηγηθούμε στα Ιμια, αφού το γνώριζε εκ των προτέρων...

Δεύτερον, ο κ. Πάγκαλος ισχυρίστηκε ότι η εν γένει πολιτική της κυβέρνησης και ειδικότερα οι χειρισμοί της εκείνο το βράδυ ήταν οι ...βέλτιστοι, διότι, σε αντίθετη περίπτωση, η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να καθίσει «σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων με την Τουρκία υπό την αμερικανική επικυριαρχία». Μόνο, που οι πάντες γνωρίζουν ότι αυτό που, υποτίθεται, απετράπη εκείνη τη νύχτα είναι αυτό ακριβώς που πράττει η κυβέρνηση και, μάλιστα, με τον πλέον επίσημο τρόπο, εδώ και 5 χρόνια. Διότι αυτή η «βήμα προς βήμα προσέγγιση» με την Αγκυρα δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια εφ' όλης της ύλης διαπραγμάτευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, υπό την αμερικανική κηδεμονία και εποπτεία. Για την ακρίβεια, δε, πρόκειται για μια διαρκή πορεία παραχώρησης της εθνικής ανεξαρτησίας στο «συμμαχικό» Μινώταυρο του ιμπεριαλισμού.

Ας παρακολουθήσουμε, λοιπόν, τα όσα ακολούθησαν: α) Λίγο μετά τα Ιμια, ήρθε η Συμφωνία της Μαδρίτης. Ηταν εκεί, που ο κ. Σημίτης έβαλε την υπογραφή του κάτω από το κείμενο που του υπαγόρευσε η Ολμπράιτ και στο οποίο αναγνώριζε τα «νόμιμα» και «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είχε, ήδη, προηγηθεί η δημοσίευση του καταλόγου με τις 100 και πλέον βραχονησίδες που η Τουρκία έκτοτε διεκδικεί.

β) Αμέσως μετά, είχαμε το επεισόδιο με τους «S-300». Τους πυραύλους, που ποτέ δεν έφτασαν στην Κύπρο. Η επέκταση της τουρκικής κατοχής και στα Στροβίλια ήρθε αργότερα.

γ) Στη συνέχεια, η κυβέρνηση υπέγραψε τη Νέα Δομή του ΝΑΤΟ. Εκεί παραδόθηκε - και εγγράφως - το Αιγαίο στην αμερικανική εποπτεία. Περίπου 3 χρόνια αργότερα από εκείνη την υπογραφή, και στα πλαίσια της Νέας Δομής, η Τουρκία αναχαιτίζει ελληνικά μαχητικά που συμμετέχουν σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στο Αιγαίο. Είναι πασιφανής πλέον η πολιτική της βήμα προς βήμα ...παραχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

δ) Ο κατάλογος των παρεπόμενων των Ιμίων συνεχίστηκε με τη Συμφωνία του Ελσίνκι. Εδώ πια, ανοίγει ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο. Ενα κεφάλαιο, που ήρθε να επικυρώσει όλα τα προηγούμενα και, ταυτόχρονα, να ανοίξει το πεδίο για μια εφ' όλης της ύλης παράδοση της εθνικής ανεξαρτησίας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη έβαλε την υπογραφή της σε μια συμφωνία που αναγνωρίζει στην Τουρκία το δικαίωμα να εγείρει χωρίς αναστολές κάθε επεκτατική της βλέψη και, ουσιαστικά, έθεσε την Ελλάδα και τα δικαιώματά της στην επιδιαιτητική δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και πέραν αυτών και της ΕΕ.

Τα Ιμια ήταν η στιγμή, που ανέδειξε τις οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική ολιγαρχία. Η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα, κινούμενη στη λογική της διεκδίκησης του χρίσματος στην περιοχή σαν το «αγαπημένο» παιδί των Αμερικάνων, έναντι της Τουρκίας, πιστοποίησε την ολέθρια για το λαό πολιτική της. Εκτοτε, η ελληνική ιστορία στιγματίζεται με ατιμίες, όπως αυτή του Οτσαλάν, όπως η συνενοχή στο έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ο ελληνικός λαός ζει πια πολύ πιο έντονα τον κίνδυνο μιας ανάφλεξης, που έρχεται ολοένα και πιο κοντά. Ηταν η Βοσνία, ήρθε το Κοσσυφοπέδιο, τώρα τα Βαλκάνια ξαναβράζουν. Ο κίνδυνος από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή, στις οποίες εντάσσεται η πολιτική της άρχουσας τάξης, για τα δικά της συμφέροντα, μπορούν να προκαλέσουν ολοκαύτωμα. Είτε με τη μορφή του πολέμου, είτε με τη μορφή της ραγιάδικης «ειρήνης».