Κανένας, βέβαια, δεν περίμενε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού της χώρας από τις προχτεσινές ευρωεκλογές. Αλλωστε, οι όποιες εξελίξεις μεσολάβησαν από τις προ τριών μόνο μηνών βουλευτικές εκλογές, δεν οδηγούσαν σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την εκτίμηση ότι η προχτεσινή εκλογική αναμέτρηση ελάχιστα μετέβαλε (ή και καθόλου) το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και μπορεί, βέβαια, όσοι υποστηρίζουν αυτή την εκτίμηση να μιλούν για «ψήφο αναμονής...» προς τη ΝΔ, συγκρίνοντας με το Μάρτη ή «ψήφο αντοχής» προς το ΠΑΣΟΚ, συγκρίνοντας με τις προηγούμενες ευρωεκλογές και «μικρή άνοδο» του ΚΚΕ, συγκρίνοντας και πάλι με τις ευρωεκλογές του 1999, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι παίρνοντας διαφορετικές αφετηρίες και συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα, μπορείς να βγάλεις ό,τι συμπεράσματα θέλεις... Και, τέλος πάντων, για ποιο πολιτικό σκηνικό μιλάνε, γι' αυτό του 1999; Μα αυτό έχει ήδη ανατραπεί με τις εκλογές του Μάρτη. Γι' αυτό που ανέδειξαν οι τελευταίες εκλογές; Τότε, τα προχτεσινά ποσοστά των κομμάτων πρέπει να συγκριθούν με αυτά των εκλογών της 7ης Μάρτη. Κι όποιος κάνει το τελευταίο, εύκολα μπορεί να δει ότι δεν έχουμε, βέβαια, ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, αλλά έχουμε μια σημαντική άνοδο του ΚΚΕ, όπως και μια σημαντική πτώση του ΠΑΣΟΚ... Τουλάχιστον αυτά, γιατί υπάρχουν κι άλλα...