Σε παραπέρα εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και, μάλιστα, μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος, προχωρά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ. Τις επόμενες μέρες, θα συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής η αναθεώρηση του άρθρου28, του κεντρικότερου και σοβαρότερου άρθρου που θα αναθεωρηθεί απ' αυτήν τη Βουλή. Οι τροποποιήσεις, για την ακρίβεια, η επικόλληση μιας ερμηνευτικής δήλωσης στις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου, που η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση δρομολογούν, θα αποτελέσουν το «θεμέλιο λίθο» - ο οποίος, μάλιστα, θα είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένος - για την απόλυτη εναρμόνιση της χώρας στην κυριαρχία των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Δε θα αποτελούσε υπερβολή να αναφέρουμε ότι η αναθεώρηση του άρθρου 28 γίνεται για να κατοχυρωθεί η υπεροχή της κοινοτικής νομοθεσίας έναντι του ελληνικού Συντάγματος. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, οι Ελληνες βουλευτές καλούνται να εγκρίνουν και να ψηφίσουν τροποποιήσεις σ' ένα άρθρο, με βάση το οποίο ένα ξένο Δίκαιο - το ευρωπαϊκό - υπερτερεί του Συντάγματος της χώρας. Ανοίγει, έτσι, ο δρόμος, η κυβερνητική πλειοψηφία - και όχι μόνο - να προωθήσει ρυθμίσεις και συμβάσεις, οι οποίες θα εκχωρούν αρμοδιότητες και εξουσίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε άλλα τέτοια διακρατικά όργανα.

Σ' αυτό το σημείο, έχει ιδιαίτερη σημασία να παρουσιάσουμε ακριβώς τι αναφέρεται μέχρι σήμερα στο άρθρο 28, αλλά και τις τροποποιήσεις που προτάθηκαν να γίνουν. Στις τρεις παραγράφους του άρθρου, όπως είναι σήμερα στο Σύνταγμα, αναφέρεται:

1. Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ, σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού Δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωριστούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών, αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία, απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δε θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και τον όρο της αμοιβαιότητας.

Οι τροποποιήσεις που προτείνονται από την κυβερνητική πλειοψηφία για το άρθρο 28 στην αναθεώρηση του Συντάγματος:

«1. Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την κύρωσή τους με νόμο, την επικύρωσή τους και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εσωτερικής ελληνικής έννομης τάξης και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου».

«Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Γίνεται φανερό ότι όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν την πορεία της ενσωμάτωσης της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία να υπογραμμίζεται στο Σύνταγμα ότι η χώρα συμμετέχει στις διαδικασίες της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Πρόκειται, λοιπόν, για μια αρνητική και αντιδραστική εξέλιξη. Στόχος των πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» και είναι διατεθειμένες να παραδώσουν «γην και ύδωρ» στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, είναι να «θωρακίσουν» τις πολιτικές τους αυτές επιλογές και συνταγματικά, προκειμένου να μη βρεθούν προ «δυσάρεστων εκπλήξεων» μελλοντικά. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε όλες τις χώρες κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπάρχουν πολιτικά κόμματα, πολιτικές δυνάμεις και οργανώσεις, που αντιτίθενται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως αυτοί την οραματίζονται.

Στη συγκεκριμένη λοιπόν αναθεώρηση, αυτή η διάσταση έχει προβλεφτεί. Ουσιαστικά, αν ο ελληνικός λαός ζητήσει πλειοψηφικά σε κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον, να μη βρίσκεται η χώρα μέσα στην ΕΕ ή να διατηρήσει η Ελλάδα μια άλλη σχέση με την ΕΕ, τότε όλοι όσοι θα διαφωνούν με αυτήν τη θέση, με αυτήν την πρόταση, θα επικαλούνται το Σύνταγμα και θα διατυμπανίζουν ότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά μέσα από τις διατάξεις του. Η λαϊκή θέληση μετατρέπεται, λοιπόν, αυτόματα σε «αντισυνταγματική» (!!!) και για την επιβολή της θα πρέπει να υπάρξει μια νέα αναθεώρηση του Συντάγματος.

Πρόκειται, επίσης, για μια ρύθμιση, που, εάν περάσει, θα βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση, τόσο με την εθνική ανεξαρτησία, όσο και με τη λαϊκή κυριαρχία, αφού ζητήματα ζωτικής σημασίας για τον τόπο και το λαό θα καθορίζονται από τις «ορέξεις» και τις αποφάσεις ξένων κέντρων. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αποφασισμένη να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, χωρίς κανένα όριο.

Το ΚΚΕ, στην υπό αναθεώρηση διάταξη του άρθρου 28, είναι κατηγορηματικά αντίθετο. Μάλιστα, σχετικά με τις υπό αναθεώρηση διατάξεις του άρθρου, είχε προτείνει χαρακτηριστικά να υπάρξει η εξής διάταξη: «Το κοινοτικό Δίκαιο και γενικά το Διεθνές Δίκαιο δεν έχει υπερσυνταγματική ισχύ, δεν είναι ανώτερο και ισχυρότερο από το Σύνταγμα. Αν υπάρχουν διατάξεις, διεθνείς ή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είναι αντίθετες με το Σύνταγμα, να υπερισχύει το Ελληνικό Σύνταγμα».

Οι συντηρητικές ελληνικές δυνάμεις αξιοποιούν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτουν στη Βουλή, για να μας δέσουν μια για πάντα - όπως πιστεύουν - χειροπόδαρα. Το λόγο τώρα έχουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, όλες οι ανυπότακτες λαϊκές δυνάμεις. Οι κομμουνιστές, όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, θα κάνουν και τώρα το καθήκον τους.