Σ' αυτήν την ευλογημένη χώρα, λοιπόν, πήρα την απόφαση να κάνω κακό. Μάζεψα την παλιοπαρέα μου, τη μοσχοπλήρωσα κι ένα ωραίο πρωινό του Σεπτέμβρη τα κάναμε όλα λίμπα... Ω, τι απόλαυση ήταν αυτή να βλέπεις τους δίδυμους πύργους να καταρρέουν σαν καρυδότσουφλα! Χάρηκε η ψυχή μου. Υστερα είπα στην παλιοπαρέα, όποια αγγελάκια βλέπετε στο δρόμο, να τους αλλάζετε τα φώτα, ώστε να λείψει από τη Γη αυτή η φύτρα των αγγέλων με τ' ανδραγαθήματά της.

Τέλος, όπλισα με εκρηκτικά - αφού, βέβαια, τους καλοπλήρωσα - έναν εξαθλιωμένο λαό, που έχει το θράσος να ζητά πατρίδα, φαΐ, στέγη και δουλιά, να μάχεται και να τρομοκρατεί έναν άλλο επίσης περιούσιον λαό, που λες και δε μαρτύρησε ποτέ στο Αουσβιτς και το Νταχάου, το Ισραήλ. Πληρώνοντας με το ίδιο νόμισμα, υπερασπιζόμενος την τιμή του ενάντια στις σφεντόνες δωδεκάχρονων παιδιών...

Αν κάποτε λείψουν τα πρώτα - κι εμείς οι κομμουνιστές γνωρίζουμε πώς - τότε θα λείψει κι από μόνη της, αυτή που οι άλλοι αποκαλούν τρομοκρατία.