Πολύς λόγος γίνεται σε δημοσιεύματα του Τύπου για τον «κεφαλικό φόρο» και τα «οριζόντια μέτρα», που εισάγει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι τα μέτρα δεν αφορούν το ίδιο όλους. Οι διατάξεις του δεν πλήττουν ενιαία, για παράδειγμα, τους δικηγόρους, όπως φυσικά και τους υπόλοιπους επιστήμονες και επαγγελματοβιοτέχνες. Επιχειρούν ένα συντριπτικό χτύπημα στους αυτοαπασχολούμενους αλλά και μια κατηγορία μισθωτών με «μπλοκάκι», αυτούς με τα χαμηλά όσο και μεσαία εισοδήματα: Με την καθιέρωση του ελάχιστου «τεκμαρτού» κέρδους των 10.920 ευρώ, το οποίο μάλιστα προσαυξάνεται ανά τριετία, με τις πρόσθετες προσαυξήσεις, εφόσον το ακαθάριστο εισόδημα (ο τζίρος δηλαδή) που δηλώνεται υπερβαίνει τον μέσο όρο του αντίστοιχου Κωδικού Αριθμού Δραστηριότητας του κλάδου. Την ίδια στιγμή, οι διατάξεις του όχι μόνο δεν θίγουν αλλά στηρίζουν πολύμορφα τις ισχυρές δικηγορικές εταιρείες, με τη μείωση του τέλους επιτηδεύματος και άλλα ευνοϊκά μέτρα.

Είναι εντελώς προσχηματικοί και προκλητικοί οι λόγοι που επικαλείται η κυβέρνηση για την «πάταξη της φοροδιαφυγής» και τη «φορολογική δικαιοσύνη». Οταν είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος των δικηγόρων στενάζει από τα χρέη στον ΕΦΚΑ, στον οποίο οφείλει πάνω από το 1/3 από αυτούς, όπως και τις εφορίες και τις τράπεζες, ότι υποαπασχολείται, ιδίως οι μητέρες συνάδελφοι, ότι έχει αναγκαστεί ακόμη και να μεταφέρει την έδρα του στο σπίτι, για να εξοικονομήσει έξοδα. Οταν είναι γνωστό ότι παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στους άλλους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες. Σκοπός του νομοσχεδίου είναι να εξασφαλίσει ακόμη μεγαλύτερα «ματωμένα» πλεονάσματα από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, για να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο οι επιχειρηματικοί κολοσσοί, που πληρώνουν ψίχουλα. Αλλά η βαθύτερη στόχευση είναι άλλη: Με εργαλείο το Φορολογικό, επιχειρείται μια ωμή κρατική παρέμβαση για τον σταδιακό αφανισμό ή τη δραστική συρρίκνωση της μικρής, αλλά ακόμη και ενός σημαντικού μέρους της μεσαίας αυτοαπασχόλησης. Για τη συγκέντρωση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών στους λίγους, όπως επιτάσσουν η ΕΕ και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Στον χώρο των νομικών υπηρεσιών, για τη γιγάντωση και την επικράτηση των ισχυρών δικηγορικών και πολυεπαγγελματικών εταιρειών, με όρους μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των μισθωτών δικηγόρων. Αλλωστε, τη στόχευση αυτή την παραδέχονται οι ίδιοι οι εμπνευστές του νομοσχεδίου. «Αυτό δεν είναι κακό, εμένα μου αρέσουν οι εταιρείες», ομολόγησε ο υφυπουργός Θεοχάρης στην πρόσφατη συνάντηση με την Ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων.

Η ολομέτωπη επίθεση, που εξαπολύει η κυβέρνηση, δεν αντιμετωπίζεται με αιτήματα για μικροεξαιρέσεις και μικροβελτιώσεις, όπως παζαρεύουν ουσιαστικά οι ηγεσίες της Ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων, όπως και άλλων κλάδων που πλήττονται, οι οποίες είναι συνένοχες, αφού έχουν βάλει πλάτη ή ανεχθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής στον χώρο μας, έχουν στηρίξει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο επάγγελμα και τη Δικαιοσύνη. Αυτές που αρνούνται σήμερα το βασικό αίτημα για το αφορολόγητο όριο, που υπονομεύουν τις συλλογικές διαδικασίες του κινήματος.

Τώρα, λοιπόν, είναι κρίσιμο να οργανωθεί ο αγώνας από τα κάτω, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, για να μην περάσει το φορολογικό έκτρωμα, για τη διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων ανακούφισης, όπως είναι η επαναφορά του αφορολόγητου ορίου των 12.000 ευρώ για όλους. Να προχωρήσει ο συντονισμός του αγώνα ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους όλων των κλάδων που πλήττονται. Σε αυτήν την κατεύθυνση συμβάλλει θετικά και η αναζωογόνηση της δράσης της Συντονιστικής Επιτροπής Μισθωτών και Αυτοαπασχολούμενων Επιστημόνων.

Δεν θα γίνουμε θεατές της σφαγής μας! Είμαστε οι πολλοί. Εχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Εχουμε τη δύναμη. Με τον αγώνα μας, μπορούμε να τους σταματήσουμε. Θα τα καταφέρουμε!