«Μέχρι και ο Λένιν ρε κώτσοι - είπε ο "Μίσκιν" - θέλει πρόεδρο τον Κωνσταντόπουλο!» («παφφ»!, πάρτον κάτω το γλόμπο) και «σντουπ»! ανάσκελα ο Κουροπάτκιν (δίπλα στο γλόμπο).

Σύντροφε, «χαιρέτα μου τον Δευκαλίωνα», του ψιθύρισε ο... «Γουότσον».

*

(«Μιλ μερσί» για την κατανόησή σας στα παραπάνω ακατανόητα, αλλά μερικά έξυπνα πουλιά (φίλοι - ακόμα κι αν αυτοί θέλουν να μας περάσουνε γλομπάκια) πιάνονται από τη μύτη σε καταστάσεις που, όμως, δε χρωστάμε τίποτα να «μας (τις) κρεμάσουνε κουδουνάκια» - σε όλους μας.

Τέλος.