Δεν είχαμε καμία αμφιβολία πως ένας επαγγελματίας (στη λέξη ας δώσει ο καθένας όποια ερμηνεία θέλει...), όπως ο Ι. Κ. Πρετεντέρης, διαβάζει την εφημερίδα μας. Χτες, μας έδωσε και τη δυνατότητα να απολαύσουμε ένα πρώτο δείγμα για το τι προκάλεσε στο σινάφι του το μεγάλο ποσοστό του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές:

Πρώτον: Μας λέει, χωρίς ντροπή, πως στη σημερινή Ελλάδα όλοι πρέπει να αξίζουν το μισθό τους και όχι να αμείβονται με καθεστωτικά κριτήρια, όπως θα 'θελε ο «Ρ». Μάλιστα. Εμείς τον κατανοούμε, ο καθένας ορίζει τη λέξη «αξίζει» όπως την καταλαβαίνει. Δεν μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε με τα κριτήρια των «αξίων» που υπηρετεί. Για τον Ι. Κ. Πρετεντέρη, το 1/4 των Ελλήνων που ζουν κάτω απ' το όριο της φτώχειας και οι υπόλοιποι που ματώνουν για να τα βγάλουν πέρα δεν είναι άξιοι. Δεν είναι άξιοι οι 20 εκατ. άνεργοι και οι 50 εκατ. φτωχοί στην Ευρώπη. Αξιοι, προφανώς, γι' αυτόν είναι μόνον οι καλοπληρωμένοι της κάστας του.

Δεύτερον: Υποστηρίζει πως δεν υπάρχει αντικείμενο αντίστασης. Είναι κι αυτό ζήτημα αντίληψης. Συμφωνούμε πως για τον ίδιο δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, αλλά για όλους τους παραπάνω «ανάξιους» είναι επιτακτική ανάγκη επιβίωσης. Οσο για το αν η χώρα μας κατέχεται ή απειλείται, διότι, γι' αυτόν, μόνο γι' αυτούς τους λόγους μπορεί να αντισταθεί κανείς, θα του θυμίσουμε κάτι που προφανώς δεν ...αντιλήφθηκε. Πριν από ελάχιστα χρόνια, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, πέρασαν ξένα στρατεύματα απ' τη χώρα μας για να δολοφονήσουν ένα λαό, στο όνομα των ιδεών που υπερασπίζεται και ασπάζεται ο Ι. Κ. Πρετεντέρης. Αυτό ήταν κατοχή, θέλει δε θέλει. Εάν μάλιστα έχει αμφιβολίες, μπορεί να διαβάσει και το ελληνικό Σύνταγμα. Οσο για τη βάση στη Σούδα και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, δε θα πούμε τίποτα, γιατί ξέρουμε πως κάπου εκεί σταματάνε οι ευαισθησίες του. Ξέρουμε, ξέρουμε: Τι άλλο να κάναμε, είμαστε σε μια συμμαχία, έχουμε υποχρεώσεις κτλ. Και την ίδια στιγμή διαμελισμένα πτώματα για τα μεγάλα σας «οράματα»...

Τρίτον: Μην αντιστέκεστε, κύριε Πρετεντέρη, δεν έχετε κανένα συμφέρον να το κάνετε. Τουλάχιστον εάν μπορείτε έχετε τη στοιχειώδη αντίληψη να καταλάβετε πως δεν έχει κανένα υπονοούμενο, όταν ο «Ρ» γράφει «άξιος ο μισθός του». Είναι κάτι πασιφανές και δεν έχει υπονοούμενο. Και αν το θέλετε κι αλλιώς: Μετά και το χτεσινό σας άρθρο, νομίζουμε πως πρέπει να ζητήσετε αύξηση. Ως άξιος...