Παίρνοντας το λόγο ο Μιχάλης Τσίπης, σημείωσε τα παρακάτω:

«Λίγα πράγματα θέλω κι εγώ να πω γύρω από το μεγάλο αυτό θέμα για να συμβάλω στην περισσότερη ανάλυση αυτού του θέματος και θα είμαι αρκετά σύντομος.

Η άποψη των αστών ότι η τρομοκρατία είναι μία από τις πληγές του συστήματος και απαιτείται δραστική αντιμετώπιση, είναι ελλιπής, μεταφυσική, μονομερής και συγκαλύπτει την ουσία του ζητήματος της τρομοκρατίας.

Στην άποψη αυτή ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός, ο μαρξισμός - λενινισμός απαντάει, ότι οι πληγές αυτού του σάπιου συστήματος είναι πολλές και αγιάτρευτες. Αναφέρουμε εδώ ενδεικτικά τις σχέσεις εκμετάλλευσης και υποταγής, τα υπερκέρδη, την ανεργία, τη φτώχεια, τους πολέμους, την τρομοκρατία κλπ., και για να ξεπεραστούν αυτές οι πληγές, να τις αντιμετωπίσουμε δηλαδή δραστικά, θα πρέπει οι αστοί, οι ιμπεριαλιστές να πάψουν να υπάρχουν.

Το σύστημά τους, που είναι βαθιά αντιδραστικό και ξεπερασμένο, να σταματήσει να υπάρχει. Οπως για να λυθεί το ζήτημα της ανεργίας θα πρέπει οι αστοί να γίνουν άνεργοι, έτσι ακριβώς για να λυθεί το ζήτημα της τρομοκρατίας, θα πρέπει οι ιμπεριαλιστές να πάψουν να υπάρχουν.

Ολες οι άλλες υποτιθέμενες λύσεις δεν είναι λύσεις και εντάσσονται στα πλαίσια της εξυπηρέτησης των αντιδραστικών σκοπών και συμφερόντων των ιμπεριαλιστών. Η τρομοκρατία συνδέεται στενά με το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό καθεστώς, με τις αντιθέσεις στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού, με τη CIA, με τις παγκοσμιοποιημένες σχέσεις εκμετάλλευσης και υποταγής, με τις ζώνες επιρροής, με διάφορους αντιδραστικούς μηχανισμούς, με τη διατήρηση της ηγεμονίας των ιμπεριαλιστών που απειλείται από τους λαούς του κόσμου.

Σήμερα, δε, διάφοροι μηχανισμοί, που συνδέονται με διάφορα νήματα με την αντίδραση, μπαίνουν "ανενόχλητοι" σε οποιοδήποτε σπίτι, επειδή απλά αυτός ή αυτή είναι αγωνιστής, επαναστάτης και ανεπιθύμητο γι' αυτούς πρόσωπο, χρησιμοποιούν δε διάφορες φαρμακευτικές, βιολογικές ουσίες ενάντια σε άτομα που δε συμπαθούν.

Οσον αφορά τώρα την πολιτική εκτίμηση της πράξης της τρομοκρατίας, εμείς πιστεύουμε, ότι οι ατομικές τρομοκρατικές απόπειρες δολοφονίας ως επαναστατική τακτική, ως μέσο πάλης είναι άσκοπες και επιζήμιες. Σ' αυτό πρέπει να είμαστε αρκετά ξεκάθαροι. Καμιά υποκατάσταση του μαζικού κινήματος δεν μπορεί να θεωρηθεί πραγματική επαναστατική πολιτική πάλη. Δηλαδή ατομικές τρομοκρατικές απόπειρες δολοφονίας για μας είναι επιζήμιες για το κίνημα. Και πρέπει δηλαδή να είμαστε σαφείς και καταδικαστικοί.

Η πείρα η παγκόσμια λέει, ότι πρέπει να είμαστε ενάντια στους τρομοκράτες. Οχι τρομοκρατία, αλλά συστηματική μακρόχρονη, γεμάτη αυτοθυσία δουλιά επαναστατικής προπαγάνδας και ζύμωσης, συγκέντρωση δυνάμεων, ιδεολογική δουλιά, διαδηλώσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστές, ενάντια στις κυβερνήσεις τους, ενάντια στον πόλεμο. Αυτά είναι που χρειαζόμαστε σήμερα. Ευχαριστώ».