Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά στην Αργεντινή. Η καταπίεση και η καταστολή παρούσα όπως και η οικονομική εξαθλίωση. Ομως, το μόλις «πριν ένα χρόνο ιδρυθέν κράτος των νεόπτωχων της νέας τάξης» παραμένει επί ποδός πολέμου και συνεχίζει να αγωνίζεται, με πρώτους τους «συνήθεις υπόπτους», τους ανέργους και τους εργαζομένους.