Το μαύρο άσπρο πάλι. Πήγε ο Ελληνας πρωθυπουργός στις ΗΠΑ, όπου δέχτηκε εντονότατες επιτιμήσεις για το θέμα της «τρομοκρατίας» και αφόρητες πιέσεις για το θέμα του «Ευρωστρατού» και, επιστρέφοντας εδώ, δήλωσε ότι είναι ικανοποιημένος από τις συνομιλίες που είχε στο Λευκό Οίκο. Αντί να τηρήσει, δηλαδή, ο κ. Σημίτης σιωπή για το γεγονός ότι βρέθηκε με την «πλάτη στον τοίχο», στην Ουάσιγκτον, επιδόθηκε σε ευφρόσυνες δηλώσεις, που προκαλούν θυμηδία ασφαλώς. Γιατί ικανοποιημένος μπορεί να είναι ένας αρχηγός κράτους από μία υψηλού επιπέδου συνάντησή του μόνον όταν κερδίσει έστω και κάποια μικρά ωφελήματα για τη χώρα του. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση τέτοια κέρδη δεν υπήρξαν. Αντίθετα, στις συναντήσεις που είχε εκεί ο Ελληνας πρωθυπουργός, του έγινε για μία ακόμη φορά σαφές ότι πρέπει να υποκύψει στις επιταγές της Ουάσιγκτον, όσο επιζήμιες κι αν είναι αυτές για την Ελλάδα. Και όμως, ο κ. Σημίτης, παρότι στριμώχτηκε άγρια από την αμερικάνικη ηγεσία, δήλωσε ικανοποιημένος! Αφεριμ, που λένε και πάλι καλά που δε θριαμβολόγησε κιόλας. Γιατί τα τελευταία χρόνια πολλές φορές είδαμε και τέτοιες «παραστάσεις». Πολλές φορές είδαμε να παθαίνουμε νίλες σε συνόδους και διμερείς συναντήσεις και επιστρέφοντας εδώ οι ηγέτες μας να δηλώνουν «νικητές και τροπαιούχοι». Και έπειτα να παραλαμβάνουν τις δηλώσεις τους τα ΜΜΕ της διαπλοκής και να στήνουν αψίδες «θριάμβου» για τους ...Ταλεϋράνδους μας. Το Νταβός, λόγου χάρη, υπήρξε ένα χτυπητό παράδειγμα τέτοιων κατασκευασμάτων των.

Αυτές οι πλαστές θριαμβολογίες στήνονται κάθε φορά από τους κυβερνώντες και τον προπαγανδιστικό μηχανισμό τους, αφ' ενός, για να χαρίσουν ύψος στους σπιθαμιαίους της διπλωματίας μας και, αφ' ετέρου, για να παραπλανάται ο λαός και να μην μπορεί να σκεφτεί ότι μόνο ζημίες είχε και έχει η χώρα από το πλέγμα των συμμαχιών, στις οποίες μετέχει τα τελευταία πενήντα χρόνια. Γιατί σαφώς οι «σύμμαχοί» μας ήταν αυτοί που ώθησαν τον «Αττίλα» να καταλάβει τη μισή Κύπρο, οι «σύμμαχοί» μας ήταν επίσης που μας έστησαν την εφτάχρονη δικτατορία των μαύρων συνταγματαρχών και οι ίδιοι είναι αυτοί που υποδαυλίζουν σήμερα τον επεκτατισμό της Αγκυρας, που καταρτίζουν χάρτες με συρρικνωμένο τον ελλαδικό χώρο και που - Κύριος οίδε - τι φωτιές θα μας ανάψουν κάποια μέρα εδώ. Ακολουθώντας η Ελλάδα το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» και την τακτική του «γιες μεν», άπειρα δεινά έχει υποστεί και πολλά θα πάθει στο μέλλον. Συμμάχους αυτή η χώρα, ας το πάρουμε χαμπάρι, δεν έχει. Απλώς λυκοφιλίες συντηρεί, που μέγιστη βλάβη της προκαλούν. Και μόνον όταν οι «φίλοι» μας θέλουν να εξυπηρετήσουν δικές τους στρατηγικές και δικά τους συμφέροντα, στρέφουν μειδιώντες το πρόσωπό τους προς τα εδώ και εκδηλώνουν ένα δήθεν ενδιαφέρον για τα προβλήματά μας, το οποίο, φυσικά, ουδέποτε υλοποιούν.

Αυτό ακριβώς το υστερόβουλο και πλαστό ενδιαφέρον και κάποιες κούφιες υποσχέσεις των «ισχυρών» είναι ό,τι «κερδίζουν» κάποιες φορές οι κυβερνώντες στα διπλωματικά τους ταξίδια. Και όμως, αν και γυρίζουν με άδεια χέρια εδώ, θριαμβολογούν για επιτυχίες και δίνουν το έναυσμα για να οργιάσει, όπως είπαμε, η σχετική προπαγάνδα από τους κονδυλοφόρους και τα φερέφωνα που έχουν στην υπηρεσία τους. Η αλήθεια, όμως, άρχισε να μην κρύβεται πλέον από το λαό. Ολο και περισσότεροι πολίτες κατανοούν ότι με τους «συμμάχους» και τους «εταίρους» μας ισχύει η παροιμία «όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς». Και όλο και περισσότερο θα ξεσηκώνεται ο κόσμος ενάντια στις βλαβερές λυκοφιλίες που συντηρούμε. Και καμιά επονείδιστη καταδικαστική απόφαση - σαν την προχτεσινή της Θεσσαλονίκης - δε θα ανακόψει τη διογκούμενη πατριωτική αντίσταση του λαού.