Χιλιάδες είναι οι συναγωνιστές του Χαρίλαου Φλωράκη που θα μπορούσαν να μιλήσουν γι' αυτόν.

Ολοι έχουν να πουν πολλά για τον καπετάνιο τους. Να μιλήσουν για την ανυπότακτη ψυχή του, το απαράμιλλο θάρρος και τη γενναιότητά του, για τη σοφία του και το μεγαλείο της ψυχής του, για την ντομπροσύνη του και την αποφασιστικότητά του, για τις σπάνιες αρετές του και την ανεκτίμητη προσωπικότητά του.

Ολοι έχουν να εξιστορήσουν χαρακτηριστικές στιγμές και γεγονότα που έζησαν μαζί του στα κορφοβούνια των ηρωικών μαχών, να πουν για την ξεχωριστή και αξιοθαύμαστη ικανότητά του να προσπερνά τις χαροτρομάρες που έστηνε ο εχθρός στο διάβα του αγώνα και να 'μολογήσουν πολλά από τα χωρατά που συνήθιζε να λέει.

Ολοι έχουν να πουν πολλά για τον κομμουνιστή και λαϊκό ηγέτη που περνά πλέον στην Ιστορία, αποτελώντας παράδειγμα και διδαχή στον αγώνα για το σήμερα, στην πάλη για τη δικαίωση των ιδανικών και οραμάτων του ΚΚΕ, για το σοσιαλισμό.

Οπως έχουν να πουν οι τρεις συναγωνιστές που συναντήσαμε στο χωριό του, τη Ραχούλα, λίγες ώρες πριν χιλιάδες λαού τον αποχαιρετήσουν στην τελευταία του κατοικία, πάνω στον Αηλιά, στο Παλιοζογλώπι των Θεσσαλικών Αγράφων και να του ευχηθούν «Καλό Αγνάντιο».

Είναι η αντάρτισσα Γεωργία Ζιώγα, από το Γραμματικό Καρδίτσας και οι ΕΠΟΝίτες και συγχωριανοί του Βασίλης Καραγιάννης και Γιώργος Ντόλκερας.

«Γνωριστήκαμε το 1948 στ' Αγναντα, σε μια μάχη» λέει η Γεωργία Ζιώγα. Και συνεχίζει: «Μόλις είχαμε πάρει ένα ύψωμα. Βλέπαμε ότι περνούσαν οι σφαίρες. Κι αυτός όρθιος προχωρούσε μπροστά. Δεν έκανε καμία προσπάθεια για να τις αποφύγει. Ηθελε να μας δώσει κουράγιο και πάντα το πετύχαινε αυτό. Και όταν η μάχη τελείωνε, μας έλεγε τα γνωστά και υπέροχα αστεία του όπως: "Να, είδατε μωρέ; Δεν έγινε τίποτα"».

Ο Β. Καραγιάννης, συνταξιούχος δάσκαλος, σήμερα θυμάται: «Τον Χαρίλαο Φλωράκη τον γνωρίζαμε. Οπως γνωρίζαμε και για τον καπετάν Γιώτη. Ομως δεν ξέραμε ότι ήταν ο δικός μας Χαρίλαος. Το μάθαμε μετά τη μάχη της Καρδίτσας, στις 12 Δεκέμβρη του 1948. Ολους μας έκανε να αισθανόμαστε πολύ υπερήφανους». «Ο εκλεκτός συγχωριανός μας Χαρίλαος Φλωράκης - συνεχίζει ο Γιώργος Ντόλκερας - ήταν μεγάλος ηγέτης του λαϊκού κινήματος. Ιδεολόγος, οραματιστής και κυρίαρχη αρχή της πολυσήμαντης σταδιοδρομίας του ήταν "όλα για τους άλλους". Για το Κόμμα του, το ΚΚΕ και το λαό. Αφιέρωσε τον εαυτό του εκεί».

Η κουβέντα μας με τους συναγωνιστές του Χ. Φλωράκη συνεχίζεται και πάει και σε άλλες πτυχές της ζωής του. Οπως στην αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκε, την οποία και έδειχνε έμπρακτα. Οι συγχωριανοί του ποτέ δε θα ξεχάσουν την απολαυστική και πολύτιμη παρέα του τις αυγουστιάτικες νύχτες, κάτω από τον Πλάτανο. Ωρες ατελείωτες τα 'λεγαν πίνοντας τα τσιπουράκια τους. Ακουγαν ιστορίες από τον πατριωτικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού και μιλούσαν για τις κοινές αγωνίες τους και τα οράματά τους. «Τίμησε το χωριό μας και το ανέβασε σε δυσθεώρητα ύψη. Του 'δωσε ιστορική υπόσταση και τον ευγνωμονούμε», επισημαίνει ο Γ. Ντόλκερας. Και προσθέτει: «Αισθανόταν μεγάλη υπερηφάνεια και εξαιρετική τιμή για τη γενέτειρά του. Ηταν, συνάμα, και φορέας λαϊκού πολιτισμού και της λαϊκής κουλτούρας. Αγάπησε τη γενέτειρά του με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Αυτό το υποδηλώνει και η επιθυμία του να ταφεί στον Αηλιά».

«Είναι χαρακτηριστικό - συμπληρώνει ο Β. Καραγιάννης - πως αμέσως μετά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, ήρθε στο χωριό του. Οπως έκανε συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ο Χαρίλαος αγάπησε το Παλιοζογλώπι, γιατί ως ανυπότακτος ταυτίστηκε με τη φύση του. Τον αγαπήσαμε. Ποτέ δε θα τον ξεχάσουμε. Συνάντησε πλέον την Ιστορία και μ' αυτή θα πορεύεται. Και τίμησε το χωριό μας δίνοντάς του αιώνια ιστορική υπόσταση».

Η Γεωργία Ζιώγα είδε τελευταία φορά τον Χαρίλαο Φλωράκη, στις 10 του περασμένου Μάρτη στην Αθήνα, όπου τον επισκέφτηκε σπίτι του. Πάντα περίμενε να του πάω πίτες και λουκάνικα. Ηταν το μεράκι του. Καθ' όλη τη διάρκεια της επίσκεψης μου, παρά τα προβλήματα υγείας που είχε, καλαμπούριζε. «Καλό ταξίδι στον σύντροφό μας. Θα βρει πολλούς αγωνιστές εκεί πάνω. Κι εμείς θα τον αγαπάμε και θα τον θυμόμαστε, δείχνοντας το δρόμο του στις νεότερες γενιές».