Το παρακάτω κείμενο υπογράφουν οι: Χρήστος Μιάμης, υπ. Διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Βαγγέλης Μπάδας, υπ. Διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας και Γιάννης Πράνταλος, Διδάκτορας Φιλοσοφίας.

«Η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου δεν αφορά μόνο την ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικού προσωπικού στο πεδίο της αστικής διαχείρισης. Σχετίζεται κυρίως με την αναγκαιότητα της έκφρασης - και σε εκλογικό επίπεδο - μιας διακριτής αντιπολίτευσης, με πλειοψηφική αναφορά στον κόσμο της εργασίας και στον λαό. Ακριβώς για αυτό, συνιστά μέγιστο κοινωνικό και πολιτικό επίδικο η εκλογική στήριξη του ΚΚΕ, ως αναπόσπαστη πλευρά της αναγκαιότητας να οικοδομηθεί στο ενεργό παρόν ένα πραγματικά αντικαπιταλιστικό, κοινωνικό μέτωπο, το οποίο θα λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς και ως τόπος συγκρότησης και σύνθεσης των διάσπαρτων και κατακερματισμένων δυνάμεων της εργατικής τάξης.

Το ΚΚΕ, ως η συμπυκνωμένη και συνεκτική έκφραση της ιστορίας του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ένα συνολικό κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό αντίπαλο δέος απέναντι στην αστική πολιτική και στις ποικίλες εκφορές αυτής, συμβάλλοντας στο να αναδυθεί στο σήμερα, με όρους υλικής πραγματικότητας, μια απελευθερωτική προοπτική για τον κόσμο της εργασίας.

Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική βαρβαρότητα αποτελεί μια πολυδιάστατη και ταυτόχρονα εξαιρετικά επείγουσα υπόθεση. Υπόθεση η οποία απαιτεί την αντιπαράθεση σε ένα ευρύ πλαίσιο αναφοράς που περιλαμβάνει κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά ζητήματα, αλλά κυρίως απαιτεί τη σφυρηλάτηση μιας θεμελιωμένης στις θεωρητικές μας ρίζες επαναστατικής αισιοδοξίας, ότι η αντιστροφή της ανεστραμμένης συνείδησης που πολλαπλώς επιβάλλεται είναι εφικτή, ότι η ζωή των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Τα απορρίμματα της αστικής πολιτικής στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, η διάχυτη υποκουλτούρα, η αγοραία επιστήμη, η φτώχεια, η εξαθλίωση και η αναξιοπρέπεια, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το μέλλον της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Εδώ λοιπόν, σε αυτήν τη γωνιά του κόσμου, υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, υπάρχει μια οργανωμένη κομμουνιστική και εργατική πρωτοπορία που επιμένει να υψώνει το βλέμμα πέρα από το "πανοπτικό" της υποταγής και της συναίνεσης. Υπάρχει το ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του, που δεν υπέγραψαν και δεν πρόκειται να υπογράψουν δήλωση νομιμοφροσύνης στο αστικό καθεστώς. Υπάρχει το ΚΚΕ, που στον ρεαλισμό των μονόδρομων αντιπαραθέτει τον ρεαλισμό των αναγκών και των ονείρων της εργατικής τάξης και του λαού. Ψήφο στο ΚΚΕ λοιπόν, γιατί η ιστορία γράφεται από αυτούς που στο πιο πηχτό σκοτάδι επιμένουν να τραγουδούν τους στίχους της επερχόμενης νίκης».