Ο Πρόεδρος Μπους δήλωσε ότι η απόβαση αυτή ήταν μία νίκη εναντίον του κομμουνισμού. Τι πρέπει να υποθέσει κανείς; Οτι ο κ. Μπους δεν ήξερε ότι ο εχθρός των συμμάχων ήταν η Γερμανία και όχι η Ρωσία, ή το αντικομμουνιστικό μένος του τον τυφλώνει τόσο, ώστε να λέει αυτές τις ασυναρτησίες;

«Στις ομιλίες των Ευρωπαίων ηγετών και στα σχόλια του Τύπου, δεν αντανακλάται ο πραγματικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στη νίκη κατά του φασισμού και ότι η απόβαση των συμμάχων είχε δευτερεύοντα χαρακτήρα, σε σχέση με τις μεγάλες μάχες που δόθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό κατά των ορδών των κατακτητών στα εδάφη της ΕΣΣΔ και των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης».

Οσοι είχαμε ζήσει στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, παρακολουθούσαμε από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Μόσχας και του Λονδίνου, μεταξύ των άλλων, τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Στάλιν και της σοβιετικής ηγεσίας να πείσουν τους συμμάχους τους να προχωρήσουν στην απόβαση στις βόρειες ακτές της Γαλλίας και στη δημιουργία του 2ου Μετώπου. Ο Κόκκινος Στρατός αντιμετώπιζε, όχι μόνο τις πάνοπλες γερμανικές Μεραρχίες, αλλά και στρατιωτικές δυνάμεις από όλες σχεδόν τις κατεχόμενες από τους Γερμανούς χώρες της Ευρώπης (όχι από την Ελλάδα).

Τα αντάρτικα κινήματα της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας προκαλούσαν σοβαρές απώλειες στους Γερμανούς κατακτητές και προσπαθούσαν να ανακουφίσουν τη Σοβιετική Ενωση, που με τον Κόκκινο Στρατό της και με τον ηρωικό λαό της σήκωνε μόνη της όλο το βάρος του πολέμου. Οι Αγγλοαμερικάνοι δεν το κρύβανε ότι η καθυστέρηση της δημιουργίας του 2ου Μετώπου οφειλόταν στο ότι θέλανε να εξαντληθούν μαζί με τους Γερμανούς και οι Σοβιετικοί, οπότε θα μπορούσαν άνετα να πραγματοποιήσουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Ομως, όταν είδανε ότι οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού με απαράμιλλο ηρωισμό πέταξαν έξω από τη γη τους τους φασίστες εισβολείς και βάλανε πλώρη για το Βερολίνο και ότι οι Σοβιετικοί θα κέρδιζαν τον πόλεμο και χωρίς το 2ο Μέτωπο, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την απόβαση στη Νορμανδία τον Ιούνη του 1944.

Ο λαός μας, που όλες του τις συμφορές τις αντιμετώπιζε με χιούμορ, ειρωνευόμενος την απόβαση, που όλο εξαγγέλλεται αλλά δε γίνεται, άρχισε να τραγουδάει στο σκοπό της «Σαμιώτισσας» ένα τραγούδι που μεταξύ των άλλων έλεγε:

«Χρόνια παντρεύαν τη Μαριώ/ οι Αγγλοαμερικάνοι/

Μα τώρα ο Κόκκινος Στρατός/ Στο Βερολίνο φτάνει»