- Αλήθεια, πώς είδατε τις παρουσίες πολιτικών αντιπάλων σας στην παρουσίαση του βιβλίου σας στην Παλαιά Βουλή; Και ιδίως πολιτικών, με τους οποίους η συμμαχία το 1989 στάθηκε αφορμή επικριτικών σχολίων και επιθέσεων είτε εις βάρος του ενιαίου τότε ΣΥΝ, όπου συμμετείχε το ΚΚΕ, είτε και εναντίον σας προσωπικώς ως προέδρου τότε του ΣΥΝ;

«Για μένα όλες οι παρουσίες, είτε πολιτικών φίλων είτε πολιτικών αντιπάλων είτε απλών ανθρώπων, ήταν τιμητικές. Απ' όσο γνωρίζω, το κάλεσμα στην παρουσίαση του βιβλίου ήταν πλατύ. Προσκλήσεις στάλθηκαν σε όλα τα κόμματα και σε προσωπικότητες και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ. Γιατί, λοιπόν, δε με ρωτάτε πώς είδα την παρουσία εκεί, όχι μόνο του κ. Μητσοτάκη και του κ. Τζαννετάκη, αλλά και του κ. Κρητικού και του κ. Λαλιώτη και του κ. Κουβέλη; Και αν είχαν έρθει ο κ. Κακλαμάνης και ο κ. Βενιζέλος, θα με ρωτούσατε και γι' αυτούς; Βεβαιότατα όχι.

Και τώρα επί της ουσίας: Ευχαριστώ όσους κλήθηκαν και παραβρέθηκαν κατά την παρουσίαση, όπως ευχαριστώ και όσους κλήθηκαν και δεν παραβρέθηκαν, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεών τους. Οσο για το 1989, κάντε λίγο υπομονή. Ο δεύτερος τόμος ετοιμάζεται, και την απάντηση δε θα την πάρετε από μένα, αλλά από τα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, από τα πρακτικά της Προεδρίας της Δημοκρατίας, από τα πρακτικά του Ενιαίου Συνασπισμού και από πολλά άλλα επίσημα κείμενα!».

- Με τις αναφορές σας περί «κυβερνήσεων συνασπισμού» τι εννοούσατε; Ομολογώ ότι ξαφνιάσατε...

«Γιατί σας ξάφνιασα; Τι είπα που σας φάνηκε περίεργο; Περίεργο είναι το γεγονός ότι ορισμένες δυνάμεις της κυρίαρχης τάξης αναζητούν τρόπους να απεγκλωβιστούν από τη σημερινή δικομματική λειτουργία, από το πότε ο ένας και πότε ο άλλος; ή η συνεργασία του ενός κόμματος με φτερούγες από άλλες πολιτικές κινήσεις; Δηλαδή, στη θέση της μονοκομματικής κυβέρνησης να υπάρξει μια κυβέρνηση συνασπισμού ή συνεργασίας. Είναι ένας δοκιμασμένος τρόπος σε πολλές χώρες της Ευρώπης, προκειμένου να βρουν μια άλλη λύση από το δικομματισμό. Αυτή η τυχόν εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με το στόχο του ΚΚΕ που βάζει η συμμαχία των αντιιμπεριαλιστικών δημοκρατικών δυνάμεων».

- Για ποια κόμματα μιλούσατε;

«Για ποια... Μα γι' αυτά που είναι σήμερα στο δικομματισμό».

- Οτι αποκλειστικά αυτά νοιάζονται για μια κυβέρνηση συνασπισμού...

«Ε, βέβαια, γι' αυτά, μα γι' αυτά, μανούλα μου!».

- Μα είπατε «όλοι». Αν το 'χει ανάγκη ο τόπος ή αν αγαπούν τον τόπο - κάπως έτσι τέλος πάντων...

«Είναι άλλο ερώτημα αυτό. Βεβαίως, είπα με όλους που αγαπούν τον τόπο και τα ρέστα. Το 'πα. Αλλά εδώ ποια είναι η υπόθεση: μιλούσαμε για το ποια είναι τα κόμματα στο δικομματισμό. Είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Πες ότι γίνονται εκλογές και κανένα από αυτά δεν έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή κι αν έχει, για λόγους δικούς του, κομματικούς - όπως το ΠΑΣΟΚ - εγώ σου λέω και να πάρει κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να αποταθεί, ξέρω κι εγώ, είτε στον... αυτόν, τον δήμαρχο της Αθήνας που έχει το κόμμα, είτε στο Συνασπισμό και να πει "ελάτε να κάνουμε κυβέρνηση". Δεν μπορούσα εγώ να πω "φτερούγα από 'δω, φτερούγα από κει" και να εννοούσα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και πιάστηκαν από τη λέξη που είπα "θα πάμε" και δεν είπα "θα πάνε". Μα έτσι λέμε, μωρέ, να πάρει ο διάολος...

Οταν λέω "θα πάμε" δεν εννοώ ότι είμαστε κι εμείς. Εννοώ η κατάσταση, εδώ που ζούμε. Κάτι τέτοια πράγματα. Τους έδωκα εξήγηση, τίποτα αυτοί, το βιολί τους. Γιατί το βιολί τους άλλο είναι. Θέλουν να παρουσιάσουν ότι εγώ έχω μια διαφορετική πολιτική. Ακουσε να σου πω: όλη τους η προσπάθεια είναι πώς θα πλήξουν το Κομμουνιστικό Κόμμα. Γιατί ξέρουν ότι είναι κι ο μόνος αξιόλογος αντίπαλος».

- Δηλαδή θέλετε να πείτε ότι δεν εννοούσατε και το ΚΚΕ;

«Σε τι πράγμα να εννοώ το ΚΚΕ; Στο να αποτελέσει το ΚΚΕ φτερούγα σε μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ; Αυτά είναι αστεία πράγματα και σκόπιμη διαστρέβλωση. Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ και της συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι παλιά όσο και το ΚΚΕ. Η εφαρμογή της, όμως, προϋποθέτει ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα. Και σήμερα το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια συμμαχία στη βάση ενός ελάχιστου προγράμματος. Αυτό οφείλει να είναι πρόγραμμα εθνικής κυριαρχίας, αλλά και λαϊκής κυριαρχίας και άρα να αναθεωρεί άρδην τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση και να θέτει φραγμούς στην εγχώρια νέα τάξη και στους χυδαίους νόμους της αγοράς, οι οποίοι έχουν πια θεοποιηθεί. Αν υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν να αντισταθούν σε όλα αυτά και να βάλουν τη χώρα σε μια τροχιά απαγκίστρωσης από το σημερινό καθεστώς υποταγής, είμαι βέβαιος ότι το ΚΚΕ θα συμπράξει μαζί τους».