Πριν από 10 ημέρες έκανε πρόταση «συνεργασίας» στο ΚΚΕ και σήμερα πρωτοστατεί για την προώθηση των πολιτικών που οδηγούν στη διχοτόμηση της Κύπρου. Λόγος, φυσικά, γίνεται για τον κ.Κωνσταντόπουλο, ο οποίος, απροκάλυπτα βάζει «πλάτη» για την αποδοχή των «προτάσεων Ανάν», πρωτοστατεί, δηλαδή, στην ντε φάκτο διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι δηλώσεις Κωνσταντόπουλου, αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών, είναι πέρα για πέρα αποκαλυπτικές. Αποδεικνύουν πως η ηγεσία του Συνασπισμού, χωρίς περιστροφές, συντάσσεται καθαρά με τη γραμμή της «οικουμενικής συναίνεσης» και της «εθνικής ομοψυχίας», γραμμή την οποία υπαγορεύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το εκδοτικό και τηλεοπτικό κατεστημένο. Το τελευταίο, είναι εμφανές ότι βρίσκεται στη διάθεση της κυβέρνησης, προκειμένου να συμβάλλει προπαγανδιστικά στην αμέριστη στήριξη του χειρισμού από το πολιτικό κατεστημένο του όλου θέματος.

Στις δηλώσεις του ο κ.Κωνσταντόπουλος φρόντισε να εμφανιστεί βασιλικότερος του βασιλέως, υιοθετώντας πλήρως την κυβερνητική επιχειρηματολογία. Ετσι, εμφανίζεται να δηλώνει «η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μεγάλη υπόθεση», «η Κύπρος πρέπει να είναι ισότιμο κράτος - μέλος με μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία, μία ιθαγένεια και όχι ομοίωμα κράτους, με εξαιρέσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο». Πρόκειται για θλιβερό αναμάσημα δηλώσεων κυβερνητικών παραγόντων. Με λίγα λόγια, κάνοντας αφαίρεση από τις «επιμέρους παρατηρήσεις» ο κ.Κωνσταντόπουλος λέει ΝΑΙ στις «προτάσεις Ανάν», ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ενδοτικές επιλογές υποταγής της αστικής τάξης της Ελλάδας και του πολιτικού κατεστημένου, που για λογαριασμό της διαχειρίζεται το ξεπούλημα του Κυπριακού. Οχι μόνο δεν κριτικάρει (έστω για τα μάτια του κόσμου), τον απροκάλυπτο εκβιασμό να παρουσιαστούν οι αμερικανικές - βρετανικές - τουρκικές «προτάσεις», μέσω του εντολοδόχου τους, του θλιβερού γραμματέα του ΟΗΕ Ανάν, στο παραπέντε (λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης), αλλά συμμετέχει και ο ίδιος στον εκβιασμό αυτό. «Προειδοποίησε ακόμα -ο Κωνσταντόπουλος- ότι μέχρι τη σύνοδο της Κοπεγχάγης το ζήτημα θα έχει κριθεί και θα είναι ανάλογο και το περιεχόμενο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής και κατά συνέπεια στην Ελλάδα πρέπει να παραμεριστούν τα επιμέρους κομματικά συμφέροντα και να δράσουμε όλοι, όχι με το βλέμμα προς τις εκλογές, αλλά με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον» («Αυγή» 13 Νοέμβρη). Δεν προσφέρει, λοιπόν, τις καλύτερες υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη ο κ.Κωνσταντόπουλος, προκειμένου να περάσουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για το Κυπριακό; Οσοι προωθούν τη διχοτόμηση της Κύπρου οφείλουν να το αναγνωρίσουν.

Επειδή το τελευταίο διάστημα, και με αφορμή τις «προτάσεις συνεργασίας» προς το ΚΚΕ από την ηγεσία του ΣΥΝ, γράφηκαν και ειπώθηκαν πολλά πικρόχολα και υστερόβουλα, -σε βάρος του ΚΚΕ, φυσικά- έρχονται τα γεγονότα για να επιβεβαιώσουν ορισμένα πράγματα. Ερχονται να επιβεβαιώσουν ότι η πολιτική των συμμαχιών δεν είναι πρόσκληση σε γεύμα. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για το λαϊκό κίνημα, την προοπτική του, τους στόχους του. Συνεργασία αρχών, μπορεί να γίνει με κόμματα και πολιτικές Κινήσεις που, διακηρύσσουν την αναγκαιότητα μιας άλλης πολιτικής στην ελληνική κοινωνία, με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα, άμεσα και μακροπρόθεσμα. Εννοείται, ότι οι πολιτικές διακηρύξεις τους και η πρακτική τους δράση έχουν μια στοιχειώδη συνάφεια, ως προς αυτή την κατεύθυνση, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους. Συνεργασία, λοιπόν, μπορεί να γίνει με κόμματα και κινήσεις που παλεύουν για τη λύση ώριμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας σε όφελος του λαού. Τέτοια προβλήματα είναι αυτά της αντίθεσης στη σχέση της Ελλάδας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση κλπ.), της αντίθεσης στη συμμετοχή της χώρας στη δράση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, τις επεμβάσεις και τους πολέμους, της πάλης ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Συμμαχίες, όμως, είτε βραχύβιου είτε μακροχρόνιου χαρακτήρα δεν μπορούν να γίνουν με κόμματα, που έχουν αποδείξει, με την πολιτική τους και τις πράξεις τους, ότι υπηρετούν το αστικό πολιτικό σύστημα. Και ένα τέτοιο κόμμα είναι, φυσικά, ο Συνασπισμός. Είναι ακριβώς το κόμμα, που σε όλες τις κρίσιμες επιλογές για τον τόπο (συνθήκες Μάαστριχτ, Αμστερνταμ, Μακεδονικό, επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, καπιταλιστική ενοποίηση της Ευρώπης), βρίσκεται σταθερά στο πλευρό της αστικής τάξης. Στις κρίσιμες επιλογές φροντίζει να δηλώνει βροντερό ΠΑΡΩΝ και όταν η μπόρα περάσει αρχίζει να φλυαρεί για αντινεοφιλελεύθερα μέτωπα, για την ανάγκη ...συμμαχιών, για την ...ενότητα της Αριστεράς κλπ., κλπ. Ανέξοδα και έωλα λόγια.