Η ΓΣΕΕ «ΖΗΤΑΕΙ» Ο,ΤΙ ΔΙΝΕΙ Ο ΣΕΒ: «Η αλήθεια είναι, πάντως, πως δεν μπορεί να είναι οι εργαζόμενοι εκείνοι που θα πληρώνουν πάντα το "τίμημα" της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού της χώρας. Επί κυβερνήσεων Σημίτη έλαβαν μεν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς τους, όπως η ίδια η ΓΣΕΕ δέχεται, δεν έλαβαν όμως το μερίδιο από την αύξηση της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα η πραγματική σύγκλιση με τον μέσο όρο της ΕΕ να καθυστερεί. Αντιθέτως, επί κυβερνήσεως Καραμανλή είδαν απώλειες στα πραγματικά τους εισοδήματα, και ως εκ τούτου, είναι υποχρεωμένοι να διεκδικήσουν φέτος μεγαλύτερες του συνήθους αυξήσεις. Οι εργαζόμενοι έχουν αποδείξει πως με τα αιτήματά τους δεν υπονομεύουν την αντοχή της οικονομίας. Ας καταλάβουν και η κυβέρνηση και οι εργοδοτικοί φορείς πως στείρες συμπεριφορές δε βοηθούν» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ: «Από τις απαντήσεις προκύπτει μια ανάγκη των εργαζομένων να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια στην εργασία τους όπως παράλληλα και για διασφάλιση των βασικών εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύουν και οι απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήσεων όπως ότι το 75% των Θεσσαλονικέων δεν είναι πρόθυμο να εργαστεί με δυσμενέστερους όρους αποδοχών για να εξασφαλίσει εργασία και ομοίως το 81% με δυσμενέστερους όρους ασφάλισης» (από έρευνα του ΚΠΕΕ στη Θεσσαλονίκη / ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ).

ΑΜΗΝ: «παρά τη συμφωνία, το μέχρι τελικής πτώσεως παζάρι των "25" για μερικά δισεκατομμύρια ευρώ, ενίσχυσε την κυρίαρχη άποψη ανάμεσα στους πολίτες, τόσο της "παλιάς" όσο και της "νέας" Ευρώπης, ότι οι μεγάλοι στόχοι (όπως για παράδειγμα, η διεύρυνση) δεν είναι παρά "ένα πουκάμισο αδειανό". Αν αυτή η εικόνα δεν αλλάξει, το τελικό αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο...» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).