Λισαβόνα, 15 Ιούνη. Χιλιάδες και χιλιάδες κόσμου, εργάτες, αγρότες, νεολαίοι, άνθρωποι όλων των ηλικιών συνόδεψαν τον Αλβαρο Κουνιάλ μέχρι το κοιμητήριο του Αλτου ντε Σάου Ζοάου, στου οποίου το κρεματόριο αποτεφρώθηκε η σορός του, σύμφωνα με την επιθυμία του.

Συνοδοί του μέχρι το τέλος μαζί με τα μέλη της ΚΕ του ΠΚΚ, η αδερφή του Ευγενία Κουνιάλ, η γυναίκα του Φερνάντα Μπαρόσο, και η κόρη του Ανα Κουνιάλ, οι ξένες αντιπροσωπείες - ανάμεσά τους και η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με τους Δημήτρη Γόντικα, μέλος του ΠΓ και Νίκο Σερετάκη μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων - από την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Βραζιλία, τη Μοζαμβίκη, τη Γουινέα Μπισάου, το Πράσινο Ακρωτήρι, την Ιταλία. Παραβρέθηκαν επίσης οι Αντόνιο Κόστα και Βιέρα ντα Σίλβα, υπουργοί Εργασίας και Εσωτερικών αντίστοιχα εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, καθώς και εκπρόσωποι των κομμάτων της Πορτογαλίας.

Η κυβέρνηση κήρυξε τη μέρα της κηδείας μέρα εθνικού πένθους και οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες στη χώρα, ενώ δεκάδες συλλυπητήρια μηνύματα έφτασαν από όλο τον κόσμο στην έδρα της ΚΕ του Πορτογαλικού ΚΚ.

Από την Τρίτη 14 Ιούνη το μεσημέρι η σορός του βρισκόταν στα γραφεία της Επιτροπής Πόλης Λισαβόνας του Πορτογαλικού ΚΚ, εκτεθειμένη σε λαϊκό προσκύνημα. Την ημέρα της κηδείας οι ξένες αντιπροσωπείες μετέβησαν στο χώρο και απέδωσαν τιμές, σχηματίζοντας τιμητική φρουρά. Παρά το γεγονός ότι είχε ανακοινωθεί πως η νεκρώσιμη πορεία θα ξεκινούσε από την πλατεία της Χιλής, αρκετά χιλιόμετρα μακρύτερα, από το πρωί πλήθος κόσμου συνέρεε γεμίζοντας ασφυκτικά τους δρόμους μπροστά από το κτίριο του ΠΚΚ.

Στις 16.00 η σορός του Πορτογάλου κομμουνιστή ηγέτη βγαίνει από το κτίριο στους ώμους μελών της ΚΕ, μεταξύ των οποίων και ο ΓΓ του κόμματος, Ζερόνυμο ντε Σόουσα, και γίνεται δεκτή με χειροκροτήματα, με μια βροχή από κόκκινα γαρίφαλα και συνθήματα. Το πλήθος είναι τέτοιο που ανατρέπει κάθε σχεδιασμό και αναγκάζει το αμάξι με τη σορό να ακολουθήσει την πορεία που σχηματίζεται στους δρόμους της Λισαβόνας. Από κοντά δεκάδες δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία, που μεταδίδουν ζωντανά όλη την εκδήλωση.

Η πορεία συναντιέται με ένα γιγαντιαίο πλήθος που περιμένει στην πλατεία της Χιλής σε μια από τις μεγαλύτερες λαϊκές συγκεντρώσεις από την Επανάσταση των Γαριφάλων το 1974, όπως σχολιάζουν οι δημοσιογράφοι. Με γροθιές σηκωμένες, κόκκινες σημαίες και γαρίφαλα στα χέρια σχηματίζεται μια εντυπωσιακή πομπή, ένα λαϊκό προσκύνημα, που μετατρέπεται σε μαχητική διαδήλωση, σε υπόσχεση συνέχισης του αγώνα.

Ενα αυτοσχέδιο πλακάτ στα χέρια ενός γέροντα λέει «Η ζωή έχει τέλος - ο Αγώνας ποτέ!», ενώ ένας νεολαίος κρατά μια επιγραφή που υπόσχεται «Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ». Τα μπαλκόνια στους γύρω δρόμους γεμάτα με κόσμο, τα πεζοδρόμια πλημμυρισμένα από εργαζόμενους που σταματούν τη δουλιά τους μέχρι με περάσει η πορεία... Οι δρόμοι της Λισαβόνας δονούνται από τα συνθήματα: «Ο αγώνας συνεχίζεται!», «Κουνιάλ, ο λαός είναι μαζί σου!», «Και τώρα και πάντα ο Κουνιάλ θα 'ναι παρών!», «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος», «Εδώ φαίνεται η δύναμη του ΚΚ», «Είμαστε πολλές πολλές χιλιάδες για να δώσουμε συνέχεια στον Απρίλη».

Χρειάστηκαν δυόμισι ώρες για να φτάσει η πομπή στο κοιμητήριο του Αλτου ντε Σάου Ζοάου στη Βορειοανατολική Λισαβόνα και η σορός του να μπει στο κρεματόριο. Χιλιάδες κόσμου τον αποχαιρετούν τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο της χώρας και τη Διεθνή, αλλά και τραγούδια της αντιδικτατορικής πάλης, με την υπόσχεση και τη δέσμευση πως ο αγώνας συνεχίζεται και θα νικήσουμε!