«Μην περιμένετε να πέσουν οι τιμές στα τρόφιμα. Δεν θα γίνει αυτό. Μπορεί ο ρυθμός ανόδου να μειωθεί και θα μειωθεί, αλλά να πέσουν δεν υπάρχει περίπτωση». Αυτά δήλωσε τις προάλλες κυνικά ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Θ. Πελαγίδης, εξηγώντας ότι η διαμόρφωση των τιμών συνδέεται με παράγοντες διεθνούς εμβέλειας σε μια διεθνοποιημένη - ούτως ή άλλως - οικονομία. Επιβεβαίωσε έτσι ότι η ακρίβεια σε βασικά αγαθά δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο, αλλά δομικό στοιχείο στη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, την οποία με πολλούς τρόπους πληρώνει ο λαός. Ανεξάρτητα λοιπόν από την πορεία του πληθωρισμού, τα προϊόντα που είναι αναγκαία για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας θα συνεχίσουν να πουλιούνται πανάκριβα, πάνω κι από το ύψος που βρίσκονται σήμερα, βάζοντας μπουρλότο στο λαϊκό εισόδημα. Το στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδας σωστά συμπληρώνει στην ίδια συνέντευξη ότι «η ακρίβεια έχει δύο πόδια, τους μισθούς από τη μια και τις τιμές από την άλλη», που σημαίνει ότι «είναι πρόβλημα και των μισθών». Στο διά ταύτα, όμως, παρουσιάζει ως «λύση» την αιτία που γεννάει το πρόβλημα, τη θωράκιση δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με στήριξη των επενδύσεων και αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που σημαίνει ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους.