«Υπάρχει τρία χρόνια, τώρα, στην πολιτική σκηνή ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Θυμάστε καμιά δήλωσή της; Κάποια ενέργεια ή πρωτοβουλία που ν' άξιζε τον κόπο; Κάτι τέλος πάντων - έστω και κακεντρεχές, κακόβουλο ή ένα ανέκδοτο, βρε αδελφέ - που να είναι συνδεδεμένο με τ' όνομά της; Μην κουράζεστε: Δεν υπάρχει τίποτε άξιο λόγου, που να έχει εκπορευτεί από την ίδια. Απελπιστικά ουδέτερη ως παρουσία, δραματικά απούσα από την πολιτική σκηνή. Αν δεν είχε το βάρος του επωνύμου, πιθανώς να ξεχνούσε και η ίδια ότι μετέχει ενεργώς στην πολιτική. Ομως, απ' ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αυτό είναι το μεγάλο όπλο της κυρίας Φώφης Γεννηματά.

Η περίπτωση του αντιπάλου της προβάλλει κάπως χειρότερη: Πληθωρικός, ικανός και συγκροτημένος, ο Γιάννης Τζαννετάκος, προσγειώθηκε στην αυλή του Κώστα Καραμανλή, αφού στροβιλίστηκε επί μακρόν στον εκσυγχρονιστικό ουρανό του κ. Σημίτη. Ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι τα οξύαιχμα, ηθικοπλαστικά γραπτά του: Αν τα ξαναδιαβάσει, δε θα βρει στην κάλπη ούτε τη δική του ψήφο.

Μία και μόνη η επιτυχία της: Μπήκε στην πολιτική με το επώνυμό της. Και "θριαμβεύει" με το μικρό της όνομα...».

Του Γιάννη Τριάντη από τον «Τύπο των ήλων» της Παρασκευής. Το δημοσιεύουμε, έστω και καθυστερημένα, γιατί αποτελεί τον πλέον σύντομο και εύστοχο απολογισμό των δυο εκλεκτών του δικομματισμού στην υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά.