«

Νέα νίκη εμπιστοσύνης», αποκάλεσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ο Κ. Καραμανλής, διακηρύσσοντας ότι «η εμπιστοσύνη σας είναι η δύναμή μας». Αν το εννοεί πραγματικά το τελευταίο, τότε ο πρωθυπουργός μάλλον θα πρέπει να αισθάνεται ανήσυχος, πίσω από τα ωραία ποσοστά και τις ανεπανάληπτες «πρωτιές». Ο λόγος είναι απλός: Μέσα στους τρεις μήνες διακυβέρνησης κατάφερε και έχασε πάνω από 750.000 ψηφοφόρους!

Με άλλα λόγια, ένας στους πέντε, από τα 3.359.058 ψηφοφόρους του Μάρτη, την περασμένη Κυριακή, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη, ανεξάρτητα από το γιατί, να πάει στις κάλπες και να «ανανεώσει την εμπιστοσύνη» του στο κυβερνών κόμμα, όπως τους ζητούσε ο Κ. Καραμανλής. Δεν είναι περισσότεροι δηλαδή αυτοί, όπως τεχνηέντως επιχειρεί να το παρουσιάσει η κυβερνητική προπαγάνδα, που εμπιστεύονται την κυβέρνηση και την πολιτική της, αλλά αισθητά λιγότεροι (2.610.143)... Η κεντροδεξιά κυριαρχία και παντοδυναμία, που αναμασάνε από το βράδυ της Κυριακής υπουργοί και συνεργάτες του, είναι επίπλαστη και εύθραυστη. Εκτός των άλλων, γιατί κανείς δεν υπήρξε περισσότερο κυρίαρχος και παντοδύναμος από τον Κ. Σημίτη... Υποχρεώθηκε όμως να φύγει περίπου σαν κυνηγημένος για να αποφύγει να χρεωθεί μια ταπεινωτική εκλογική ήττα.

Ακόμα και την ύστατη στιγμή, την περασμένη Παρασκευή στο Ζάππειο, ο πρωθυπουργός δεσμευόταν ότι δεν πρόκειται η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος να πλήξει τους «οικονομικά ασθενέστερους». Γενικότερα, έχει δημιουργήσει προσδοκίες για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών. Ομως η νεοφιλελεύθερη πολιτική που θα εφαρμόσει από το Σεπτέμβρη, νομοτελειακά θα μεγαλώσει τις κοινωνικές ανισότητες, θα αυξήσει τη φτώχεια, φουσκώνοντας τον πλούτο. Και τότε η «κυριαρχία» θα αποδειχθεί αέρας κοπανιστός... Παραμένει, βέβαια, η κυριαρχία του δικομματισμού...