Τώρα είναι η ώρα για δράση. Τώρα είναι η ώρα των έργων. Δε σηκώνει πλέον καμία αναμονή, καμία αυταπάτη. Στην τελική έφοδο κατά της κοινωνικής ασφάλισης, που προετοιμάζουν κυβέρνηση και κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα πρέπει να ορθώσουν ένα ισχυρό αγωνιστικό τείχος. Στις ύπουλες μεθοδεύσεις, που ανοιχτά πλέον υπονομεύουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, να αντιπαραθέσουν την πιο πλατιά λαϊκή συσπείρωση μαζί με τους ΕΒΕ και τους μικρομεσαίους αγρότες.

Στο δρόμο αυτό πορεύονται οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, που με τις τρεις συσκέψεις που οργάνωσε την προηγούμενη βδομάδα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, τη σύσταση αντίστοιχων Επιτροπών Αγώνα και ένα πλούσιο προγραμματισμό δράσης και εκδηλώσεων, ξεκινούν αποφασιστικά την πάλη τους. Στον προγραμματισμό αυτό ξεχωρίζουν τα συλλαλητήρια σε Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις στις 14 του Μάρτη και ο γιορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς με βασικό περιεχόμενο την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης.

Η μαζική παρουσία στις συσκέψεις αυτές εκατοντάδων εκλεγμένων συνδικαλιστών, το εύρος των συμμετοχών, η στράτευση σε αυτό τον αγώνα συνδικαλιστικών στελεχών, που δεν είναι ενταγμένα στο ΠΑΜΕ, δείχνουν ότι η πρωτοβουλία αυτή βρίσκει απήχηση. Εκφράζουν με συνέπεια τις ανησυχίες, τις αγωνίες μα πάνω απ' όλα τις αγωνιστικές διαθέσεις ευρύτερων δυνάμεων.

Απαντούν στην κοινή διαπίστωση ότι η αντιασφαλιστική λαίλαπα δε θ' αναγνωρίσει ούτε «ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα» ούτε «εξαιρέσεις». Κάτω από τον αντιασφαλιστικό οδοστρωτήρα θα μπούνε όλοι. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Νέοι εργαζόμενοι αλλά και «παλιότεροι». Εργαζόμενοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα..! Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, μόνος του κανένας κλάδος δε θα «σωθεί». Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να σωθεί μεμονωμένα κάθε εργαζόμενος. Ούτε βέβαια είναι «διέξοδος» η πρόωρη έξοδος στη σύνταξη. Αντίθετα, μπορεί ν' αποδειχτεί μια έξοδος με πολλούς κινδύνους..!

H κυβερνητική προπαγάνδα, άλλωστε, κάνει καλά τη δουλιά της. Η φιλολογία για «ώριμα δικαιώματα» και για «δίκαιο σύστημα», που θα αποκαθιστά δήθεν τις αδικίες του ασφαλιστικού συστήματος, σε ένα πράγμα αποβλέπει: Στο διαχωρισμό των εργαζομένων, στη διάσπαση και το πνίξιμο των αντιδράσεων. Γιατί αυτό που πραγματικά φοβάται η κυβέρνηση είναι η προοπτική ενός μεγάλου μετώπου πάλης, που θα αρνείται τα αντιασφαλιστικά μέτρα, θα απορρίπτει το θέατρο του «κοινωνικού διαλόγου» και με συνέπεια θα παλεύει για την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων. Το πλατύ μέτωπο αντίστασης και πάλης ανησυχεί την κυβέρνηση, αυτό θέλει να προλάβει.

Σε αυτή την κατεύθυνση επιχειρεί να πνίξει τις ανησυχίες, υποκριτικά καταφέρεται εναντίον εκείνων που «καλλιεργούν τον πανικό», ενώ την ίδια στιγμή κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, συστηματικά και με δόσεις, ρίχνουν το αντιασφαλιστικό τους δηλητήριο. Ετσι, μετά την κυνική και προκλητική παρέμβαση του συμβούλου του πρωθυπουργού Γκίκα Χαρδούβελη, με την οποία εμφανιζόταν υπέρμαχος της «απόσυρσης του κράτους» από την κοινωνική ασφάλιση, είχαμε και συνέχεια. Πληροφορίες φέρουν τον βρετανικό οίκο, που έχει αναλάβει τη σχετική μελέτη, να μην υπολογίζει την κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, έτσι ώστε το υπάρχον σύστημα στη μελέτη που ετοιμάζουν να εμφανιστεί χρεοκοπημένο..! Και κατά συνέπεια πρέπει να ξεθεμελιωθεί.

Στην ίδια γραμμή ο υπουργός Προεδρίας Μ. Παπαϊωάννου - σε πρόσφατες δηλώσεις του - ανέλαβε να «εξορθολογίσει» το σύστημα των βαρέων και ανθυγιεινών με την κατάργησή τους και ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ύψος των συντάξεων αλλά και το χρόνο συνταξιοδότησης χιλιάδων εργαζομένων. Αντίστοιχα, ο υφυπουργός Εργασίας, Χρ. Πρωτόπαππας - με την εμπειρία προφανώς του παλιού συνδικαλιστή - θεωρεί ότι τα ταμεία αυτασφάλειας πρέπει να περάσουν στην ιδιωτική ασφάλιση. Και ακόμα χειρότερα: «Η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να προστατεύει τους μη έχοντες». Δηλαδή, η κοινωνική ασφάλιση υποβιβάζεται σε «φιλόπτωχο ταμείο», που το μόνο που θα εξασφαλίζει είναι ένα κομμάτι ψωμί στους «μη έχοντες».

Και μόνο από τις πιο πάνω σκόρπιες αναφορές προκύπτει ότι γύρω από το ζήτημα «κοινωνική ασφάλιση», όπως κατά κόρον υπογραμμίστηκε στις συσκέψεις που έγιναν, δε διακυβεύεται ένα οποιοδήποτε εργατικό δικαίωμα. Δεν αμφισβητείται απλώς κάποια επιμέρους κατάκτηση. Γίνεται φανερό ότι κυβέρνηση και εργοδοσία επιχειρούν να κατεδαφίσουν τα πάντα. Τα θέλουν όλα. Τις συντάξεις, την υγεία, την πρόνοια, τα αποθεματικά των Ταμείων και την περιουσία τους.

Και επειδή κρίνονται τα πάντα, σ' αυτή την αναμέτρηση έχουν θέση όλοι. Σ' αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανένας, δεν αποκλείεται κανένας. Εχουν θέση ο εργαζόμενος και ο άνεργος, ο συνταξιούχος και ο μετανάστης, ο αγρότης και ο μικρομεσαίος βιοτέχνης, αλλά και ο ελεύθερος επαγγελματίας.

Οι Επιτροπές Αγώνα που προέκυψαν από τις συσκέψεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, αλλά και αυτές που θα δημιουργηθούν σε όλες τις μεγάλες πόλεις σε κλάδους δουλιάς, σε επιχειρήσεις και εργοστάσια, είναι αυτές που θ' αναλάβουν το βάρος του αγώνα. Η σύνθεσή τους δείχνει ότι ήδη έγινε ένα σοβαρό βήμα στην προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων.

Σήμερα δημοσιεύουμε δηλώσεις τεσσάρων μελών της Επιτροπής Αγώνα της Αθήνας, του Αλέξη Τσώλη, μέλους της διοίκησης της ΓΣΕΕ, του Κ. Χριστόπουλου, μέλους του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και της ΠΑΣΚΕ ΔΥ, του Δ. Κίσσα, μέλους διοίκησης της ΟΤΟΕ, και του Σ. Κότσια, μέλους της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.