Οι θέσεις που έδωσε στην δημοσιότητα η ΚΕ, επεξεργάζονται με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια τη στρατηγική του κόμματός μας. Τα ντοκουμέντα αυτά θεωρώ ότι αποτελούν παρακαταθήκη για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Η 94χρονη πορεία του ΚΚΕ, το έχει καταξιώσει διεθνώς, σαν ένα κόμμα βαθιά ριζωμένο στην εργατική τάξη και στους αγώνες της. Το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα είναι πίσω από τις ανάγκες, δεν αναιρεί ότι ξεχωρίζει και είναι πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι η στρατηγική του ΚΚΕ, που δίνει τη δύναμη στους αγώνες στην Ελλάδα να σηκώσουν ανάστημα ανυπακοής και αντεπίθεσης, γιατί δίνει την κατεύθυνση για αλλαγή εξουσίας.

Επειδή λοιπόν το εργατικό κίνημα έχει σημασία διεθνώς, το ίδιο ισχύει και για το γονάτισμα του. Και αυτό στην Ελλάδα σημαίνει το ΚΚΕ να μεταλλαχθεί ή να διαλυθεί. Η προσπάθεια να απομονωθεί ή να αλλάξει στρατηγική το ΚΚΕ είναι επίσης διεθνής. Στις εκλογές, γράφτηκαν στις βρετανικές εφημερίδες αφιερώματα στον αριστερό, προοδευτικό ΣΥΡΙΖΑ με ιστορικές αναδρομές από το 1946 μέχρι σήμερα, και ερμηνείες για την απομάκρυνσή του από το στενόμυαλο και ακραίο ΚΚΕ που εχθρεύεται τις συνεργασίες. Υπήρχαν άρθρα για τους Ελληνες κομμουνιστές που αναφέρονταν στο ΣΥΡΙΖΑ, φωτογραφίες του ΠΑΜΕ σε άρθρα για συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ. Το κόμμα των εργατικών αποφάσισε να πάρει υπό την προστασία του την «συμπαράσταση» στην Ελλάδα. Ξεφύτρωσαν από παντού συζητήσεις με καλεσμένους μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για να συζητήσουν τα μέτρα λιτότητας, την εντός καπιταλισμού διέξοδο και το σεχταρισμό του ΚΚΕ.

Ο σκοπός τους σαφής. Να χτυπηθεί το κύρος του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, να μείνει μόνο μια εικόνα αγώνων στην Ελλάδα στα πλαίσια της διαχείρισης. Να μην μπει στους εργαζόμενους το μικρόβιο της ανατροπής. Να πεισθούν εργαζόμενοι και κ.κ. για την «διέξοδο» της κυβερνώσας αριστεράς. Να γιατί η άρνηση συνεργασίας στις εκλογές χτυπήθηκε από παντού. Να γιατί σωστά τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου δεν αφήνουν χαραμάδα αμφιβολίας για συμμετοχή μας σε αστικές κυβερνήσεις. Η σαφήνεια του προγράμματός μας θα είναι στήριγμα της προσπάθειας για ανασυγκρότηση του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Σε αυτές τις συνθήκες αποκτά ιδιαίτερη σημασία να χτίσουμε ισχυρές ΚΟ του ΚΚΕ στο εξωτερικό.

Στη Βρετανία η αστική τάξη εδώ και χρόνια μοιάζει να έχει ξεμπερδέψει με το εργατικό κίνημα. Ο ρόλος των εργατικών και η χρόνια υποτίμησή τους, συνέβαλαν σε αυτό αποφασιστικά. Οσοι θεωρούν ότι το κίνημα στην Ελλάδα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα ας ρίξουν μια ματιά κατά δω. Ο εθνικός κατώτατος μισθός ορίστηκε το 1998 και κατάργησε τις Συλλογικές Συμβάσεις. Ολα καθορίζονται από το συμβόλαιο που υπογράφει ο εργαζόμενος και μπορεί να είναι διαφορετικό από το διπλανό του που κάνει την ίδια δουλειά. Οσο για το δικαίωμα στην απεργία... Τα σωματεία υποχρεούνται να διεξάγουν μυστική επιστολική ψηφοφορία (όχι ΓΣ), με ψηφοδέλτια που αναγράφουν μόνο ναι ή όχι στην απεργία (η οποία απαγορεύεται να είναι για συμπαράσταση σε εργαζόμενους άλλου εργοδότη). Η υπακοή στην αστική νομιμότητα και η πειθαρχία στην ταξική εκμετάλλευση, η λογική της διαχείρισης καθορίζει τη στάση του συνδικαλιστικού κινήματος. Γι' αυτό και τα σωματεία εφαρμόζουν πιστά το νόμο, κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου με τα αφεντικά, κάνουν ημερίδες για την επανασύνδεση των εργατών με το κόμμα των εργατικών, δεν γίνονται γενικές απεργίες.

Οι ΚΟ στο εξωτερικό πρέπει να παρεμβαίνουν έτσι ώστε να τροφοδοτούν οι εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και η παρέμβαση μας στους χώρους δουλειάς την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος στη χώρα διαμονής. Η παρέμβασή μας στους χώρους δουλειάς και στη Βρετανία είναι σύνθετη υπόθεση. Η ΚΟ έχει κάνει σοβαρή προσπάθεια καταρχήν να μελετήσει τις βρετανικές εξελίξεις. Να μπορέσουμε με επάρκεια να συζητήσουμε σαν εργαζόμενοι στη Βρετανία με τους συναδέρφους μας για τα προβλήματα που μας απασχολούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας Βρετανός εργάτης μπορεί να ξέρει την τελευταία λεπτομέρεια για την μείωση μισθών στην Ελλάδα και να αγνοεί τις απολύσεις που γίνονται δίπλα του. Είναι και αυτό πλευρά της αστικής προπαγάνδας που προβάλλει την Ελλάδα σαν τα χειρότερα για να μην αντιδρά ο Βρετανός για τα δικά του. Πολλές φορές υπάρχει λαθεμένα η αντίληψη ότι στη Βρετανία φταίει η νομοθεσία για την έλλειψη αγωνιστικότητας των σωματείων. Η εμπειρία του ταξικού κινήματος στην Ελλάδα, το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», η στάση των ναυτεργατών απέναντι στην επιστράτευση μπορεί να εμπνεύσει, να προβληματίσει τους εργαζόμενους. Αντίθετα, στη Βρετανία και εκεί που γίνονται κινητοποιήσεις και απεργίες, εκφυλίζονται, οι εργαζόμενοι απογοητεύονται. Επιβάλλεται και εδώ να παραγκωνιστούν τα συμβιβασμένα σωματεία, να προχωρήσουμε στη δημιουργία Επιτροπών Αγώνα στους χώρους δουλειάς. Να πείθονται οι εργαζόμενοι μέσα από την εμπειρία τους για την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα της εξουσίας της εργατικής τάξης. Τις αντιλήψεις που υπάρχουν και στο δ.κ.κ. «δεν γίνονται εδώ αυτά», «το ΚΚΕ έχει δεσμούς με την εργατική τάξη από τον εμφύλιο, εδώ είναι αλλιώς» που συνδέονται με παραίτηση και εθνικούς δρόμους για το σοσιαλισμό, μπορούμε να τις απαντάμε μέσα από την εμπειρία από αυτή την παρέμβαση.

Οι ΚΟ στο εξωτερικό χρειάζεται να είναι στήριγμα του κόμματος και της εργατική τάξη στην Ελλάδα σε όλες τις συνθήκες. Τέτοια παραδείγματα σήμερα είναι οι αποφάσεις γενικών συνελεύσεων για συμπαράσταση στους αγώνες του ΠΑΜΕ, οι κινητοποιήσεις και η οικονομική στήριξη για τους χαλυβουργούς. Χρειάζεται να μας απασχολεί ποια θα είναι η στάση Ελλήνων και Βρετανών εργατών στην άνοδο της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στην ένταση της καταστολής, στην επαναστατική κατάσταση ή στο ενδεχόμενο παρανομίας τους κόμματος.

Ιδιαίτερος είναι ο ρόλος των ΚΟ για την παρέμβασή μας στους Ελληνες εργαζόμενους στο εξωτερικό. Για τα λαϊκά στρώματα δεν είναι ο κοσμοπολιτισμός, η επιλογή καριέρας, ή η Βρετανία που ανοίγει την αγκαλιά της στους επιστήμονες, που πείθουν τους νέους μετανάστες. Τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, η ανεργία, η φτώχεια αναγκάζουν ολοένα και περισσότερους Ελληνες να φεύγουν μακριά από τις οικογένειες τους. Στην Βρετανία, με το επίσημο ποσοστό μερικής απασχόλησης να φτάνει το 27%, τα 1.6 εκατομμύρια παιδιά χωρίς θέρμανση, τα νοσοκομεία που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές των ασθενών, τα πτυχία πανεπιστημίων που κοστίζουν 100.000 λίρες, τη βασική σύνταξη 5,600 λίρες το χρόνο, και άλλα πολλά, γρήγορα ο μετανάστης καταλαβαίνει ότι η επίθεση στην εργατική τάξη όπως και οι επιδιώξεις του κεφαλαίου είναι ενιαίες σε όλη την Ευρώπη. Οι ΚΟ στο εξωτερικό μπορούν να οργανώσουν την πάλη των Ελλήνων εργαζομένων, να στηρίξουν τη μαχητική τους στάση απέναντι στις εξελίξεις και των 2χωρών.

Αντίθετα με ορισμένους που «ανησυχούν», ο αντίπαλος έχει ξεκάθαρη εικόνα για τη δυναμική, την αίγλη, την απήχηση και την επικοινωνία του κόμματος με τον εργαζόμενο λαό όχι μόνο εντός συνόρων. Η μανιασμένη επίθεση στο κόμμα δείχνει ότι μας τρέμει, ότι δε βρίσκει το δρόμο που επιλέξαμε μοναχικό. Με όπλο τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τους χειρότερους εφιάλτες τους.