Η πολιτική πρόταση, αλλά και το κάλεσμα του ΚΚΕ για συσπείρωση και κοινή δράση πάνω σε πέντε μεγάλα προβλήματα που ορθώνονται μπροστά στον ελληνικό λαό, ήχησαν χτες βράδυ σε μια κατάμεστη αίθουσα, στο Δημαρχείο Ληξουρίου, στην Κεφαλονιά, στη μεγάλη συγκέντρωση του Κόμματος, όπου μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ άνοιξε την ομιλία της αναφερόμενη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τονίζοντας: «Διαφορές ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ δεν υπάρχουν στη γενική γραμμή πλεύσης. Η αντιπαράθεσή τους δείχνει την αντιδικία, όχι όμως και ουσιαστική διαφωνία. Ο αγώνας για τα λαϊκά δικαιώματα πρέπει να είναι στραμμένος εξίσου κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δηλαδή κατά της πολιτικής τους. Αν τα λαϊκά στρώματα δεν επιλέξουν τη χειραφέτηση και τον απεγκλωβισμό και από τα δύο κόμματα, τότε έρχονται πολύ χειρότερες μέρες, και κυρίως αύριο θα απαιτούνται πολύ περισσότερες και βαρύτερες θυσίες για να αναδειχτούν λύσεις».

«Είμαστε βέβαιοι - συνέχισε - ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού δεν παραμένει στα δύο κόμματα επειδή συμφωνεί μαζί τους, επειδή πείστηκε από τα έργα τους, αλλά επειδή έχασε την αυτοπεποίθηση στη δύναμή του, ρυμουλκήθηκε, χειραγωγήθηκε, πειθαναγκάστηκε κάτω από το βάρος ψεύτικων κινδυνολογικών διλημμάτων, κάτω από το βάρος των μεγάλων ανατροπών που έγιναν, της προσωρινής οπισθοχώρησης του κινήματος.

Ο καθημερινός ανυποχώρητος αγώνας μπορεί να βάλει κάποιο φρένο, μπορεί να δώσει ορισμένα αποτελέσματα, αλλά δε θα έχει δυναμική, αν δεν οδηγήσει σε πιο ριζοσπαστικές επιλογές με προοπτική».

Αμέσως μετά συνέχισε καταθέτοντας την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, τονίζοντας επ' αυτού: «Το ΚΚΕ προτείνει, απέναντι στο ενιαίο μέτωπο της εξουσίας των μονοπωλίων, να ορθώσουμε τα κατάλληλα μέσα και όπλα. Να κτίσουμε σε γερά θεμέλια το Μέτωπο του λαού, μια μεγάλη λαϊκή κοινωνική και πολιτική συμμαχία κινημάτων, κομμάτων και άλλων αγωνιστικών οργανώσεων, με τη συμμετοχή και καταξιωμένων αγωνιστών που δεν εντάσσονται σε συγκεκριμένα κόμματα.

Μια συμμαχία που θα εμπνεύσει και θα οργανώσει τη λαϊκή αντεπίθεση, ώστε να αποσπά κατακτήσεις, να παρεμποδίζει τα σχέδια των κρατούντων, να αλλάζει το συσχετισμό δύναμης, να τον ανατρέψει, να αποσπάσει, στην πορεία, την εξουσία. Μια συμμαχία ικανή, όταν δημιουργηθούν, και θα δημιουργηθούν αναμφίβολα οι προϋποθέσεις, να έρθει σε ρήξη εφ' όλης της ύλης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Συμμαχία που θα παίρνει πρωτοβουλίες και θα συμμετέχει σε αντίστοιχες ή συναφείς πρωτοβουλίες σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Το Μέτωπο θα περικλείει δυνάμεις που διατηρούν την αυτοτέλειά τους και συναντώνται σε έναν κοινό τόπο, στον αγώνα κατά του μονοπωλιακού κεφαλαίου, κατά του ιμπεριαλισμού. Στις γραμμές του θα δρουν από κοινού τα κινήματα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικροαστικών στρωμάτων που ασφυκτιούν από τη δράση των μονοπωλίων. Πολιτικά κόμματα και οργανώσεις, κινήσεις που συμφωνούν σε μια τέτοια κατεύθυνση αγώνα. Θα μετέχουν κινήματα που εκφράζουν τα αιτήματα της νεολαίας, των γυναικών, κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Κινήματα για τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, την παιδεία και την υγεία, το περιβάλλον, τον αθλητισμό, κατά των ναρκωτικών. Κάθε κίνημα ή κίνηση που θέλει να προσφέρει σ' αυτή την κατεύθυνση, μέσα από τα ιδιαίτερα προβλήματα που προβάλλει».

Αναφερόμενη στις συμμαχίες, η ομιλήτρια υπογράμμισε: «Γνωρίζουμε ότι το θέμα των συμμαχιών απασχολεί σήμερα όχι μόνο το λαό, αλλά και το σύνολο των κομμάτων. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν χρειάζονται συμμαχίες, αλλά για ποιο σκοπό, με ποια προοπτική, σε ποια κατεύθυνση θα κινείται η συμμαχία.

Δε φέρνουν πρακτικά αποτελέσματα συμμαχίες που γίνονται κάτω από τη λογική "τα μικρά κόμματα να ενωθούν κατά των μεγάλων", στις εκλογικές αναμετρήσεις. Ετσι κουκουλώνονται σημαντικές διαφορές που υπάρχουν, αποσιωπάται ουσιαστικά η απάντηση στο μείζον ερώτημα "μετά τις εκλογές τι"; Αποσιωπάται τι θα κάνει η νέα διακυβέρνηση ή η νέα εξουσία απέναντι στα συγκεκριμένα προβλήματα και επιλογές που θα έχουν κληρονομήσει σαν διαρκείς δεσμεύσεις: Τι θα κάνει; Ο,τι έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1981, όταν άρχισε, σταδιακά στην αρχή, να βάζει στο χρονοντούλαπο όλες τις διακηρύξεις του;».

«Είναι ποτέ δυνατό - σημείωσε ακολούθως η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ -να γίνει βιώσιμη, το κυριότερο ωφέλιμη, μια συνεργασία ανάμεσα σε δυνάμεις που έχουν διαφορές κατεύθυνσης στα θέματα της ΟΝΕ, του ΕΥΡΩ, στο κρίσιμο ζήτημα ποια στάση θα πρέπει να κρατήσει μια κυβέρνηση συνεργασίας, απέναντι στις πολύ συγκεκριμένες υποχρεώσεις που επιβάλλει το ΝΑΤΟ; Ολα τα παραπάνω είναι ζητήματα που καθορίζουν τα σύγχρονα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα.

Είναι δυνατό να έχει στέρεο φιλολαϊκό χαρακτήρα και πραγματική συνοχή μια συμμαχία, μέσα στην οποία κυρίαρχη ιδέα είναι το κυνήγι της απατηλής σύγκλισης της Ελλάδας με τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης; Που υποκρίνεται στα ταξικά συνθήματα της ανταγωνιστικότητας που προβάλλουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ;

Ανταγωνιστικότητα στα πλαίσια του καπιταλισμού σημαίνει μάχη μέχρις εσχάτων, ποιος θα έχει την πρωτοκαθεδρία, σημαίνει λοιπόν χάσμα, απόκλιση. Σημαίνει ανταγωνισμός κεφαλαίων σε βάρος των εργαζομένων. Ποιος πιστεύει στα σοβαρά ότι θα επιτρέψουν η Ελλάδα να είναι ισοδύναμη με τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία; Μπορεί κάποιοι Ελληνες επιχειρηματίες να περάσουν επιτυχώς την κούρσα του ανταγωνισμού, αλλά οι εργαζόμενοι θα πηγαίνουν όλο και πιο πίσω».

Εν συνεχεία η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στους ισχυρισμούς όσων επιμένουν να υπεραμύνονται της δυνατότητας σύγκλισης, με διεύρυνση των λαϊκών δικαιωμάτων στις χώρες - μέλη της ΕΕ, όπως τόνισε: «Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι "σύγκλιση" σημαίνει να ανέβουν τα εισοδήματα και τα κοινωνικά δικαιώματα με τα αντίστοιχα επίπεδα που ισχύουν, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, ορισμένων χωρών της Βόρειας Ευρώπης. `Η λένε ψέματα συνειδητά, ή αγνοούν τραγικά.

Κάνουν πως δε βλέπουν ότι η φτώχεια, ακόμα και στις πιο ακραίες μορφές, εξαπλώνεται στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, ότι οι κυβερνήσεις τους ήταν οι πρώτες που λανσάρισαν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Η μόνη σύγκλιση ως τάση που μπορεί να επιτευχθεί είναι να συναντηθούν οι Ελληνες εργαζόμενοι με τους Ευρωπαίους σε έναν κοινό κατήφορο.

Οσοι επιμένουν για τη σύγκλιση, προσπαθούν να δημιουργήσουν την ψεύτικη εικόνα ότι υπάρχει καλή ΟΝΕ, καλό ευρώ, μόνο που στην Ελλάδα συμβαίνει να έχουμε κακή διαχείριση. Στην ουσία ομολογούν ότι δε θέλουν να αλλάξει η γραμμή πλεύσης, αλλά η μορφή και η σύνθεση της κυβέρνησης».

Καταλήγοντας επ' αυτού υπογράμμισε: «Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε το παν για τη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου που θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος, το μοχλό για νίκες του λαού, ως την τελική του επιτυχία. Βιαζόμαστε, αλλά δεν είμαστε ανυπόμονοι, αν θέλουμε να βάλουμε ισχυρά θεμέλια για μια τέτοια συμμαχία.

Η πρότασή μας είναι ρεαλιστική, γιατί συμφέρει το λαό και τη διεθνή συνεργασία. Μπορεί να είναι δύσκολο άμεσα και μέσα σε μια νύχτα να αναδειχτεί το Μέτωπο συμμαχίας με τη συμμετοχή ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Αυτό δε σημαίνει ότι καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας το μάννα εξ ουρανού».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έκλεισε την ομιλία της με ένα κάλεσμα προς όλους σε συσπείρωση και κοινή δράση, υπογραμμίζοντας: «Καλούμε σε συσπείρωση και κοινή δράση στα παρακάτω μεγάλα προβλήματα:

1. Για προβλήματα που ήδη έχουν γεννήσει οι αναδιαρθρώσεις στην οικονομία και στην κοινωνική πολιτική, στο όνομα της ΟΝΕ και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

2. Κοινή δράση κατά του ΝΑΤΟ, του ιμπεριαλιστικού πολέμου και όπου αυτός ξεσπά, κατά των πυρηνικών όπλων, των δυνάμεων ταχείας επέμβασης και των μισθοφορικών στρατών. Καμία εμπλοκή της χώρας μας με οποιαδήποτε μορφή, με όποιο κόστος προσωρινό και αν έχει μια τέτοια επιλογή.

3. Κοινός αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και στους αγώνες. Το θέμα δεν είναι να περιοριστούμε σε αντίδραση, αλλά και να παλέψουμε συντονισμένα να ακυρωθούν στην πράξη. Να μην πειθαρχήσουμε στις δεσμεύσεις.

4. Να γίνουμε πιο δραστήριοι στο συντονισμό και τη διεθνοποίηση των αγώνων, στην αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους, τους λαούς της Γης. Στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου αντιτάσσουμε τον πατριωτισμό, που πάει χέρι - χέρι με το διεθνισμό.

5. Στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, πρέπει να υπάρξει κατηγορηματική καταδίκη τόσο στον πρώτο όσο και στο δεύτερο γύρο και των δύο κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με όποιο σχήμα και αν εμφανιστούν. Λέμε όχι στη συμβολική μάχη κατά του δικομματισμού, ότι τάχα η μάχη κρίνεται μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις μεγάλες νομαρχίες. Αποτελεί υποκρισία ότι τάχα οι τοπικές κοινωνίες, πλην μεγάλων αστικών κέντρων, θα αναδείξουν τους συνδυασμούς, με κριτήριο ποιος είναι ικανός και ποιος όχι. Ο αγώνας είναι καθολικός και ενιαίος. Πίσω από αυτή τη θέση υπάρχει η διάθεση να κλαπούν ψήφοι. Το κυριότερο όμως είναι η προσπάθεια να μείνουν στη στρούγκα τα λαϊκά στρώματα».

«Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να γίνουν νέα βήματα στην αγωνιστική συνεργασία και συσπείρωση» κατέληξε. «Σήμερα όσο ποτέ έχουμε ανάγκη από τοπικές αρχές που δε θα ανέχονται το ρόλο του εκτελεστή και του γραφειοκράτη των κρατικών εντολών, των μηχανισμών της ΕΕ. Από τοπικές αρχές που ενισχύουν τη λαϊκή συσπείρωση και πάλη, που διεκδικούν δικαιώματα για το Δήμο, τη Νομαρχία, την πόλη και την περιοχή, για το λαό, χωρίς πρόσθετους φόρους, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και συμφωνίες για το πώς θα μοιραστεί το Γ` ΚΠΣ στους τοπικούς μεγαλοεπιχειρηματίες».