Επειδή το ΚΚΕ, τα μέλη του και οι οπαδοί του έχουν πικρή εμπειρία από το παρελθόν, καθώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που στήθηκαν στον τοίχο του εκτελεστικού αποσπάσματος μόνο και μόνο επειδή ενίσχυσαν οικονομικά το ΚΚΕ, έχει κάθε λόγο να είναι καχύποπτο, όσον αφορά τις προθέσεις όσων θέλουν να ελέγχουν ακόμα και τις συνδρομές των μελών του και των φίλων του.

Από αυτήν την άποψη, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάσει η παρακάτω αποστροφή από την εισήγηση του βουλευτή της ΝΔ Γ. Βαρβιτσιώτη, ο οποίος ήταν εισηγητής της ΝΔ, όταν γινόταν πέρσι η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο Γ. Βαρβιτσιώτης, μιλώντας για τα οικονομικά των κομμάτων και κάνοντας μια αναφορά στα όσα ισχύουν διεθνώς, αναφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου ο νόμος επιβάλλει μεν την τήρηση στοιχείων κάθε προσώπου που συνεισφέρει πάνω από 50 δολάρια, αλλά από την υποχρέωση αυτή εξαιρούνται όσοι ενισχύουν το Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ. Εχει ενδιαφέρον το σκεπτικό αυτής της εξαίρεσης, όπως το ανέπτυξε ο Γ. Βαρβιτσιώτης:

«Εξαίρεση από τις διατάξεις αυτές (για ενίσχυση κομμάτων και υποψηφίων) γίνεται δεκτή μόνο για το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ και τούτο γιατί στις προεδρικές εκλογές του 1980 το κόμμα αυτό έλαβε συνολικά 58.689 ψήφους και δήλωσε ότι δέχτηκε προεκλογικές συνεισφορές 424.894 δολαρίων. Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε κατόπιν αυτού απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Νέας Υόρκης του 1981, σύμφωνα με την οποία η προβλεπόμενη από το νόμο υποχρεωτική δήλωση των ονομάτων των συνεισφερόντων, ειδικά για το κομμουνιστικό κόμμα, θα σήμαινε, ουσιαστικά, αναγκαστικό περιορισμό του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι. Το σκεπτικό που ακολούθησε ήταν ότι αφού το κόμμα αυτό δεν έχει πιθανότητες να κερδίσει εκλογές, αυτός που συνεισφέρει στην προεκλογική του εκστρατεία δεν προσδοκά οφέλη από τυχόν εκλογική του νίκη. Η απόφαση έλαβε, επίσης, υπόψη το γεγονός ότι το FBI διενεργούσε έρευνα των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος, που πιθανόν να οδηγούσε σε παραβίαση της πρώτης τροπολογίας του Αμερικανικού Συντάγματος περί ελευθερίας του λόγου. Με μεταγενέστερη απόφασή του, το ίδιο δικαστήριο έκρινε ότι η δήλωση των στοιχείων των χρηματοδοτών του Κομμουνιστικού Κόμματος πιθανώς να οδηγούσε σε απειλές, προσβολές της προσωπικότητάς τους και αντεκδικήσεις, είτε από κρατικές υπηρεσίες, είτε από ιδιώτες».