Οπως γνωρίζουμε - άλλωστε, το γνωρίζει και ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, που στοιχειωδώς παρακολουθεί τις εξελίξεις - οι ετήσιοι ρυθμοί αύξησης του παραγόμενου πλούτου (αλλιώς ΑΕΠ) δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητοι, τα προηγούμενα χρόνια. Οπως γνωρίζουμε, επίσης, την ίδια περίοδο, τα φορολογικά βάρη των λαϊκών στρωμάτων αυξήθηκαν, ενώ οι δαπάνες μισθών και συντάξεων, όπως και αυτές της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, κλπ., στην καλύτερη περίπτωση συντήρησαν τη μιζέρια, αν δε μειώθηκαν, σε πραγματικούς όρους. Με άλλα λόγια, τόσα χρόνια τώρα, τα δημόσια έσοδα αυξάνονταν και, μάλιστα, με ιδιαίτερα ικανοποιητικούς ρυθμούς, ενώ τα έξοδα (αυτά, που αφορούν στα λαϊκά στρώματα) παρέμεναν στην καλύτερη περίπτωση στάσιμα.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, με αφορμή την εντεινόμενη συνεχώς φιλολογία, περί «άδειων ταμείων», «υπέρογκων ελλειμμάτων» και «μαύρων τρυπών». Και δε μας διαφεύγει το γεγονός, βέβαια, πως η φιλολογία αυτή συμπίπτει με την επικείμενη κατάθεση του σχεδίου προϋπολογισμού για το 2005. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, οι κυβερνώντες και όσοι άλλοι μιλούν ακατάπαυστα τον καιρό αυτό για «μαύρες τρύπες» έχουν δυο στοιχειώδεις υποχρεώσεις: Πρώτον, να ονομάσουν αυτούς που ωφελήθηκαν από τη διαφαινόμενη τεράστια αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Και, δεύτερον, να στείλουν στους ίδιους το «λογαριασμό» των δημόσιων ελλειμμάτων και χρεών.