Βέβαια, το πλέον κρίσιμο ζήτημα, σχετικά με το ασφαλιστικό, δεν είναι πότε ξεκίνησε η επίθεση ενάντιά του. Ούτε καν στο γεγονός πως η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, που σήμερα μιλά για επίθεση, έβαλε πλάτη και στήριξε τα όσα έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και τον αντιασφαλιστικό «νόμο Ρέππα».

Τα πλέον κρίσιμα ζητήματα βρίσκονται στα εξής: Πρώτον, ο συνολικά παραγόμενος σήμερα κοινωνικός πλούτος, η παραγωγικότητα της εργασίας, οι επιτεύξεις της τεχνικής και της επιστήμης κλπ., κλπ., όχι μόνο δεν υπαγορεύουν την παραμικρή χειροτέρευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά και επιτρέπουν την αποφασιστική αναβάθμισή τους. Δεύτερον, η αντιασφαλιστική επίθεση αντανακλά τις εσωτερικές ανάγκες του σύγχρονου ευρωενωσιακού καπιταλισμού, των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς επιχειρούν τη δραστική ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την αντιμετώπιση του συνεχώς οξυνόμενου ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Με άλλα λόγια, η επίθεση αυτή θα είναι παρούσα και θα κλιμακώνεται - με τη μια ή την άλλη μορφή - όσο θα κυβερνούν οι «γαλάζιοι», «πράσινοι» και όποιοι άλλοι οπαδοί του δήθεν ευρωμονοδρόμου. Οσο, η μικρή μειοψηφία της πλουτοκρατίας θα κάνει κουμάντο στη χώρα.

Τις κρίσιμες αυτές αλήθειες πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι. Για να ανοίξει ο δρόμος και στα συμπεράσματα, στα οποία αυτές οδηγούν και, κύρια, στην επιτακτική ανάγκη της οικοδόμησης του λαϊκού Μετώπου, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.