Είδατε τις φωτογραφίες με τους Ταλιμπάν κρατούμενους στην αμερικανική ναυτική βάση Γκουαντανάμο, στην Κούβα; Αν όχι, να σας τις περιγράψω, εν συντομία: Δεκάδες κρατούμενοι, με κουκούλες που σκεπάζουν το κεφάλι και με αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια, είναι γονατιστοί μπροστά σε οπλισμένους Αμερικανούς φρουρούς. Μια εικόνα που προκαλεί ανατριχίλα, όχι μόνο γι' αυτό που δείχνει, αλλά περισσότερο γι' αυτό που υποδηλοί.

Δε μου προκαλούν περιέργεια οι δηλώσεις του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ, που είπε ότι ουδόλως ενδιαφέρεται για το πώς αντιμετωπίζονται οι αιχμάλωτοι Ταλιμπάν. (Ο γερο - Ράμσφελντ συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σ' ένα κυβερνητικό στέλεχος της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, που, για ν' ανέβει και να παραμείνει στη θέση του, αφαιρεί από πάνω του κάθε ίχνος ανθρωπιάς). Δε μου προξένησε εντύπωση ούτε η δήλωση της διοικητού της βάσης, η οποία ισχυρίστηκε πως οι κρατούμενοι Ταλιμπάν περνούν πολύ καλά. (Δε συμφωνώ με κείνους που ισχυρίζονται ότι το ψέμα ταιριάζει καλύτερα στο θηλυκό, αλλά και δεν έχω πειστεί πως οι γυναίκες που κατέχουν αξιώματα, έχουν περισσότερη ευαισθησία από τους άνδρες συναδέλφους τους).

Αυτό που με παραξένεψε είναι η «εκκωφαντική σιωπή» των συνήθως λαλίστατων και συνεχώς διαμαρτυρομένων για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, «ευαίσθητων πολιτών της Δύσης» - πού 'σαι Πρετεντέρη; - που δείχνει πως και σε ό,τι αφορά αυτό το θέμα η «δυτική ευαισθησία» είναι επιλεκτική. Κι ας μην πει κάποιος ότι αντέδρασαν οι Βρετανοί, γιατί «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν «το πώς και το γιατί» υπήρξε αυτή η «αντίδραση». Πού είναι τώρα εκείνοι που είχαν ξεσηκώσει και δικαίως τον κόσμο για τις βαρβαρότητες των Ταλιμπάν κατά των γυναικών, κατά των πολιτιστικών μνημείων, κατά των πολιτικών αντιπάλων, γενικότερα κατά του αφγανικού λαού;

Σε τι διαφέρουν ο Μπιν Λάντεν και ο μουλάς Ομάρ από τον Μπους και τον Ράμσφελντ, όταν δείχνουν την ίδια αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή; Οι Ταλιμπάν ευθύνονται για το θάνατο πολλών χιλιάδων Αφγανών, αλλά, έτσι κι αλλιώς, αποτελούσαν κατάλοιπο της Ιστορίας, είδος προς εξαφάνιση. Ενώ ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, ο οποίος ευθύνεται για το θάνατο χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών, που πολεμούν έξω από τα σύνορα της χώρας τους και εκατομμυρίων αθώων από χώρες που υπέστησαν την ιμπεριαλιστική επίθεση, εμφανίζεται σαν το «παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας». Απ' αυτή την άποψη, το ψεύτικο χαμόγελο της Αμερικανίδας διοικητού του Γκουαντανάμο, που βασανίζει αιχμαλώτους πολέμου, είναι χιλιάδες φορές πιο αποκρουστικό και επικίνδυνο από το άγριο βλέμμα του Ταλιμπάν αξιωματούχου που μαστίγωνε τη γυναίκα με την μπούργκα...