Από το 18ο Συνέδριο μέχρι και σήμερα έχουμε σημαντικές εξελίξεις στη χώρα μας και παγκοσμίως, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Είμαστε μέσα σε βαθιά και παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση, που προηγούμενό της δεν έχει βιώσει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οι Θέσεις της ΚΕ παίρνουν σοβαρά υπόψη αυτές τις εξελίξεις, όπως ότι μπορεί να διαμορφωθεί επαναστατική κατάσταση από την όξυνση και το βάθεμα της κρίσης ή ιμπεριαλιστικός πόλεμος από τους οξυμένους ανταγωνισμούς μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων στην περιοχή μας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή και να πάρει γενικευμένα χαρακτηριστικά. Πρέπει πάντα, αλλά πολύ περισσότερο σε αυτές τις συνθήκες να έχουμε πολύ ξεκάθαρο το στρατηγικό μας στόχο, που δεν είναι άλλος από το σοσιαλισμό - κομουνισμό και ότι δε μεσολαβούν ενδιάμεσα στάδια για να φτάσουμε ως εκεί. Η τακτική μας σε σχέση με τις συμμαχίες υπηρετούσε και πρέπει υπηρετεί τν στρατηγικό μας στόχο. Σήμερα ως Κομμουνιστικό Κόμμα είμαστε πιο έμπειροι για να ξεκαθαρίσουμε ζητήματα, τυχόν συγχύσεις που μπορεί να υπάρχουν, μας βοήθησε η συζήτηση για το Σοσιαλισμό στο 18ο Συνέδριο και ο Β΄ τόμος Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος για να βγάλουμε πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε βασικά ζητήματα, για να αποφύγουμε τυχόν κακοτοπιές τώρα και στο μέλλον.

Υπάρχουν από τη συζήτηση που γίνεται πολλές συγχύσεις σε σχέση με το ζήτημα της τακτικής του Κόμματος, δηλαδή των συμμαχιών σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, του προγράμματος του 15ου Συνεδρίου που έλεγε για τη δημιουργία του ΑΑΔΜ και οι Θέσεις τη ΚΕ του 19ου Συνεδρίου που βάζει το ζήτημα της Λαϊκής Συμμαχίας με αντιμονοπωλιακά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Σωστά η ΚΕ έχει επεξεργαστεί το ζήτημα των συμμαχιών σήμερα και δίνει βάρος στην κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα, που έχουν συμφέρον να συμμαχήσουν κατά των μονοπωλίων, αλλά αυτή η συμμαχία κοινά συμφέροντα εμπεριέχει όμως και διαφορές, γι' αυτό δεν μπορεί να είναι μέτωπο με ενιαία χαρακτηριστικά όπως έμπαινε στο 15ο Συνέδριο, η αστική τάξη συμμαχία κάνει με τα άλλα στρώματα και όχι μέτωπο, δεν μοιράζεται με κανέναν την εξουσία της, έτσι και η εργατική τάξη συμμαχία θα κάνει με τα λαϊκά στρώματα, για να πάρει την εξουσία και να την κρατήσει στη συνέχεια χωρίς να τη μοιράζεται, ξεκαθαρίζει καλύτερα αυτό το ζήτημα. Το ζήτημα των πολιτικών συνεργασιών το έχουμε ξεκαθαρίσει ως Κόμμα εδώ και χρόνια, γιατί δύο λαθεμένες προσπάθειες που κάναμε στο παρελθόν ήταν μοιραίες και κόντεψαν να διαλύσουν το Κόμμα και να το μεταλλάξουν σε οπορτουνιστικό, στόχος ήταν και είναι να αρνηθεί τον στρατηγικό του σκοπό και να ενσωματωθεί στο σύστημα, αυτό το στόχο είχε και έχει η αστική τάξη. Σήμερα δεν υπάρχουν εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε, μπορεί όμως να προκύψουν στο μέλλον, οι όποιες συνεργασίες θα πρέπει να γίνονται και να εκφράζονται πάντα στο κοινωνικό επίπεδο και όχι από τα πάνω, σε ενιαίο συνασπισμό κομμάτων. Το Κόμμα θα πρέπει να έχει τη δική του αυτοτέλεια, τις δικές του οργανώσεις, σε όποιες συνθήκες και να δρα, νόμιμες ή παράνομες, να παρεμβαίνει αυτοτελώς και να δρα μέσα στο κίνημα, να επηρεάζει τις μάζες και να μην επηρεάζεται από αυτές, γιατί αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος του παρελθόντος (ΕΔΑ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ).

Είναι λαθεμένη η άποψη για την ενότητα της αριστεράς ή μιας αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης που θα λύσει τα οξυμένα προβλήματα, θα διαχειριστεί τον καπιταλισμό προς όφελος του λαού, αυτό δεν μπορεί να γίνει και ούτε έγινε στο παγκόσμιο κίνημα, αντίθετα οι όποιες προσπάθειες ενσωματώθηκαν στη συνέχεια από το σύστημα, δεν ανέτρεψαν τον καπιταλισμό, διαχειρίστηκαν τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Πρέπει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της να έρθει σε σύγκρουση - ρήξη με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και την ΕΕ, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Να ριζοσπαστικοποιείται πιο πολύ η συνείδηση και όχι να ευνουχίζεται, γιατί είναι εγκληματικές οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ που καλλιεργεί στο λαό, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, αυταπάτες, ότι θα βγει αυτός κυβέρνηση και θα έρθει ανάπτυξη υπέρ του λαού με μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού, που θα είναι ευχαριστημένοι και το κεφάλαιο και οι εργάτες. Αυτό δεν γίνεται ή με τα μονοπώλια θα είσαι ή με το λαό και με τους δύο δε γίνεται.

Ο ρόλος του Κόμματος δεν είναι να μπει σε μια αριστερή κυβέρνηση όπως μας καλούσαν οι οπορτουνιστές στις προηγούμενες εκλογές, για να διαχειριστούμε το σύστημα καλύτερα ή να το κάνει πιο ανθρώπινο. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται μόνο ανατρέπεται και πολύ καλά πράξαμε, ούτε είναι στενά εκλογικός, αν πήραμε 8% ή 4,5% και ούτε μέσα από τις εκλογές θα λύσουμε τα ζητήματα. Υπάρχουν δυστυχώς ακόμη εκλογικές αυταπάτες, που πρέπει να τελειώνουμε με αυτές το συντομότερο δυνατό. Εχουμε πει το εξής ως Κόμμα ότι σε συνθήκες βαθιά καπιταλιστικής κρίσης, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα, είτε να έχεις ανέβασμα του κινήματος, είτε υποχώρηση και αυτό θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη και να μην γκρινιάζουμε γιατί δεν ανέβηκαν τα εκλογικά ποσοστά του Κόμματος. Ο ρόλος του Κόμματος ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης είναι να έχει ξεκάθαρο το στρατηγικό του σκοπό, να κατακτά τη συνείδηση και να έχει γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στους χώρους δουλειάς και κατοικίας, να δυναμώσει η συμμαχία σε κοινωνικό επίπεδο, να πάρει σάρκα και οστά, να είναι Κόμμα ισχυρό ιδεολογικοπολιτικά, οργανωτικά, παντός καιρού, για να μπορέσει αυτή η συμμαχία να ανατρέψει αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, να διαγράψει μονομερώς το χρέος και να βγούμε εκτός ΕΕ και όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.