Συγκλονιστική η στιγμή που ο Κ. Καζάκος άρχισε - στο τέλος πλέον του αποχαιρετισμού στη Ραχούλα, να απευθύνεται στο σύντροφο Χαρίλαο Φλωράκη με τα λόγια του Γ. Ρίτσου:

«Σύντροφε πόσα συντροφικά χρόνια, πόσοι αγώνες

Ανδρώθηκες, μπροστάρης στους αγώνες

Μπροστάρης στις θυσίες

Παιδί της μεγάλης επανάστασης, παιδί της Ελλάδας, παιδί του '21, γενάρχης της κατοχικής αντίστασης

Αντρώθηκες μες στα μαρτύρια και στο θάνατο

Σύντροφοι, μαζί αναρωτηθήκαμε

Μαζί σηκώσαμε στους ώμους μας

Τις γκρεμισμένες πολιτείες

Σηκώσαμε τις τσακισμένες πόρτες

Σηκώσαμε τη φωτιά. Μέσα στις νύχτες της παρανομίας.

Σταθερά, δυνατά επάνω απ' το θάνατο.

Πολύ μακριά κοιτάξαμε

Από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο, το δικό μας αίμα.

ΚΑΠΑ ΚΑΠΑ Ε

Τρία κόκκινα γράμματα

Σεμνή υπογραφή του λαού μας

Στις λεωφόρους του μέλλοντος

Ο δρόμος φεύγει γρήγορα

Η ιστορία δε γυρίζει πίσω

ΚΑΠΑ ΚΑΠΑ Ε

Κι εγώ μαζί σας ανδρώθηκα σύντροφοι

Στις φυλακές, στα κρατητήρια,

Στα ξερονήσια

Παιδί κι εγώ της Ελλάδας

Παιδί του ΚΚΕ

Πολεμώντας μαζί και τραγουδώντας

Σύντροφοι το πιο τρανό τραγούδι που έμαθα

Αυτό που τραγουδάμε όλοι μαζί

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε».