Το Κόμμα μας στην πορεία προς το 19οΣυνέδριό του, δέχεται μια στοχευμένη επίθεση στη στρατηγική και τακτική του.

Επίθεση που εστιάζεται ότι το ΚΚΕ απομονώνεται από τις μάζες, δεν παλεύει για το σήμερα και δεν υποστηρίζει άμεσες λύσεις, ενώ ο κόσμος αυτό απαιτεί, παραπέμπει τα πάντα στο Σοσιαλισμό και αυτός με τη σειρά του με την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ όπως εκφράζονται από τις Θέσεις της ΚΕ παραπέμπεται στη Δευτέρα Παρουσία.

Πρόσφατα αναπτύχθηκαν μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ και των κομμουνιστών αγροτών. Στο μπλόκο της Νίκαιας που χτυπούσε η καρδιά του οργανωμένου αγροτικού κινήματος και είχε ειδικό βάρος για την ανάπτυξη των κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα, εκατοντάδες αγρότες με τα τρακτέρ τους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Ομοσπονδιών της Θεσσαλίας και συμμετείχαν δυναμικά στο μπλόκο. Ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα γιατί αντιμετωπίζουν οξυμένα άμεσα προβλήματα που δεν τους επιτρέπουν ούτε καν να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους και να παράγουν. Οταν δε κατορθώσουν να παράγουν πουλάνε τη σοδειά κοψοχρονιά και δεν πληρώνονται τον κόπο τους. Συνεπώς ο καθοριστικός παράγοντας που τους ανάγκασε να βγουν στο δρόμο είναι τα προβλήματα επιβίωσης και έθεσαν αιτήματα με τα οποία ζητούσαν άμεσες λύσεις αλλά ταυτόχρονα έδειχναν τον ένοχο που είναι η ΚΑΠ της ΕΕ και οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων που φυσικά συμφωνούν και εφαρμόζουν την ΚΑΠ. Ηταν δηλαδή μια κινητοποίηση που διεκδικούσε άμεσες λύσεις αλλά έδειχνε και στρεφόταν ενάντια και στην αιτία του κακού για τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους που ξεκληρίζονται μαζικά.

Εγραψα όλα τα παραπάνω γιατί αν τα πάρουμε το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί καταρρίπτουν όλες τις ενστάσεις και κατηγορίες σε βάρος του ΚΚΕ και των Θέσεων της ΚΕ.

Πρώτο: Πιστεύει κανείς πως όλοι αυτοί οι αγρότες ήταν μήπως κομμουνιστές ή οπαδοί και φίλοι του Κόμματος; Φυσικά όχι. Το αντίθετο μάλιστα, ήταν ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, όμως ακολούθησαν τις Ομοσπονδίες ξέροντας ότι οι κομμουνιστές είναι πλειοψηφία γιατί συμφωνούσαν με τα αιτήματα της κινητοποίησης. Αιτήματα τα οποία επεξεργάστηκε η πανελλαδική σύσκεψη της ΠΑΣΥ το Νοέμβρη. Συνεπώς πώς αποδείχνεται ότι το ΚΚΕ απομονώνεται από τις μάζες με την πολιτική του όταν έχει την ικανότητα να κινητοποιεί ευρύτατες μάζες πολύ έξω από την επιρροή του;

Δεύτερο: Τα αιτήματα που διεκδίκησαν οι αγρότες και οι κομμουνιστές 30 μερόνυχτα στο μπλόκο ήταν λύσεις για το σήμερα και όχι για τη Δευτέρα Παρουσία. Είναι άδικο να λέγεται ότι το ΚΚΕ δεν παλεύει για το σήμερα, φυσικά και παλεύει, το πρόβλημα είναι ότι ο συσχετισμός δύναμης ήταν και παραμένει αρνητικός για το λαϊκό κίνημα. Παρότι ήταν η πιο μαζική κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων στην αγροτιά, ήμασταν λίγοι σε σχέση με το μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε και τις «πλάτες» που έχει η κυβέρνηση (τρόικα - ΔΝΤ, ΕΕ κλπ).

Τρίτο: Το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα όπως αυτό εκφράζεται στα εργατικά σωματεία, στους αγροτικούς συλλόγους, στους άλλους φορείς συσπείρωσης παραμένει μειοψηφία. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα λειτουργίας και δράσης του κινήματος. Το πρόβλημα είναι η ηττοπάθεια, η απογοήτευση, η ιδεολογική επίθεση που δέχεται ο λαός, τα εκβιαστικά - εκφοβιστικά διλήμματα των ΜΜΕ των εφοπλιστών και βιομηχάνων. Εδώ να δεχτούμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν γι' αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια στο εργατικό, αγροτικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα, στους φορείς του. Αυτά μόνο με τη δική μας σχεδιασμένη παρέμβαση, επαφή και δράση στον λαό και στους φορείς του μπορεί να αλλάξουν. Οπου το επιχειρήσαμε με σχεδιασμό και έλεγχο είχαμε και τα ανάλογα θετικά αποτελέσματα.

Η αλληλεγγύη που δέχτηκαν οι αγρότες στα μπλόκα από όλους σχεδόν τους μαζικούς φορείς ήταν πρωτοφανής και απέτρεψε την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει το λεγόμενο κοινωνικό αυτοματισμό. Ωστόσο δεν αρκεί η αλληλεγγύη, χρειάζεται να δυναμώσει η κοινή δράση αφού υπάρχει κοινός αντίπαλος, τα μονοπώλια και οι μηχανισμοί εξουσίας τους και κοινά συμφέροντα... Την μέρα της πανελλαδικής απεργίας 20 Φλεβάρη, εκφράστηκε αυτή η κοινή δράση εργατών, αγροτών, ΕΒΕ, νεολαίας, γυναικών, δηλαδή η Λαϊκή συμμαχία και οδήγησε σε υποχώρηση την κυβέρνηση και τις δυνάμεις καταστολής και σε μια επιμέρους νίκη του κινήματος με τη συμβολική κατάληψη της εθνικής οδού. Τι φάνηκε περίτρανα εκεί; Πως ο συσχετισμός δύναμης μπορεί να φέρει ανατροπές, να ακυρώσει την καταστολή, πως ο λαός μπορεί όταν θελήσει να φέρει τα πάνω-κάτω. Δεν χρειάστηκε καμιά συμφωνία κορυφής, καμιά συνεργασία κομμάτων, παρά μόνο η οργάνωση του λαού και των συσπειρώσεών του.

Ας πάρουμε τέλος το θέμα της περίφημης κυβέρνησης και αν μπορεί να πάει ένα βήμα μπροστά το κίνημα σε συνθήκες καπιταλισμού. Ανεξάρτητα από τις όποιες προθέσεις μιας τέτοιας κυβέρνησης, είναι καθαρό πως σε συνθήκες καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής η κυβέρνηση τα συμφέροντα της αστικής τάξης θα εξυπηρετήσει, την κερδοφορία της θα διασφαλίσει και στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς θεσμούς θα συμμετέχει... «Οι εφοπλιστές θα πάρουν τα καράβια τους και θα φύγουν» ήταν η απάντηση του κλιμακίου των υπουργών στη συνάντησή μας όταν τους θέσαμε το θέμα του αφορολόγητου πετρελαίου το οποίο οι εφοπλιστές λαμβάνουν, όχι όμως οι αγρότες για να καλλιεργήσουν και τα λαϊκά νοικοκυριά για να ζεσταθούν. Πώς λοιπόν θα χειριστεί αυτό το θέμα η κυβέρνηση και θα αντισταθεί στον εκβιασμό των εφοπλιστών όταν στα χέρια τους παραμένουν τα καράβια; Και μιλάμε για ένα απλό αίτημα που δε θίγει καν τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος.

Ας πάρουμε μια άλλη υπόθεση εργασίας. Να πάει ο κομμουνιστής υπουργός Γεωργίας στην ΕΕ να κάνει τι; Να διαπραγματευτεί την ΚΑΠ; Να την κάνει καλύτερη, «φιλοαγροτική» όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Μα η ΚΑΠ είναι το εργαλείο ξεκληρίσματος των φτωχών αγροτών και της συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής στα χέρια των καπιταλιστών επιχειρηματιών και μεγαλοαγροτών. Αφού είσαι στην ΕΕ θα δεχτείς και την ΚΑΠ ανεξάρτητα από τις προθέσεις σου ως κυβέρνηση. Ετσι ακυρώνεται η δυνατότητα του κομμουνιστή υπουργού. Τι πρέπει να κάνουν οι κομμουνιστές αγρότες; Αυτονόητη η απάντηση. Να βγουν στο δρόμο ενάντια στην κυβέρνηση διεκδικώντας ανατροπή της ΚΑΠ με έξοδο από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των βιομηχανιών, των τραπεζών, των μέσων μαζικής μεταφοράς, των εμπορικών κέντρων, των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων για να αξιοποιηθούν με κεντρικό σχεδιασμό και στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Σε αυτή την προοπτική έχει θέση ο αγρότης είτε ως παραγωγός στη μεγάλη κρατική αγροτική μονάδα είτε στον παραγωγικό αγροτικό συνεταιρισμό που θα ωφελείται από τον κεντρικό σχεδιασμό, τις κρατικές υποδομές συγκέντρωσης - συντήρησης - μεταφοράς του προϊόντος και άλλα.

Αυτήν την αλήθεια αργά ή γρήγορα όλο και περισσότερο θα την καταλαβαίνουν οι αγρότες του μόχθου.