Ας αρχίσω με μια συμβουλή: Από δω και στο εξής οι μεγαλοεκδότες και καναλάρχες καλό θα είναι να μοιράζουν τις σκέψεις των μεγαλοδημοσιογράφων τους σε υπόθετα, γιατί είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να μπορέσουμε να δεχτούμε τις αθλιότητες που μας πλασάρουν. Τι ωραία που ζούμε στο Ράιχ! Κι ας μην αντέχει η ανθρωπότης πολλή πραγματικότητα, όπως έλεγε ο ποιητής.

Τι ωραία που ζούμε στο Ράιχ, με πρώην τροτσκιστές και νυν θεούσες! Κορυφαία στιγμή του γελοίου, όταν ο αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας σκύβει πάνω από τον τραυματισμένο Ξηρό και του λέει: «Πες στον πατέρα σου, βρε, ποιος σ' αγαπάει τώρα! Εσύ δε λες ότι τώρα εγώ είμαι ο πατέρας σου και σ' αγαπάω πολύ;». Ψυχαναλυτική ερμηνεία: οι τροτσκιστές δεν είναι σε αναζήτηση της επανάστασης αλλά σε αναζήτηση πατέρα. Ο γνωστός Λάμπρος της οργάνωσης δεν ήταν, φαίνεται, καλός πατέρας, γι' αυτό ο πνευματικός του γιος Σάββας Ξηρός, τον καρφώνει στον καινούριο πατέρα που ανακάλυψε. Ο φυσικός του πατέρας, ο γνωστός Τριαντάφυλλος, δηλώνει μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης ότι ο γιος του όχι μόνο θα ομολογήσει αλλά επιθυμεί να εξομολογηθεί κιόλας. Και σαν αρχή, προσεύχεται στον Αγιο Παΐσιο.

Τι ωραία που περνάμε στο Ράιχ! Η αστυνομία στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας λειτουργεί ως ξεχωριστό κράτος, κάτι σαν το Βατικανό. Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ξεπέρασε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο οποίος πρέπει να έχει λυσσάξει, μέσα στο ράσο του, που καθυστέρησε να ιδρύσει το δικό του ξεχωριστό κράτος. Οταν ο πιστός διαλέγει τον μπάτσο από τον ιερέα, τότε τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τον άξονά τους και ίσως και από τον ίδιο το Θεό. Ο Θεός όμως ως μπάτσος είναι κάτι που τώρα ζηλεύει κρυφά ο αρχιεπίσκοπος, αλλά είναι πια αργά για την Εκκλησία. Οι εκσυγχρονιστές τού άρπαξαν την ιδέα.