Γιατί θέλει ο Μπους τα στρατοδικεία; Γιατί τα περνάει στα γρήγορα με Προεδρικό Διάταγμα, ώστε να σιγουρέψει πως ανεμπόδιστα σύντομα θα είναι σε λειτουργία; Γιατί αναθέτει στον Ντ. Ράμσφελντ το στήσιμό τους; Ολα τα γεγονότα συνηγορούν πως η απόφαση, ούτε τυχαία είναι, ούτε απότομα η αμερικάνικη κυρίαρχη τάξη και οι εκπρόσωποί της έχασαν την ψυχραιμία τους και παίρνουν ίσως βιαστικές αποφάσεις για να τις αναιρέσουν στη συνέχεια. (Μάλιστα, Ελληνας καθηγητής συνταγματολόγος σε κάποιο ραδιόφωνο αμφισβητούσε την αλήθεια των τηλεγραφημάτων των ειδησεογραφικών πρακτορείων που έλεγαν την είδηση)...

Και όμως, όχι μόνο είναι αλήθεια, αλλά είναι και η πιο φυσική συνέπεια της συνολικής επίθεσης, που επιδιώκει πλέον η κυρίαρχη τάξη στις ΗΠΑ και στον κόσμο ολόκληρο. Επίθεση, που δεν απευθύνεται μόνο στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά στα ίδια τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ονειρεύονται - σχεδιάζουν άλλον άνθρωπο. Δεν τους φτάνει η αντικειμενική αποξένωση, που του κάνει το σύστημα της εκμετάλλευσης. Τον θέλουν πιο φοβισμένο και γι' αυτό υποταγμένο. Τον θέλουν να αναζητά την ησυχία και την ασφάλεια, ζώντας μόνιμα στην ανησυχία και την ανασφάλεια. Τον θέλουν να «κρατάει τσίλιες» συνένοχος στα εγκλήματά τους...

Το στρατοδικείο έχει διαδικασίες πιο συνοπτικές. Δε χρειάζεται να πονοκεφαλιάσει, για παράδειγμα, για να έχει γνώση ο κατηγορούμενος για τις κατηγορίες που του προσάπτουν ή για το δικαίωμα των συλληφθέντων να δουν δικηγόρο, ή για άλλες ανάλογες «πολυτέλειες»... Αρα, έτσι έρχονται και δένουν κουτί με τη φιλοσοφία των υπόλοιπων «τρομονόμων», που προωθεί η κυβέρνηση Μπους. Επίσης, έχει φορτώσει τα κελιά των φυλακών του, με εκατοντάδες υπόπτους, που μέχρι τώρα δεν έχει γίνει δυνατόν να τους βρουν κάποιο βάσιμο λόγο κατηγορίας, που να στέκεται «όρθια», ακόμα και σ' αυτά τα αμερικάνικα δικαστήρια. Τι να κάνουν; Να τους αφήσουν, αφού προφανώς είναι αθώοι, να φύγουν ατιμώρητοι; Να απελευθερώσουν, για παράδειγμα, και εκείνους τους φουκαράδες, τους Ινδούς, που τους συνέλαβαν ως υπόπτους, επειδή είχαν κάνει το «έγκλημα» να ξυριστούν; Η νομιμοποίηση των βασανιστηρίων, που επίσης προωθούν, απ' ό,τι φαίνεται, θα πάρει χρόνο... Ενώ με τα στρατοδικεία θα «ξεπετάξει» στα γρήγορα τα προβλήματα, ενοχοποιώντας αθώους και τρομοκρατώντας τους υπόλοιπους.

Βρίσκουν και τα κάνουν. Και όταν τα κάνουν, βρίσκουν και κάνουν και περισσότερα. Ας τα βλέπουν εκείνοι, που έκαναν τα στραβά μάτια, όταν καιρό τώρα, πριν ακόμα από το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη, οι κυρίαρχες τάξεις σχεδόν ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου δεν έκρυβαν την πρόθεσή τους να δέσουν τους λαούς χειροπόδαρα με τους λογής «τρομονόμους». Εμείς δεν εκπλησσόμαστε, ακριβώς όπως δεν κλάψαμε υποκριτικά ούτε γελάσαμε χαζοχαρούμενα. Αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε. Και για να μην είμαστε συνένοχοι...