Και τούτο, για τους εξής τουλάχιστον λόγους: Πρώτον, επειδή η χρήση των βελτιωμένων «ξενοδοχειακά» θέσεων θα απαιτεί σαφώς μεγαλύτερα νοσήλια, που θα κληθούν να τα καταβάλλουν είτε ο εργαζόμενος από την τσέπη του, είτε ο ασφαλιστικός του φορέας, δημόσιος ή ιδιωτικός, όπως ομολογεί και ο Αλ. Παπαδόπουλος στην προαναφερόμενη συνέντευξη. Δεύτερον, επειδή θα μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των «φτηνών» νοσοκομειακών κρεβατιών και, επομένως, η δυνατότητα νοσοκομειακών παροχών στους μη έχοντες να πληρώσουν τις ακριβές θέσεις. Τρίτον, γιατί το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί ένα ακόμη, σοβαρό βήμα στην κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης της δημόσιας Υγείας και της νοσοκομειακής περίθαλψης ειδικότερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τα όποια προωθούμενα από την κυβέρνηση προγράμματα «ξενοδοχειακής» βελτίωσης των νοσοκομείων δε στοχεύουν στην αναβάθμιση των νοσοκομειακών παροχών προς τους εργαζόμενους και τους ασφαλισμένους. Αλλοι, ριζικά διαφορετικοί, είναι οι στόχοι της κυβέρνησης. Ξεκινούν από τη μεταβίβαση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του νοσοκομειακού κόστους απ' ευθείας στους εργαζομένους και τους ασφαλισμένους και φθάνουν μέχρι το ξεπούλημα - με τον ένα ή άλλο τρόπο - των νοσοκομειακών μονάδων στις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες.