ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ:(του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Το διήμερο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι (10/11 του Δεκέμβρη) συνέρχεται με πλατιά συναίνεση σε όλα τα βασικά θέματα της ημερήσιας διάταξης - Διακυβερνητική Διάσκεψη (ΔΔ) για την πολιτική αναθεώρηση, διεύρυνση και στρατιωτικοποίηση - με εξαίρεση την αναβάθμιση των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) με την Τουρκία. Στο ζήτημα της προώθησης της «φορολογικής εναρμόνισης» δεν έγινε κατορθωτό να καμφθούν επαρκώς οι βρετανικές αντιρρήσεις, αφού το Σίτι αρνείται να αποποιηθεί των φορολογικών πλεονεκτημάτων, ενώ η κρίση στην Τσετσενία θα χρησιμοποιηθεί για αντι-ρωσικές «δυτικές» κορόνες, σε μια προσπάθεια να εξισορροπηθεί προπαγανδιστικά η βάρβαρη ΝΑΤΟική επίθεση κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας.

Οπωσδήποτε θα υπάρξει αναφορά τόνωσης του ηθικού μετά το φιάσκο της υπουργικής διάσκεψης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) στο Σιάτλ, και δημαγωγία περί «νέων ευκαιριών».

Το Ελσίνκι θα κηρύξει την έναρξη της Διακυβερνητικής Διάσκεψης (ΔΔ), η οποία εντός του 2000 καλείται να ολοκληρώσει την πολιτική μετεξέλιξη προς την «Ευρώπη του 21ου αιώνα», συμπληρώνοντας το Μάαστριχτ (1992) και το Αμστερνταμ (1997). Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ρ. Πρόντι, παρουσιάζοντας χτες στις Βρυξέλλες το «πρόγραμμα» του Ελσίνκι κατέστησε σαφές ότι η ΔΔ θα πρέπει να αποφασίσει μέχρι το τέλος του 2000 «τουλάχιστον» για τρία ζητήματα: 1) Ριζική αλλαγή της δομής και της λειτουργίας της Κομισιόν προς ένα διαφορικό «μοντέλο ομόκεντρων κύκλων» που θα εδραιώσει «θεσμικά» την πολιτική κυριαρχία των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων», αλλά και θα επιτρέψει τον πλήρη έλεγχο των Γενικών Διευθύνσεων - «υπουργείων» από τις πολυεθνικές. Η Κομισιόν εκτός από «εγγυητής» της κοινοτικής νομοθεσίας έχει και την «πρωτοβουλία» στις βασικές πολιτικές της ΕΕ. 2) Οριστική κατάργηση του βέτο, και επέκταση της αρχής της ενισχυμένης πλειοψηφίας, στο σύνολο των διαδικασιών λήψης αποφάσεων από τα Συμβούλια Υπουργών. 3) Διαφορετική «στάθμιση των ψήφων», λαμβάνοντας υπόψη και τις πληθυσμιακές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών, ενισχύοντας έτσι την άνιση κατανομή των ψήφων εντός του Συμβουλίου, και εξουδετερώνοντας προκαταβολικά οποιαδήποτε αντίδραση των μικρών και ασθενών χωρών, ακόμη και αν κατορθώνουν να «συνομαδώνουν» τις αντιρρήσεις τους. Επιπλέον τούτων, αυτή η ΔΔ θα 'ναι και η τελευταία διακρατική διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ, αφού προβλέπεται «συνταγματικό» πραξικόπημα με την παραχώρηση δικαιώματος αναθεώρησης των βασικών πολιτικών της ΕΕ αποκλειστικά με απόφαση κατά πλειοψηφία από το Συμβούλιο, το κατ' εξοχήν «νομοθετικό» όργανο.

Το Ελσίνκι για πρώτη φορά θα αποφασίσει «θεσμικά» για την ολοκλήρωση της «Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας» (ΚΕΠΠΑ) με την Αμυνα (ΚΕΠΠΑΑ), υλοποιώντας τις αποφάσεις της ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής της Ουάσιγκτον (Απρίλης 1999), και το «πλαίσιο αρχών» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κολωνίας (Ιούνης 1999). Το ΝΑΤΟ αποφάσισε τη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής» μισθοφορικής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης (ΔΤΕ) για τη «διαχείριση κρίσεων» με «βρόμικες» επιχειρήσεις και 'κει όπου «το ΝΑΤΟ δε θα είναι συνολικά δεσμευμένο» (Ουάσιγκτον), επιτρέποντας μεγαλύτερη «ευελιξία» της αμερικανικής ηγεμονίας. Στην Κολωνία οι 15 αρχηγοί της ΕΕ αποφάσισαν τη «σταδιακή αφομοίωση» της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) στην ΕΕ, χρησιμοποιώντας μια (...) ταμπέλα ως άλλοθι για τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Θα δημιουργηθεί μόνιμος πολιτικο-στρατιωτικός μηχανισμός στις Βρυξέλλες και μια ΔΤΕ «50 με 60.000» μισθοφορικών ειδικών δυνάμεων « από ορισμένες χώρες». Το ΝΑΤΟ θα αποφασίζει τη «χρήση» αυτών των «διαχωρίσιμων αλλά όχι χωριστών δυνάμεων» (Ουάσιγκτον) και η πολιτική απόφαση θα λαμβάνεται, κατά πλειοψηφία, από το Συμβούλιο (15 ΥΠΕΞ συν 15 υπουργοί Αμυνας) στις Βρυξέλλες. Δεν πρόκειται για «ευρωπαϊκό στρατό», και δεν αφορά «προστασία συνόρων», αφού κάθε κράτος - μέλος θα διατηρήσει «τον έλεγχο του εθνικού στρατού». Ιδιαίτερο πρόβλημα δημιουργεί η συμμετοχή χωρών όπως η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, συνδεδεμένο μέλος της ΔΕΕ, αλλά όχι πλήρες μέλος της ΕΕ, οι οποίες, σύμφωνα με τον ΓΓ του ΝΑΤΟ Τζ. Ρόμπερσον, είναι «σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις» και «μπορούν να συνεισφέρουν στην ευρωπαϊκή άμυνα» των συμφερόντων των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Ο Ρ. Πρόντι δήλωσε χτες ότι μετά την ολοκλήρωση της «θεσμικής» αναθεώρησης, «από την 1/1/2003 θα μπορούσαν να αρχίσουν οι τελικές διαπραγματεύσεις με τις υποψήφιες χώρες». Οι υποψήφιες χώρες θα «εξεταστούν κάθε μία χωριστά» και θα μπορούν, με πολιτική απόφαση, να γίνουν πλήρη κράτη - μέλη της ΕΕ, «είτε ανά ομάδες είτε ξεχωριστά». Για παράδειγμα, η Κύπρος θα μπορούσε να έχει ολοκληρώσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις αλλά θα παραμένει στον «προθάλαμο» μέχρις ότου ληφθεί η πολιτική απόφαση της ΕΕ, δηλαδή μέχρις ότου «λυθεί» και το πολιτικό ζήτημα. Στο Ελσίνκι θα αποφασιστεί η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων και με το «δεύτερο κύμα» διεύρυνσης (Σλοβακία, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Βουλγαρία, Ρουμανία), δύο χρόνια μετά το «πρώτο κύμα» (Κύπρος, Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Εσθονία, Σλοβενία) που άρχισε τις πολύχρονες διαπραγματεύσεις το Μάρτη του 1998. Υπάρχει «συναίνεση» για να δοθεί το καθεστώς υποψήφιας χώρας στην Τουρκία, με εξαίρεση την Ελλάδα που αντιμετωπίζει πολιτικό πρόβλημα, προσπαθώντας να βρει προκάλυμμα στο «ναι» της αναβάθμισης των ευρωπαϊκών σχέσεων με την Αγκυρα.